Inloggen
voeg je column toe

Columns

Het nare sprookje

De meeste sprookjes beginnen vrijwel allemaal met: er was eens..... zo ook in dit lichtelijke verknipte sprookje of zou het een andere titel moeten hebben? Er was namelijk eens een klein vervelend kereltje, zo’n ventje wat niemand graag zag of ziet, zo’n dragonder van een mormel waar niemand iets mee te maken wil hebben. Maar ja, hoe ontloop je dat vreselijke geval dan? Loop je er met een enorme boog omheen, of een straatje om?

Ga je rap weer naar binnen wanneer je het kavalje spot, is natuurlijk een optie maar dit desastreuse monster waarvan niet eens duidelijk is, hoeveel poten, benen, armen, ogen oren of monden heeft, immers praten doet het niet, dit monster is duidelijk wel aanwezig maar niet zichtbaar dus!

Dus dit sprookje heet eventjes: het sprookje van spookje want tja, een spook zie je ook niet?
Er was dus eens een miniem klein monster wat oorspronkelijk hier ver vandaan zijn best deed om zoveel mogelijk mensen te grazen te nemen en laat dat nou nog lukken ook! Het dragonder hoefde niet eens zijn stinkende best te doen, daarvoor waren de mensen zelf bijdehand genoeg, die deden het werk wat hij begonnen was en het kavalje wreef zich in de handen!

Maakte dat hij door de lucht zoveel mogelijk shit verspreidde, zodat het niet alleen bleef bij de andere kant van de aardbol, maar doordat er vliegtuigen vol mensen naar de andere helft vlogen, kon hij alleen maar lachen en in zijn verschrompelde handen wrijven, immers de mensen deden de rest?

Land na land viel hij aan, na de eerste mensen te grazen genomen te hebben, oh wat had ie een lol. En in het eerste en tweede land vielen mensen als geknakte bomen om, harstikke dood door dat ene kleine monstertje wat zich doordat ie zich op de mensen vastzette, ervoor zorgden dat juist zij dat over de hele wereld verspreiden.
Het dragonder heeft huisgehouden op ongekende wijze, regels en wetten moesten worden gemaakt en aangepast, en nog steeds maakt het slachtoffers, aan de lopende band.

Er was eens, een dragonder van een vijand, miniem te noemen, niet te zien met het blote oog want: als we dat wel hadden gezien had geen mens de deur opengedaan, was geen mens de straat opgegaan, was er niemand het vliegtuig ingestapt en hadden er nu niet zo vreselijk veel slachtoffers geweest!

Oh het sprookje is nog niet uit hoor, dus een echt einde is er nog niet, ik kan niet zeggen: ze leefden nog lang en gelukkig want eerlijk gezegd weet geen mens nu te zeggen wie het wint, van dat kleine ongrijpbare rotmonster! Maar wie weet krijg ik de kans een vervolg te schrijven!

... Sprook over spook ...

Schrijver: An Terlouw
15 april 2020

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 47



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)