Zeker weten?
Men kan volgens mijn bescheiden mening er gerust van uitgaan, dat een groot aantal lezers met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid van een goede en pittige kennisquiz op de tv houdt, mits deze goed van format is en evengoed wordt gepresenteerd.
Ook ik ben een van deze personen, hoewel ik, thuis bij de beeldbuis, nooit een noemenswaardige score zoals die van de échte deelnemers weet te behalen. Er zijn tot op heden veel van deze kennisquizzen geweest. Men kan zijn voorkeuren voor bepaalde uitzendingen laten afhangen van de moeilijkheidsgraad, een vlotte of humoristisch getinte presentatie. Mijn rangschikking voor een top-drie van deze evenementen is deels op het bovenstaande gebaseerd.
De meest boeiende van alle tot nu toe gevolgde quizzen is voor mij “De Slimste Mens”, Pittige vragen in een pittig tempo en door een ervaren quizmaster gepresenteerd. De weledele heer Maarten van Rossem is als aangever voor commentaren op onderwerpen voor de rest van de uitzending een statisch decorstuk. Op de voet gevolgd door “Twee Voor Twaalf”, een tijdje o.l.v. Astrid Joosten als goede nr. twee en, ik doe een blinde gok voor nr. drie op mijn lijst: “Een Tegen Honderd” met Caroline Tensen als presentatrice.
Jarenlang keek ik steevast ook naar “Weekend Miljonairs”, gepresenteerd door Robert ten Brink. In het begin vond ik de vier keuze-antwoorden nogal interessant, omdat ik, bij niet al te moeilijke vragen, of bij vragen over onderwerpen waarvan ik veel meende te weten, meestal het juiste antwoord uitsprak nog voordat het in één van de vier vakjes verscheen. Meestal moet men niet te lang bij één programma blijven hangen, omdat je de opzet én presentatie ervan bijna kunt dromen. Daardoor vallen je in de loop ven de tijd zich vaak herhalende momenten, gezegden of situaties op, die je, als trouwe kijker, als niet zo origineel meer ervaart. Zo zijn de onlangs weer begonnen uitzendingen uit de coronatijd, vlak na het aantreden van de regering van Rutte-IV, zónder dat er in de gids een H van herhaling staat vermeld. Zodoende weet ik me als kijker nog enkele vragen van toen voor de geest te halen en dan wordt het geheel minder spannend. Automatisch let je dan op dingen, die er altijd al waren, maar die je opeens als storend, bedottend of langdradig ervaart. Mogelijk, dat juist deze dingen door de regie van de presentator worden verlangd met als doel op welk beoogd resultaat dan ook.
Enkele voorbeelden: in het begin van de quiz speelt Ten Brink altijd, met oog voor een plaats op de ‘Hotseat’ “De Vliegensvlugge Vraag”! – verkeerde term, want het is een normale vraag waarbij het geven van een “Vliegensvlug Antwoord” bepalend is. – Het is voldoende bekend (met meerdere opnamen van een aflevering op een dag), dat alle potentiële deelnemers van te voren zijn getest en ook al een soort proefaflevering hebben gesimuleerd. Ze zijn dus bekend met de spelregels en de mogelijkheden waarover zij als mogelijk échte deelnemer in de hotseat te maken krijgen. Wanneer dan in en aflevering kandidaat nr. drie in dezelfde uitzending uiteindelijk in zijn stoel zit, legt Ten Brink nog eens uitvoerig uit: “We hebben de bekende ladder, die kruipen we omhoog om tot slot de drie mogelijkheden: we activeren ”Het publiek - pling – de fifty-fifty – pling – en iemand telefonisch om raad vragen – pling. Ik vraag me oprecht af, waarvoor alles, dat ik en iedere deelnemer aldaar al lang weet, steeds na elke spelronde moet worden herkauwd. Is dat om tijd te rekken om een mogelijke winst nog een weekje uit te stellen of heeft de redactie andere praktische redenen?
Vervolgens heb je tussendoor nog informatieve filmpjes over hun goede doelen en de uitreiking van een geldprijs. Die tijd gaat natuurlijk weer ten koste van het spel. Robert ten Brink belooft, na elk reclameblok, dat ook hier drie keer per uur de revue passeert: “Éven naar de boodschappen en dan zijn we, natuurlijk, ONMIDDELLIJK weer bij u terug!” Het wekt de schijn, dat zijn toevoeging ONMIDDELLIJK betrekking zou kunnen hebben op het feit, dat ook hij zich bewust is van het storend effect op zijn quiz door de broodnodige reclame. Natuurlijk ben ik mij er ten volle van bewust, dat men, door het uiten van zijn eigen kritische mening maar al te snel bij de categorie “Complotdenkers” wordt gevoegd. Eerlijk waar, ik geef alleen maar toe aan de wens om zo af en toe mijn ongenoegen over iets te kunnen ventileren en gelukkig mag dat hier op deze site, binnen zekere grenzen, nog wel.
Blijft, tot slot, bij mij de vraag nog bestaan, of de deelnemers van quizzen waar geldbedragen of luxe goederen zijn te winnen, voor begin van een uitzending op de hoogte zijn gebracht van de kansspelbelasting, die verschuldigd is aan de Belastingdienst. Bij het winnen van een geldbedrag, hoger dan 449,00 euro, moet men een bedrag t.w.v. 30,5% betalen. Je zou maar een vette auto van 60 mille winnen en dan privé geen ruim 18.000 euro kunnen ophoesten om de kansspelbelasting te kunnen betalen. Daaruit volgt dan weer, dat je van het minimum geldbedrag van 500,00 euro, te winnen bij “Weekend Miljonairs”, slechts ongeveer 350 euro mee naar huis mag nemen. – Nu ja, het is wat het is en laat dit vooral de pret niet bederven.
... Hoeveel weten wij? ...
Schrijver: Günter Schulz, 24 mei 2024
ziggo.nlGeplaatst in de categorie: geld
álles
29
Geef je reactie op deze inzending: