Wie schrijft die blijft

Waar blijf je dan? Wat een rare uitdrukking eigenlijk. Net zoals uitdrukking weer een raar woord is. Woorden, taal, communicatie. Het is nog allemaal niet zo eenvoudig als het lijkt.
Kranten lezen en op de hoogte blijven is iets wat velen als een noodzaak in het leven zien.
Zelf vind ik het geen aangename bezigheid, net als het nieuws kijken. Veelal is het negativiteit en weinig positiefs. Als ik dingen moet weten komt het vaak wel goed.
De wereld vergaat niet zonder de sociale media, krant of televisie. Alleen weet ik niet alles meer en of dit nu zo erg is? Niet dat ik mij helemaal afsluit van zaken. Via de sociale media, waar ik mij wel op begeef, kom ik toch in contact met nieuwtjes.

Mensen zijn zo bezig te luisteren naar wat anderen doen en vinden, dat zij vergeten naar zichzelf te luisteren. Wat is goed voor mij en hoe kan ik dit dan vertalen, uitdragen om mij heen.
Want als er iets is wat ik geleerd heb de afgelopen paar jaar is het wel dat wat goed voor mij is veelal ook doorwerkt naar anderen.
En daar schrijf ik over en praat ik over. Dit vind ik interessanter dan over een ander te praten of te schrijven. Dat kunnen die anderen beter over zichzelf dan ik dat kan.

Daarnaast neem je van de ander maar een klein stukje waar, het geheel kan je nooit overzien. Dit is van jezelf al een hele klus. Ik ken mijzelf het beste zoals de ander zichzelf het beste kent. Tenminste daar ga ik vanuit.
Veelal leer ik door het leven dingen van en over mijzelf. En ook dat dit leren mijn hele leven door gaat. Het is iets wat niet stopt. Soms heb ik een time out of parkeer ik zaken even maar altijd ga ik weer verder.

Schrijven is voor mij een noodzaak. Het helpt mij mijn gedachten te ordenen en het geeft ook een stuk rust. Want veel van de hectiek in mijn gevoelsleven wil in mijn hoofd als gedachten vertaald worden. En deze gedachten willen in woorden omgezet worden, geuit worden, in spraak of op schrift. Dus als zo bedoeld wordt, wie schrijft die blijft, dan kan ik mij daar in vinden.
Want zonder mijn pen en papier, zoals ik ooit begonnen ben, had ik hier misschien in deze hoedanigheid niet meer gezeten. Dan was ik een geestelijke afvalberg, hadden mijn gedachten een grote hoop geworden die niet meer op te ruimen waren.

Schrijver: jetteke, 9 november 2013

jetroodhotmail.nl

schrijft blijft taal blijft taal

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 208