Inloggen
voeg je column toe

Columns

De Dorpsgek

In vroeger dagen was het een veel voorkomend verschijnsel, de dorpsgek. Maar in de hedendaagse maatschappij begint het een uitstervend fenomeen te worden, en dat is spijtig.
Over het algemeen betrof het iemand met zeer beperkte geestelijke vermogens of alcoholisten. Tegenwoordig worden deze mensen aan de zijlijn van de maatschappij geplaatst. Een complete industrie van geitenwollen sokken ontfermt zich over deze mensen, met als gevolg dat de klassieke dorpsgek is opgeborgen in psychiatrische behandelcentra of het RIAGG.
Laat ik nu voorzichtig zijn: het is goed dat deze instellingen er zijn, maar soms vind ik het tóch jammer. Ik zal u uitleggen waarom.
Dertig jaar geleden stond een dorpsgek in Amsterdam iedere dag het verkeer te regelen op de kruising van de Marnixstraat en de Rozengracht. Compleet met veiligheidsvest, pet en fluit stond hij daar zijn ‘werk’ te doen. Fietsers die door rood licht wilden rijden werden steevast tegengehouden en bestraffend toegesproken. Iedereen kende hem en niemand had last van hem. Politieagenten zwaaiden vrolijk en lieten hem begaan omdat zijn gedrag positief uit leek te werken op de verkeersveiligheid.
Was de man er zelf slecht mee af? Ik denk van niet, hij had overduidelijk plezier in wat hij deed en niemand ondervond er hinder van. Ik weet zeker dat deze dorpsgek tegenwoordig geen schijn van kans meer zou maken om op zijn kruispunt te kunnen ‘werken’. De zachte sector zou zich ongetwijfeld over hem hebben ontfermd. Jammer, want dorpsgekken houden de maatschappij soms een spiegel voor.

Ik moest aan deze dorpsgek denken toen ik onlangs in Rotterdam stond te kijken naar een klein verkeersongeluk. Een oud vrouwtje had haar invalidenwagen bij het uitparkeren in een Opel Astra geboord, een kleine ravage was het gevolg. Het geheel speelde zich af voor de Kathedraal op de Matthenesserlaan.
In de verte zag ik hem al aan komen lopen: de plaatselijke dorpsgek. Of althans het hedendaagse equivalent daarvan in de vorm van een slecht verzorgde dertiger die zich geestelijk gestoord te buiten gaat aan drank en pillen. Hij was in een uitstekend humeur, dat wel.
Luid orerend kwam hij bij het groepje kijkers staan en wees omstandig naar de Kathedraal en de pastorie die daar naast lag.
“Weten jullie wie daar woont?”
Direct gaf hij antwoord op zijn eigen vraag. “Bisschop Napoleon!”
Op dat moment wist ik precies wat zijn antwoord op mijn vraag ging worden. Ik vond mijzelf een beetje flauw, maar de verleiding was te groot.
“Wat denk je dat hij daar doet?” vroeg ik.
“Aan zijn pik trekken natuurlijk!” Waarvan akte, en misschien had hij nog gelijk ook.
Vrolijk zingend vervolgde de dorpsgek zijn weg en ook mijn dag kon niet meer stuk.

Schrijver: Koen Vugs, 16 april 2011


Geplaatst in de categorie: algemeen

1.0 met 3 stemmen 217



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
16 april 2011
De humor loopt op straat. Edoch, ik zie meer en meer dorpsgekken verschijnen, kijk nog scherper om je heen en je zult het met me eens zijn. Trouwens, een vlotte schrijfstijl, ga zo door!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)