Inloggen
voeg je column toe

Columns

Afrossen

De burgemeester van mijn geboortestad droomt er al jaren van dat de jaarlijkse bedevaart, een wandeltocht van ruim 32 kilometer rond de stad, voor een keertje in het nieuws komt, volgens zijn gedachtengang de eerste stap naar erkenning als Unesco Werelderfgoed. Elk zijn natte droom.
Dit jaar was het bijna gelukt en hij heeft er niets moeten voor doen. Nog voor iedereen goed en wel vertrokken was uit het stadscentrum, had een paard de tocht van drie wandelaars al ingekort en omgeleid naar het ziekenhuis. Het dier had zichzelf naar verluid op de tong gebeten en net als bij de mens werd dit niet ervaren als een prettige ervaring. Het steigerde en verwondde dus 3 personen, waaronder twee kinderen. De ruiter was, las ik later in de lokale pers, zwaar aangeslagen en is uit de ommegang gestapt. Het paard mocht op deze zonnige zondag heerlijk grazen in de wei en was daar vermoedelijk niet rouwig om.
Nu heb ik niets tegen een beetje folklore, anders keek ik niet al weken van tevoren opgewonden als een klein kind uit naar deze lokale hoogdag, maar de aanwezigheid van ruiters op het parcours heeft mij altijd verwonderd, temeer omdat er geen enkele rijvereniging is in mijn geboortestad. Wie mij kent weet dat ik groot voorstander ben van elke vorm van gastvrijheid, maar per se de ommegang ter ere van een patroonheilige uit een naburige gemeente gezeten te paard willen meemaken, gaat mijn bevattingsvermogen te boven. Ik ben dan ook geen ruiter.
Ik heb nog geen enkele bedevaarder ontmoet die blijgezind wordt wanneer een groep ruiters in aantocht is, integendeel. De wandelaars wijken noodgedwongen naar de zijkanten van de weg, duwen elkaar zelfs bijna de gracht in. Ik kan het mis hebben, maar ik meen bij menig ruiter op zo’n moment een schimpende hautaine grijns waar te nemen, die hand losjes op de knie doet ook geen goed aan mijn perceptie.
Halverwege de zanderige kasseistrook die naar een algemene ruststop met hamburgers en/of frieten leidde, hoorde ik er weer. Twee keer twee naast elkaar waardoor de wandelaars na pakweg 25 kilometers in de benen hun toevlucht dienden te zoeken op het veld waar aardappelen bijna oogstklaar waren. Tot twee nietsvermoedende en duidelijk niet-lokale fietsers in tegengestelde richting zich een baan probeerden te banen. Dan en dan pas, niet eerder, slaagden de ruiters erin in file indienne hun weg verder te zetten.
Enkele kilometers verder, tijdens de beklimming van een mediagenieke fietsheuvel tussen de bomen, drie andere berijders. De middelste, een jongeling, vroeg aan de voorste of het nog ver was en welke richting ze straks op moesten. Die voorste, mogelijks zijn moeder, antwoordde dat ze het ook niet wist en dat het al lang geleden was dat ze nog had deelgenomen. Ik bleef even staan, tot ze op volgens mij veilige afstand waren.
Ik hoop van ganser harte dat de burgemeester en in zijn zog het hele schepencollege door eerder vermeld voorval bij de debriefing de aanwezigheid van ruiters tijdens de ommegang eens tegen het licht houdt en samenzit met de verschillende geledingen verbonden aan het gebeuren.
En terwijl ze dan toch samenzitten, kunnen ze enige maatregelen overwegen inzake geluidsoverlast van de kraampjes her en der verspreid over het parcours. Dat een lokale carnavaleske vereniging door middel van verkoop van lauwe broodjes en dito flesjes drank de clubkas wil spijzen, tot daar aan toe. Het gaat echter niet samen met muziek die luid uit boxen knalt. Het blijft een bedevaart en dan stoort minutenlang ‘thank god I’m a country boy’ hier en ‘rebel yell’ ginds.
En - terwijl we toch enkele punten van kritiek hebben – op twee gevaarlijke overgangsplaatsen waren in geen velden of wegen politie of seingevers te bespeuren, maar dat was misschien een momentopname.
Het incident haalde het avondjournaal uiteindelijk niet, in de hoofdstad betoogden enkele tienduizenden meer dan er op de bedevaart waren tegen de gruwel van een gewapend conflict ver weg. Er kwamen gelukkig geen paarden aan te pas.

... verslag van onze man ter plaatse ...


Zie ook: https://hervesuys.org/

Schrijver: Hervé Suys
16 juni 2025


Geplaatst in de categorie: religie

4.4 met 5 stemmen aantal keer bekeken 88

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)