Georgina, Sven en 2 x Smeets
Hoe komt het toch dat ik vaak een beetje verkrampt reageer als ik Mart Smeets hoor praten wanneer hij iemand interviewt of wanneer hij zelf ergens aanschuift waarbij hém de vragen worden gesteld? Het ligt vast aan mij denk ik dan want Mart heeft z’n sporen wel verdiend in de journalistieke sportwereld. Dat mag waar zijn maar toch jeukt het af en toe.
Ik heb dat niet altijd. Als hij gewoon z’n verslaggeverswerk doet, zoals in de Tour de France bijvoorbeeld, dan vind ik hem meestal best te pruimen. Alleen als hij geforceerd vakjargon gaat gebruiken, alsof ie de tour zelf al drie keer gewonnen heeft en het allemaal ‘ouwejongens krentenbrood’ is, waarbij termen zoals ‘chasse patate’ of ‘ linkeballen’ voorbij komen, dan klemmen de kaken weer even maar daar zet ik me dan meestal manmoedig overheen. Maar in de voorbije week heb ik hem twee keer mogen aanhoren en dan gaat het toch weer even mis bij me. Een keer bij DWDD en afgelopen zondag bij een interview met Sven Kramer.
Bij DWDD viel het me op dat hij zeer gebiologeerd een beetje schuin zat neer te kijken op Georgina Verbaan die naast hem zat. Ach ik verbeeld het me denk ik dan in eerste instantie. Je bent bevooroordeeld en natuurlijk ben ik dat ook want m’n fantasie slaat meteen op hol en ik zie Mart langzaam wegdromen naar die goeie ouwe tijd toen alles nog mogelijk was en je nog wel eens een schaatstertje na een teleurstellende rit op gepaste wijze vertroosting kon schenken. Maar nee ik had het me toch niet verbeeld want Georgina begon er zelf over en zei op een gegeven moment ‘hij zit wel de hele tijd zo naar me te staren’ en daarbij verscheen er een kruising tussen een grimas en een glimlach op haar gezicht alsof ze net van een ongeschoren oude man stiekum een tikje op de billen had gekregen. Moet allemaal kunnen en daar jeukt het nog niet zo erg. Nee het komt door z’n houding. Hij lijdt aan vangaalachtige reflexen. Hij zit erbij met een adrenalinelook alsof hij constant denkt, ‘die mediamuskieten ruiken weer bloed en ik laat me niet kisten door dat tuig’. Hij komt zelden relaxed over bij dit soort gelegenheden en dat vind ik jammer. Ontspan je toch eens man denk ik dan. Wellicht ga ik je dan nog eens aardig vinden.
In het interview met Sven Kramer showde hij zijn tweede gave waarmee hij mij, te gemakkelijk, op de kast kan krijgen. Ik geloof best dat het een goed interview was maar mijn vermogen om het objectief te beoordelen werd gedwarsboomd door pseudo-psychologische vragen als ‘Is dat de mens Kramer?’ of ‘Dusss?.......’ waar bij Sven geacht wordt zijn diepste zieleroerselen acuut prijs te geven. Ik vind zijn vragen af en toe zo tenenkrommend dat ik onwillekeurig het oosters tapijtje zo’n 10 centimeter van de vloer omhoog trek. Maar aan alles komt een eind en de laatste vraag van Smeets luidde: ‘Sven, weet jij hoe je ‘GEDULD’ spelt’. Ik dacht kom op Sven, doe het voor mij, dit is je kans. In gedachten zag ik Kramer het antwoord geven ‘jawel Mart...dat is geloof ik...G E...eehhhh...L U L T. Natuurlijk zei Sven dat niet want hij is geen Belg maar een nuchtere Fries.
Er verscheen wel een meewarige glimlach op z’n gezicht en dat was ook een prachtig antwoord.
hotmail.comGeplaatst in de categorie: actualiteit
Smeets
167
Geef je reactie op deze inzending: