Bevrijdingsdag in herhaling
Gisteravond ergerde ik me aan de televisieprogrammeringen op NPO 1, 2 en 3, de enige zenders, die ik kan ontvangen en dan ook nog met de geregelde storingen, als er bijvoorbeeld zo'n stinkscooter langs rijdt.
Het moet wat mij betreft maar eens afgelopen zijn met die officiële dodenherdenkingsdag, die verplichte kost op 4 mei. Op de zenders 1, 2 en 3 ontkwam ik niet aan sombere treurverhalen over die verrekte oorlogstijd 1940-1945. Een overdosis getraumatiseerden deed zijn verhaal.
Hoezo kan ik dat op 4 mei allemaal maar verkroppen? Het enige positieve wat ik zag, waren beelden van een man, die in het concentratiekamp Dachau had gezeten en die het nut van die jaarlijkse herdenking ook niet meer zag zitten, al vele jaren geleden. 'Dat was in de zestiger jaren zo!', reageerde een verslaggever, die die man dus niet serieus wenste te nemen.
En de manier waarop het herdenken gebeurt, is ook allang uit de tijd. Het is een statische poppenkasttentoonstelling van nul en generlei waarde, hoe waardig en intens al die brave nationalisten het ook blijven opvoeren. De ceremonie wordt tot in de puntjes altijd hetzelfde zo perfect mogelijk uitgevoerd, op een militaristische manier.
De aanwezige marinierskapel blijft maar treurmarsen spelen en de aanwezige militairen salueren met opgezwollen borsten, alsof ze zelf de Slag bij Arnhem hebben meegemaakt of in het verzet distributiekantoren hebben overvallen of gevangenen bevrijd. Een marine-trompettist speelt 'The last post' en Willem en Maxima komen in rouwkledij vanuit het Paleis op De Dam geschreden. Naast hen liep o.a. weer die droogstoppel Gerdi Verbeet, die inmiddels denkt, dat ze zelf de koningin is. De stijfheid vloekte er vanaf. De eerste krans wordt altijd door de koninklijke hoogheden gelegd en daarna krijg je een hele serie kransen uit naam van allerlei zwaar gedupeerden. In feite staat De Dam dan vol met getraumatiseerde mensen, die het oorlogsverleden nog steeds niet verwerkt hebben.
Bovendien zijn er veel nieuwe, andere groeperingen, die ook om aandacht smeken, vanwege hun onverwerkte trauma's. Dat sommige nazi's ook zwaar geleden hebben, is voor de meeste kuddedieren een brug te ver. Nationalisme voedt nog steeds het dualisme. Zo van, alleen wij stonden en staan aan de goede kant, wat natuurlijk klinkklare onzin is.
Overigens, we kunnen ook wel een krans gaan leggen voor de gesneuvelden tijdens de Tachtigjarige Oorlog. Een krans voor de omgekomen bootvluchtelingen werd ook al geopperd. En wat te denken van de gesneuvelden in de Eerste Wereldoorlog? Of de genocide op de Armeniërs? En de moord op de christenen en de moslims? Het moorden gaat wereldwijd overal maar door en niet op minder grote schaal, dus kunnen we ons beter op het hier en nu richten en daar zo mogelijk iets aan veranderen, dan maar te blijven navelstaren naar iets waar niets meer aan gedaan kan worden.
Het lijkt wel op het roomse kalenderjaar, waarop op iedere dag een andere heilige wordt geëerd, wat net zo oubollig en ouderwets en zinloos is. Kijk liever naar de huidige heiligen om je heen. Open je ogen, in plaats van je in slaap te laten sussen door doodse tradities, opgevoerd door starre robotten en zombies. Jammer dat die twee minuten stilte niet door een rebelse held werd opgevuld met bijvoorbeeld het keihard afspelen van 'Don't Stop' van Fleetwood Mac. Het budget was blijkbaar op, dus mochten enkele kinderen tenslotte nog wat uit de berm geplukte bloemen neerleggen. In de toekomst worden dat schamele madeliefjes.
Verder is het ook uit de tijd om heel Nederland te verplichten om twee minuten zijn kakel te houden vanwege een opgelegde herdenkingsmethode, die grenst aan een maniakale dwangneurose en pure massahysterie. Dit is volkomen absurdie en het is dan ook geen wonder dat met name de Toneelacademie Oranjehuis en het militaristische drilsysteem, ondersteund door de nationalistische politiemacht, dit in stand houden.
Waar ze ieder jaar nog steeds oude mensen, die de oorlog nog hebben meegemaakt, vandaan weten te trommelen, is mij een groot raadsel. Inmiddels krijg ik het vermoeden dat ze met flink betaalde figuranten werken. Zelfs de cliché-zin van de journaalpresentatrice 'De 4 mei-herdenking op De Dam is dit jaar rustig verlopen!' zit in het complot om die zinloze humbug maar stijfkoppig door te zetten. Van de vlag half-stok gaan we ineens naar de vlag uitbundig wapperend, omdat we door de Amerikanen, Canadezen en Engelsen bevrijd zijn van het Duitse juk. Ineens moeten we omschakelen en uit onze bol gaan tijdens popconcerten met veel drank en opgelegde lol. Er wordt weer van hogerhand bepaald, dat we ineens vrolijk moeten zijn en feesthuppelend ons als gekken moeten gedragen. Ook die massale gemoedsbetutteling is uit de tijd en werkt dan ook voor geen millimeter. Ik ga mijzelf vandaag denk ik eens heel diep somber voelen. Ik vertik het om mijn emoties nog langer door anderen te laten bepalen en zeker niet door grotesk aangepaste, kleinburgerlijke, heerszuchtige plebejers.
Geplaatst in de categorie: vrijheid
De drassigheid van de Nederlandse rivierdelta vindt z'n menselijke pendant in de zompige werking van de breinen der magistraten. Misschien luidt jouw hartekreet column een nieuw tijdperk in van nuchterheid, eerlijkheid, het dempen van de moordkuilen en het opruimen van alle verdronken kalveren..