Tersluikse blikken
De titel van de recentste dichtbundel van de poeet Han van der Vegt is:
BOUWDOOS
met als subtitel: probate poëzie
Zowel lay-out als compositie zijn verrassend in de zin dat deze bundel, in elk geval het exemplaar dat ik kreeg thuisgestuurd, niet in verticale, maar in horizontale vorm zowel is gedrukt als uitgegeven. Voor mij de eerste bundel die ik op deze wijze aan mijn collectie toevoeg. Als BOUWDOOS in de kast staat, de boekenkast logischerwijs, merk je daar natuurlijk niets van...!
Het eerste gedicht in BOUWDOOS, getiteld 'De openingen' is meteen gelijk een overval: namelijk een keur aan mogelijkheden om deze openingen, soms min of meer verrassend, te gebruiken, namelijk om:
- vochthuishouding op peil houden
- partners door de openingen het lichaam binnen te laten komen, hoewel....
- ...de kieskeurigheid van openingen soms geduld vraagt
- spanningen die door lichaamsopeningen worden opgelost of verlicht
- dat schaamte eveneens (meerdere) opening(en) in ons lichaam vormt...!
Stille, geluidloze, ofwel TERSLUIKSE BLIKKEN zijn waarschijnlijk eveneens blikken die kunnen doden...!
Volgens poëet Han van der Vegt, de dichter dus van BOUWDOOS, loopt een lichaam met teveel openingen leeg.
Het gedicht/De poeem 'De openingen' eindigt naar mijn mening verrassend:
- Beschaving is de relatieve beheersing van de lichaamsopeningen, terwijl vriendschap en liefde de vochthuishouding juist
(kunnen) verhevigen, allemaal natuurlijk ontegenzeggelijk waar
'Toon mij uw openingen en ik vertel u de mijne'.'
.
'De bezette stad', het voorlaatste gedicht uit BOUWDOOS, 'Er is geen afzondering in de bezette stad'.
- De laatste zin van 'De bezette stad' is veelzeggend: dat jij bij de bezetters hoort, maakt dit niet minder een bezette stad...!
12 oktober 2024
Geplaatst in de categorie: algemeen