Inloggen
voeg je column toe

Columns

Onze regering gaat over lijken

Ik was hoogst verbaasd en natuurlijk ook weer niet over de reactie van premier Mark Rutte aangaande het besluit om maar wel een regeringsdelegatie naar het WK voetbal in Qatar te sturen. Zonder de kijker ook maar enige inzage in zijn binnenste toe te staan, zei hij zonder blikken of blozen, dat dit de optelsom is en dat we het daar maar mee moeten doen. Hij noemde de voortzetting van de energiezekerheid, een te kunnen maken dialoog over mensenrechten en het niet doorsnijden van de bestaande banden als beweegredenen. Verder was er nog de hulp van Qatar voor de evacuaties van Nederlanders uit Afghanistan. Qatar zal wel goede banden met de Taliban onderhouden en het dient waarschijnlijk als tussenstop. De wetenschap, dat er bloed kleeft aan de voetbaltribunes omzeilde Mark meteen, door te stellen, dat 'wij dan voor het Nederlandse elftal juichen en niet voor de tribune!'. Hiermee dacht hij slim te kunnen zijn, maar met deze dwaalspoormening verraadt hij meteen zijn onbetrokkenheid en kortzichtigheid inzake de directe en indirecte moord op veel en veel meer dan 6751 mensen.

De media reageerden met 'de koopmansgeest wint het van de integriteit', maar ook dat is een volstrekte, analytische dooddoener, die bedoeld is om de boel weer te sussen en geruststellend te verklaren. Feit is dat Mark nog steeds overtuigend kan liegen en dat volkomen onbewogen voor de camera. Zijn dinosaurusbrein (om in Baudet-termen te spreken) stoort zich 0,0 aan de gevallen doden bij de opbouw van het voetbalverdienmodel van de FIFA. Money makes the world go round. 'Wij juichen niet voor de tribune!', zegt Mark bloedserieus. Daarmee zegt hij, dat hij het grote aantal slachtoffers van de uiterst wrede en moorddadige slavendrijvers in Qatar wil onderdrukken in zichzelf, wil uitwissen, als ongewenst in zijn bewustzijn ervaart. Wat hem niets oplevert en waar hij niets aan verdient, wil hij mijden en schrappen. De voor hem belangrijke en minder/niet belangrijke zaken kan hij heel goed van elkaar scheiden. Emoties spelen daarbij geen enkele rol, want met emoties doe je geen zaken en kun je geen deals over olie en gas sluiten. De huidige, zieke maatschappij draait nog steeds op olie en gas, dus moet dat er koste wat het kost komen. Voor Mark heeft het betreuren van al die omgekomen arbeidsmigranten dan ook geen enkele zin. Natuurlijk wil hij wel even zeggen, dat hij het 'erg en verschrikkelijk' vindt, maar om er nou principiële consequenties aan te koppelen, nee, dat gaat hem te ver.

Stel je voor zeg, heel Europa handelt met die olie- en gasleveranciers, en dan zou hij een beetje gaan dwarsliggen, komaan zeg, zo'n gewiekste handelaar als hij, die bij Shell de kneepjes van het handelsvak geleerd heeft, dat zou politieke suïcide zijn, bovendien, al sprak hij het wat zacht uit, zijn er al gesprekken over mensenrechten met Qatar. Mark heeft een niet-holistische gedachtengang en hij kent volgens zichzelf de juiste graduaties van problematiek. Om juist nu met die energiecrisis en die absurde oorlog een kritisch statement jegens Qatar te geven, zou oliedom zijn. Denkt hij. De Tweede Kamer is tegen een regeringsdelegatie naar Qatar, maar sinds zijn VVD-vriendinnetje Edith Ingeborg Schippers weer terug is, is het weer dolle pret in zijn bovenkamers, ongeveer zoals Gerrit Zalm reageerde op Hirsi Ali Ayaan. Lachen, gieren, brullen. De WOW-factor Edith is terug. Wees eerlijk, een lekker ding toch! Mark komt al helemaal in de feeststemming van het WK voetballen, al verstopt hij dat nu nog wat voor de buitenwereld, uit gespeelde piëteit voor de omgekomen arbeiders in Qatar. Maar 's nachts onder de dekens in zijn bedje joelt hij al bij imaginaire doelpunten voor Oranje. In zijn tweegesprekken met koning Willem gaat het ook nergens anders meer over. Willem en Maxima hebben er ook reuzeveel zin in, al kost het hen wel wat moeite om Amalia in dat grote huis alleen te laten. Maar Amalia gaat natuurlijk wel kijken hoe vaak ze in beeld verschijnen!...

In Qatar wonen zo'n 1,4 miljoen mannen en 1,1 miljoen vrouwen. De islam verpest ook daar de sfeer. Het staatshoofd van het schiereiland is de emir/sjeik Tamin bin Hamad bin al-Thani (1980, hoofdstad Doha). De moslimmannen regeren er met harde, meedogenloze, vrouwonvriendelijke hand en homoseksualiteit is er verboden. En alles wat je verbiedt... precies! Niet voor niets zit of zat Gordon in Dubai, wat daar ook aan de Perzische Golf ligt. Extreme rijkdom gaat vaak gepaard met overdreven hoogbouw en dat soort lelijkheid zie je dus in die oliestaten. Alsof ze de eersten zijn, die daar gesetteld zijn, maar dat is niet waar, want ver voor de zesde eeuw voor Christus waren er al mensen in Qatar en van 1538 tot 1914 was het grotendeels van het Ottomaanse Rijk. Het was zelfs tot 1971 een protectoraat van het Verenigd Koninkrijk. De oom van de huidige emir Tamin etc. Abdelaziz bin Khalifa Al-Thani was 73 jaar, toen zijn derde(!), bloedmooie vrouw, prinses Kasia Gallanio, in mei 2022 door een overdosis drugs/alcohol/medicijnen in Puerto Banus, nabij Marbella, overleed. Kasia was van Abdelaziz gescheiden en zij kreeg geen voogdij over haar drie dochters. Kasia werd 45 jaar. Zij leed aan een depressie en aan alcoholisme.

Die rijke mannen in islamitische oliestaten zijn vaak echt verwende ijdeltuiten, die als tiran met hun vrouwen omgaan. Ze behandelen hun vrouwen als horigen. Hun bezitsdrang maakt controlfreaks en monsters van hen. Denk nog maar eens aan prinses Latifa al-Maktoum van Dubai, hoe die door haar valse, wraakzuchtige, door de strenge islam vergiftigde vader 3 jaren in de gevangenis van Riyad werd gezet. Om haar murw, meegaand en slaafs te maken. Om haar opstandige wil te breken. Ze wilde graag vluchten en nu zegt ze dat ze de vrijheid heeft om overal naar toe te gaan waar ze maar wil, maar ze doet het niet, omdat ze natuurlijk zegt, wat ze van haar knotsgekke cipiers moet zeggen. In feite zit ze nog steeds gevangen in die hoogst krankzinnige, tegennatuurlijke islamsystemen van autoritaire, wrede, sadistische, de vrije geest dodende demonen in menselijke vermommingen.

In 2017 hebben de volgende landen alle politieke relaties met Qatar verbroken: de Verenigde Arabische Emiraten, Bahrein, Jemen, Egypte en Saoedi-Arabië. Qatar werd beschuldigd van banden met terroristische groeperingen, zoals de Moslimbroederschap. De emir van Qatar flirtte met Iran. Saoedi-Arabië dreigde zelfs een kanaal te graven, zodat Qatar een eiland zou worden, ook letterlijk geïsoleerd. Best wel een komisch idee. Mark is echt een hopeloos geval, want wie met pek omgaat...

De meerderheid van de Tweede Kamer en een groot deel van de rest van Nederland heeft straks het nakijken, wanneer de sfinxachtige zakenman Mark en de domme (en niet zo'n beetje!) koning Willem doen alsof hun neuzen bloeden en gekke bekken gaan trekken op een zwaar beladen tribune in Qatar. En bij ieder doelpunt van Oranje voelt het voor hen alsof zij juichen voor een speciale pijplijn van Qatar naar Nederland, want de Qatar-elite houdt van winnaars en van nog meer makkelijk verdiend geld. Die Mark is niet meer om te praten, dat is wel duidelijk, zo voorgeprogrammeerd en onbuigzaam als die is, maar die Willem, het zou toch kunnen, hij vertoont vaak meer menselijke trekken dan je voor mogelijk houdt, neem zijn openbare reactie op de bedreiging van Amalia, ik bedoel, er zit toch echt een warm kloppend hart in hem en hij toont dat meer en meer, laat hij, ja waarom niet eigenlijk, tegen de verwachtingen in eens een waardig statement maken en besluiten om niet naar dat hebzuchtige piratenbolwerk Qatar te gaan, puur uit rechtvaardige medemenselijkheid en standvastige wijsheid over de misdaden/moorden, die daar gepleegd zijn, op veelal arme mensen uit India, Pakistan, Nepal, Bangladesh, Sri Lanka, de Filippijnen en Kenia. En Mister Giovanni Vincenzo Infantino, laat iedere cent winst naar de slachtoffers en nabestaanden gaan! (-)

Schrijver: Sir Joanan Rutgers
23 oktober 2022


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.7 met 25 stemmen aantal keer bekeken 266

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Sir Joanan Rutgers, 2 jaar geleden
Conny Helder is alleen in de zorg, waarin zij ook werkte, geïnteresseerd en zij heeft zelfs een gruwelijke hekel aan voetbal, waarbij men naast de bal ook elkaar verrot trapt, maar dat vind je vast ook 'veel te persoonlijk' bekeken en besproken.
De waarheid is gebaat bij helderheid en eerlijkheid. Daarbij is het van groot belang om huichelarij, eigenbelang en volksverlakkerij te doorprikken.
O.U. Deis, 2 jaar geleden
Een interessante discussie die moet gaan over een fundamenteel probleem in de politiek: waar ligt de verhouding tussen principieel zijn en pragmatisch handelen?
Die grens ligt voor velen heel verschillend, zelfs binnen politieke partijen.
Jammer dat Rutgers deze interessante discussie bemoddert door premier Rutte en Koning Willen-Alexander veel te persoonlijk op hun gedrag als gezagsdragers aan te spreken.
Hij schaart zich hiermee in de lange rij van criticasters die hun giftige pijlen richten op DE Overheid in het algemeen en haar vertegenwoordigers in het bijzonder of het nu de premier geldt of andere personen in het publiek domein. Ik zou in deze tijd b.v. ook niet graag Minister, Burgemeester of Kamerlid zijn: de verwensingen / bedreigingen vliegen hen om hun oren.
Het Kabinet zou er in mijn visie goed aan doen wel een vertegenwoordiger te sturen: ik denk hierbij aan de Minister van sport: is dat niet Mevrouw Helder?
Het lijkt me een goed uitlegbaar compromis: laten zien dat er nogal wat ernstige bezwaren bestaan tegen de gang van zaken in Qatar, maar tegelijkertijd niet alle contacten verbreken die we nodig hebben om b.v. de steun aan Oekraïne vol te houden.
Lord Wanhoop, 2 jaar geleden
Rutgers prima in vorm in deze column, vind ik. Politiek is vooral afwegen van situaties en belangen. Niet altijd gemakkelijk en tot ieders tevredenheid. Maar er blijven grenzen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)