Inloggen
voeg je column toe

Columns

Jongens en meisjes

Ik had even geen werk. Iets nuttigs doen en mijn interesse in andere culturen vonden elkaar toen ik een oproep zag voor vrijwilligerswerk. Meehelpen aan de kindervakantieweken in een asielzoekerscentrum. Ik ben welkom op woensdagmiddag omdat de jongens en meisjes dan geen school hebben. Ik geef de Iraanse begeleider een hand. Ja, hij heeft een blonde Nederlandse vrouw met blauwe ogen. Waarom vraag ik dit eigenlijk? Ik baal van mezelf. Wanneer de kinderen verschijnen, zie ik dat we met wel erg veel vrijwilligers zijn. Dat hij blijkbaar geen stop heeft ingebouwd, bevalt me. Iedereen is welkom. Zijn cultuur staat haaks op de onze.

Een vaste waarde binnen het team heeft spelletjes meegenomen. Een groepje gaat aan het kleien, het andere aan het bouwen. Ik ben vooral aan het observeren. Ik zie dat de jongens behoorlijk geladen zijn. Wie weet wat ze allemaal achter hun netvlies hebben? Maar misschien is het ook wel gewoon temperament. Of beide? Of zijn het gewoon kinderen. Ik weet het niet. De bouwers maken een piramide van kleine plastic champagneglazen. De meisjes stapelen zeer geduldig, de jongens opgefokt. Ik help mee en ik probeer samenwerking van de grond te krijgen. Om de haverklap gaat het bouwwerk neer. Ze geven elkaar de schuld. De karakters zijn sterk.
Ik probeer zo goed en kwaad als het gaat iedereen aandacht te geven.

Na de ranja en chips gaan we naar buiten. Jongens aan het voetballen. Meisjes die touwtjespringen. In het voorraadhok ontdek ik de bokshandschoenen en een stootkussen. De jongens staken meteen hun potje voetbal. Ze verdringen zich om tegen mijn kussen te beuken. Zweet op hun voorhoofd. Wat een energie komt er vrij! Ze zijn niet te houden. Dit is precies wat ze nodig hebben. Ik geniet.

Plots dragen de meisjes allemaal een eigen stootkussen naar buiten en gaan erop liggen. Ik vraag of ze ook willen boksen. 'Waarom?' 'Nee, wij willen gewoon chillen!', antwoordt een meisje.

Nog nooit was voor mij het verschil tussen jongens en meisjes zo duidelijk als op deze zomerse dag.

Schrijver: René Turk, 28 februari 2014


Geplaatst in de categorie: kinderen

4.2 met 4 stemmen 102



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Monique Methorst
Datum:
6 april 2014
Email:
moi636yahoo.com
Ja heel mooi verwoord. Verrast door: "waarom vraag ik dit eigenlijk? Ik baal van mezelf." Zo herkenbaar.
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
4 maart 2014
Prachtige illustratie. Daarom ben ik ook zo dol op het vrouwelijke en dwars van het mannelijke. Onderliggend een statement tegen de criminele macho Poetin?...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)