Inloggen
voeg je column toe

Columns

Afscheid van directeur Frank

Begin dit jaar dacht ik nog ruim op tijd te zijn om, vanaf deze plek, een laatste urgente vraag te stellen aan directeur Frank Berteling. Ik had toen goede gronden om mijn zorg niet langer onder stoelen of banken te steken over het extreem uitgedijde personeel dat, vanuit Zoetermeerse burelen, geen stap meer voor- of achteruit zette en zich beperkte tot schijnbewegingen. Ik had daaraan voorafgaand menig hoor- en wederhoor-uurtje besteed aan de ontrafeling van geknoei, onkunde en wanbeleid.

Naar verluidt had mijn poging tot nadere opinievorming bepaalde betrokkenen aan het denken gezet. De luidste malaise-signalen kwamen echter uit de onverwachte hoek der basketballers. Daar begonnen de bestuurlijke en andere zaken zich dermate rampzalig te ontwikkelen dat men mijn openbare opschudden van oud-collega Frank had opgevat als een welkome bingo in de zoektocht naar De Grote Redder-In-De-NBB-Nood.

Oh ja, dat is waar ook, good-old Amerikaanse Frankie uit Nootdorp, is die onderhand niet lang genoeg, ontrouw aan onze NBB, bij de tafeltennispaupers aan het pompen of verzuipen?

Mijn retorische vraag kwam er toen op neer dat ik wilde weten of bondsdirecteur Berteling mijn mening deelde dat hij met tientallen incapabele subsidie-junks aan zijn zijde zijn langste tijd bij de pingpongers had gehad.

Kort daarna zag hij de bui werkelijk hangen. Voor zijn opvattingen over zakelijkheid bleek hij bij de NTTB finaal aan het verkeerde adres. Het pingpong-amateurisme bleef onveranderd hoogtij vieren. Professioneel contactmanagement en de halfhartige werkwijze van communicatiespecialisten nam onder zijn directoraat karikaturale vormen aan en het luid aangekondigde onderzoek "De tevredenheidscultuur bij NTTB-ers" verzandde in het koddige vlugschrift "Latent onbehagen tijdens de Berteling-dictatuur": de beschamende resultaten werden voorzien van een not-for-pingpongers-eyes-stempel en vakkundig weggemoffeld. Tot zijn schrik kwam Berteling er ook achter in een uitzichtloze situatie te zijn gemanoeuvreerd. In alle hoeken en gaten van het tafeltennis-hoofdkwartier persisteerde men in een onveranderlijke sterfhuis-ambiance, de genadeklap nabij wegens het korten op subsidies.

Mijn serie besteedt daaraan niet voor niets aandacht, in een rondgang langs de pingpongvelden. Redelijk vertrouwd zijnde met worst-case-scenario's en met het profetische stukje over Berteling-junkies in gedachten, neem ik afscheid van directeur Frank. Want hij kapt er plots mee, zoals te doen gebruikelijk in NTTB-kringen, met behulp van de slechtst mogelijke timing, aan de vooravond van een loodzware organisatorische en sportieve crisis.

Het hoofdkantoor van de NTTB is inmiddels winterstop-compleet afgesloten van water, gas en elektriciteit, een bezuinigende toestandsreductie is begonnen en Berteling vond amper tijd om een fatsoenlijke kerstboodschap te versturen: ik stop er mee, mijn basketbal-vrienden hebben mij als verloren zoon ingehuldigd en ik ga kijken of ik bij de NBB als crisisdirecteur nog iets voor hen kan betekenen. Wens mij dus maar veel sterkte

(wordt vervolgd)

Schrijver: Ton Mantoua, 14 december 2012


Geplaatst in de categorie: sport

2.0 met 1 stemmen 1.133



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)