Willens en wetens

WILLENS EN WETENS


Ach die wetenschap toch, wat kunnen we toch al veel. Het is onvoorstelbaar soms. Gisteravond kwam ik al zappend via het Champions League duel As Roma tegen Liverpool, dat ik bijna voor meer dan de helft heb gevolgd terecht bij
het praatprogramma van Humberto Tan. Even nog over dat voetbal. Vroeger was ik groot liefhebber; het had nog iets eerlijks en romantisch. Heel veel ploegen maakten kans om kampioen te worden. Toen had je nog ploegen als Legia Warschau, Dukla Praag, Panathinaikos, Ajax, Feijenoord om maar enkelen te noemen die allemaal mogelijkheden daartoe hadden. Nu is het een kwestie van geld. Sjeiks kopen een club op en de beste spelers. En dan natuurlijk een stuk wetenschap erop los laten in de ‘medische’ begeleiding. Zodoende komt de winnaar altijd uit een kleine groep van zo’n tien clubs.
Helaas is het bij het, door mij geliefde wielrennen, geen haar beter. Plotseling waren er de jongens van Sky die alles wonnen – eigenaardig. Als je in dat metier wat wil bereiken moet je veel slikken. De Nederlanders doen braaf mee, in het verleden PDM en vermoedelijk ook de jongens van jan Raas. Nu de laatste jaren is het de mode om achteraf te bekennen en er soms een boek over te schrijven Michel Boogaard, Thomas Dekker, Karsten Kroon, Danny Nelissen(zou trouwens niet verkeerd zijn dat die weer wat ging fietsen) en Lieuwe Westra.
De ronde van Italië en vooral de Tour de France: ik blijf ernaar kijken. Een soort Rail Away gemengd met een wedstrijd. Heerlijk dat geluid van en de beelden vanuit de helikopter. Ach neem het wedstrijdgedeelte maar niet al te serieus. En aan het eind de rondemissen bij de prijsuitreiking – wat is de natuur toch mooi.
Snel(zonder doping) terug naar Tan. Hij had een bekend wetenschapper c .q. journalist in z’n programma die een boek over Stephen Hawking had uitgebracht en vroeg hem om diens postuum geposteerde theorie over het universum toe te lichten. Hij deed het redelijk begrijpelijk en lichtte ook andere rondzingende theorieën over het universum toe.
Bij zoiets denk ik gelijk weer aan het boek, van de met een heerlijk gevoel voor humor gezegende, Bill Bryson.
Dat boek heet ‘Een kleine geschiedenis van bijna alles’, waarin weinig humor trouwens. Waarin hij bijvoorbeeld vertelt hoe men de ouderdom van bepaalde dinosaurussensoorten bepaalt en dergelijke. Ook geeft hij een beschrijving over de grote en onbegrensdheid van het heelal. Niet te bevatten. Als een reis naar de uithoeken van dat heelal misschien met de snelheid van een Concorde een half mensenleven gaat duren. Wie weet nog wel langer, ik weet die schattingen niet precies meer. Nogmaals niet te bevatten.
Goed die wetenschapper bij Humberto gaf heel kort een toelichting op de theorieën van een multiuniversum, een oneindig universum, wormgaten en dergelijke.
Dan denk ik, beste mensen heel knap, briljant, maar wat moeten we ermee? Laten we ons eens meer richten op onszelf, op onze aardkloot. Daar is nog zoveel uit te vinden en op te lossen. Dat universum wacht wel. Nee, ik doel niet op die Nederlanders die naar het schijnt, het gelukt is een embryo achtig iets te creëren zonder ei- en/of zaadcel. Nee, ik bedoel laten we de bijensterfte beter onderzoeken en bestrijden. Hoe kan het dat er plotseling zoveel lijsters doodgaan. En dan niet met vermoedens komen, maar echt uitzoeken. Zoek betaalbare medicijnen voor nog niet te verhelpen ziekten. Wetenschap toepassen bij zaken die je echt moet en wil weten en kunt verifiëren. Het speculeren over hoe groot of hoe oneindig groot dat universum is,is misschien leuk, maar wat moeten we er mee?
Gelukkig kwam die nuchtere Hollandse wetenschapper met enkele rake opmerkingen. Hij zei over onze perceptie van het heelal. Misschien zijn wij net als dat kevertje op een bal. Hij loopt maar rond en loopt maar rond en denk dat het oneindig is. Prachtig voorbeeld.
Zelf zou ik willen zeggen, misschien is de mens in verhouding een klein minuscuul zandkorreltje midden in de Sahara, met een heel klein beetje verstand, maar dat onmogelijk kan snappen en bevatten dat de aarde zo onmetelijk groot is.
Ach ik denk soms maar, ik maak me om de grote van het universum maar niet al te druk. Wie weet raakt er overmorgen een komeet uit z’n baan en ramt onze aardkloot. Wat dan? Dan kunnen net als die dinosaurussen weer opnieuw beginnen en wie weet komen we als mensensoort nooit weer terug. Zal wel niet onkruid vergaat moeilijk.

Die wetenschapper in dat programma van Humberto Tan......... . Even tussendoor, onbegrijpelijk dat hij weg moet. Veel te vlot voor RTL? Blijkbaar, want ze hebben de uiterst deskundig droogkloot, maar wel vakman, Twan Huys aangetrokken. Het zou me niet verbazen dat Huberto Tan straks bij Nieuwsuur opduikt, om de daar nog aanwezige erg deskundige en bekwame met een pokerface uitgeruste vakvrouw Mariëlle Tweebeeke bij te staan. Ach wie weet samen met z’n vriendinnetje Dionne Stax. Gewoon de zakelijke boel daar een beetje verlevendigen.

O ja, die wetenschapper bij Humberto Tan zei een waar woord en dat was:
Misschien zijn onze menselijke hersenen gewoon te beperkt om het allemaal te kunnen bevatten.
Laat me maar heel eerlijk wezen ik ben ook zo’n kevertje of zandkorreltje wat het allemaal even niet kan bevatten. Gelukkig weet ik zeker dat ik niet het enige kevertje ben, en dat is dan weer een hele geruststelling.
Ja toch?

universum heelal wet heelal wetenschap

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 35