Buffer
Subtitel: (Niet) Bang voor de dood
Hoewel ik 'schommelend' geloof; bestaat God, is er leven na de dood en zijn wij als mensheid zelf niet Go(e)d? ben ik niet bang voor de dood. Heeft misschien te maken met het feit dat ik twee etmalen in een coma heb gelegen en betrekkelijk dicht bij de Andere Wereld of de Eeuwige Slaap ben geweest.
De kloof was miniem.
Veel van u als lezers zijn creatief, daar wij naast lezers ook schrijvers, dus scheppend/kunstzinnig zijn. Volgens psychologen van de University of Kent in Engeland is creativiteit een buffer tegen doodsgedachten. Zowel creatieve als minder creatieve proefpersonen kregen de opdracht na te denken over hun eigen doodsangst. Vervolgens moest een woordtest uitwijzen in hoeverre de vrijwilligers daadwerkelijk met de dood bezig waren. Zij moesten bijvoorbeeld de volgende lettercombinatie afmaken: doo.... .
Elke creatieveling, zowel man als vrouw, associeert de drie letters als hiervoor geschreven aanmerkelijk minder met dood-gerelateerde woorden dan de minder-creatieve personen. Volgens de Britse psychologen hebben creatieve personen vaak de ambitie iets na te laten als zij er zelf niet meer zijn, zoals bijvoorbeeld een kunstwerk, een muziekstuk, een boek of een bundel met daarin een verzameling gedichten. Deze ambitie, dit streven maakt mensen minder gevoelig voor doodsgedachten.
Onlangs las ik, en ik citeer:
WANNEER VERGAAT DE WERELD?
Citaat*: Jaren geleden, om precies te zijn in 1962, verscheen het toneelstuk DIE PHYSIKER van de bekende Zwitserse schrijver Durrenmatt, met een trema op de u. Het stuk eindigt hiermee dat één van de fysici de volgende bijzonder sombere prognose stelt: 'Het is niet tegen te houden dat de mensheid op zekere dag atoombommen zal gebruiken en zichzelf uitroeit'. 'Ergens cirkelt dan voor altijd en zonder zin, de radioactieve aarde rond'.
De hiervoor genoemde Zwitserse schrijver leefde in de 20ste eeuw van 1921 tot zijn moment van overlijden op 14 december 1990. Of hij gelijk krijgt, zal de toekomst (moeten) uitwijzen. Zelf ben ik van mening dat het uiteindelijk niet zo'n vaart zal lopen, hoewel mijn gematigd optimisme nergens op is gebaseerd...! Dat nucleaire wapens destructief, dus vernietigend zijn, heeft het verleden inmiddels helaas bewezen. Dat wij (ooit) allemaal eeuwig gaan slapen, staat als een paal boven water. Hóe ons individueel of collectief einde zal zijn, blijft ongewis. Jammer echter, dat ons gezamenlijk lot, totdat de bom valt, soms in handen is van mensen, types, altijd 'male', die te vaak onvoorspelbaar zijn...!
*Uit: Jezus, onze bestemming; hoofdstuk 16, blz. 270
hotmail.comGeplaatst in de categorie: wereld
Totdat
596
Geef je reactie op deze inzending: