Het was volop voorjaar in de Amsterdamse volksbuurt de Baarsjes, waar Bjarne woonde en waar hij schilderde in de woonkamer van een kleine etagewoning. Er waren gedachten die nergens naar toegingen, wanneer hij bezig was kwam hij dichter bij zijn gevoel. Plotseling kwam Trudy Mol weer in beeld in het levensverhaal van Bjarne. Nadat ze uitvoerige essays…

Bij tijd en wijle schreeuwt er een kind moord en brand in de bibliotheek omdat het zijn moeder kwijt is geraakt. Ik zit in de afdeling voor volwassenen die zonder muren grenst aan de kinderafdeling. De klanten werken gewoon door zolang het hen niet aangaat. De moeder, en tegenwoordig ook de vader, komt wel. Tot deze keer. Een twee turven hoge peuter…

“Jammer dat jij jouw intelligentie inzet voor duistere zaken. We hadden een sprankelend contact samen, totdat jij zonder duidelijk aanwijsbare reden het pad van de misdaad koos. Jouw leugens, en telkens nieuwe leugens, ze hebben mij doen wankelen. Je hebt al die tijd een toneelstuk opgevoerd. Je woont waarschijnlijk niet in Kazachstan, maar op een waddeneiland…

De gele trompetnarcissen op het ronde bloemenveld bij het verkeersplein in Amsterdam West stonden massaal in bloei. Er stond een bordje bij dat je ze gratis mocht plukken, overdag wanneer het licht was. Astrid liet dat niet aan zich voorbij gaan. Er was maar weinig nodig om het hart van de veertiger Bjarne Gosse sneller te doen kloppen. Het voorjaar…

De economische crisis in ons nederige land bracht ook de plezierschrijver Jan Boter en de cultuurjournaliste Emma Petronella in de problemen. Er moest geld op tafel komen anders was het afgelopen met de welvaart waarvan ze zo hadden genoten in de jaren voor de bittere crisis. Ze besloten de handen ineen te slaan en verzonnen samen een meesterlijk plan…

Ik voel de muren van binnen trillen. Niet bewegen. Hij weet dat hij op de rand staat, dat zijn gedachten als gespikkeld glas door elkaar schuiven. Mijn handen beven - zijn handen? De scheiding vervaagt. De kamer ademt. Of hijzelf ademt. Of ik adem. Stil blijven staan. Thomas herinnert zich hoe alles begon. Hoe ik - hij - de wereld zag als een verzameling…

Het was vroeg in de ochtend, Bjarne ontving een mailbericht van Belinda uit Maastricht. Beste Bjarne, Als ik het goed heb begrepen was het afgelopen donderdag de dag dat jouw schilderwerken werden opgehangen in het buurthuis in de Indische buurt in Amsterdam Oost. Het is heel goed dat je de verkoopprijzen hebt aangepast aan de wensen van de hedendaagse…

Het gebeurt weleens dat ik iemand verlies om mijn geloof. Ik dring het nooit op zoals sommige christenen die zeggen dat je te pas en te onpas het evangelie moet vertellen aan ongelovigen en andersdenkenden. Ik kan die stelling niet vinden in de bijbel. Wel dat ik over het evangelie moet vertellen als men dit aan mij vraagt. Dat kan te pas en te onpas…

Hallo blonde Belinda, Allereerst bedankt voor de omschrijving van jouw riante woning in het mooie Maastricht. Het was een waar genoegen om te merken dat jij je weer thuis voelt in jouw vertrouwde woonomgeving. Ik kan je vanuit mijn situatie hetzelfde vertellen, de woning in de Amsterdamse Oosterparkbuurt is me op het lijf geschreven, mijn geest…

Mijn beste Belinda, Astrid stond al vroeg in de ochtend voor de deur om koffie met een scheutje melk te drinken in de woonkamer waar de balkondeuren openstonden, omdat het beloofde een mooie dag te worden. Na de koffie liepen we naar de Plantagebuurt waar de dierentuin zich bevond om ons te vermaken met gekooide dieren. We liepen langs de afhaal…

Beste Belinda, Civic is de naam van de maatschappelijke organisatie die bedoeld is om mensen uit de buurt te helpen. De twee jonge vrouwen waar ik contact mee heb doen daar een stage voor school. Met Rosa Konijn heb je al kennisgemaakt. De andere jonge vrouw noem ik Tanja Troost. Ze stelde veel vragen over mijn familie. Ik moest het beladen verhaal…

“De wereld is oneerlijk!” had de laatste psychologe die hij had gesproken tegen Bjarne gezegd. “Ik zeg altijd, de wereld is oneerlijk”, had ze letterlijk gezegd, alsof het één keer zeggen niet genoeg was. Bjarne had tevergeefs naar oogcontact gezocht, maar de psychologe was daar wel aanwezig, ergens ver van zijn belevingswereld verwijderd. Uit zijn…

In de tijd dat ik zwanger was, zag ik overal zwangere vrouwen lopen en die vrouwen waren echt zwanger. Nu ik herstellende ben van narcistisch geweld en mishandeling, zie ik overal narcisten, narcistische systemen en bolwerken en dat zijn meestal echte narcisten. In de bijbel zie ik de eerste narcist al optreden in hoofdstuk drie, daar waar Eva door…

De oranje-gele bloem van onnatuurlijke materialen had voldoende charme om de gedachten van Bjarne op te fleuren. Natuurlijk had een echte bloem met zijn gevoeligheid voor tijd en vergankelijkheid een intensere invloed gehad op het humeur van Bjarne, maar deze tijdelijke oplossing bracht nieuwe hoop op voorjaarsdromen. Het beangstigde Bjarne soms…

“Laat onze gave God mij met al zijn genade verzorgen” had zijn oude grootmoeder gezegd tijdens een bezoek van haar geliefde kleinzoon. Ze was inmiddels drieënnegentig jaar geworden en Bjarne Gosse, haar kleinzoon, had een ansichtkaart van haar gekregen, zomaar voor de aardigheid, omdat hij op bezoek was geweest onder de grote rivieren. Een afbeelding…

De vrouw door wie ik geboren ben gunt mij geen enkele blik. Ik voel onverhoeds de gemene zuigkracht van haar dwingende energieën die mijn boosheid moeten uitlokken. Hier was ik als kind aan overgeleverd. Ik had geen schijn van kans. Heden heb ik die kans wel. Want ik heb de familieband verbroken van buiten en van binnen. En daarom kan ik dit theater…

De droomwereld van Amsturia had een stille getuige die de droom in woorden probeerde te vatten. “Ik liep door een schijnbaar volkomen lege en onbekende straat in een vreemde stad. Maar onderweg zag ik aan de overkant een kleine donkere man lopen. Ik rende naar hem toe om te kijken waar ik was. Ik raakte zijn schouder aan en hij draaide zich om. Ik…

Tegenover mijn psychologenpraktijk zit een basisschool met een speelplein. Ik voel me altijd ongemakkelijk als ik er langs loop, maar ik probeer er niet teveel over na te denken. Daar is ook geen tijd voor, want het is weer tijd voor mijn afspraak. Onrustig zit ik in de wachtkamer, doelloos te scrollen op mijn telefoon. Tien minuten die een eeuwigheid…

Naast mijn laptop staat een foto van mijn vader. Deze foto heb ik hier, meer dan een jaar geleden, neergezet. Het is de foto die wij, zijn nabestaanden, hebben gekregen na zijn dood. Hij kijkt alsof hij net weer een Ufo heeft gezien. Zo kon hij ook in vervoering raken van de natuurlijke moederliefde waarmee de dieren hun jongen verzorgden en beschermden…

Ons mooie Twente lijkt een bijna volmaakt gespreid bedje voor het narcisme. Met de Twentse schappelijkheid kom je bijna overal mee weg. Hand in de zak en een klap op de schouder. 'Ach, ik help oe wah eff'n.' Maar vandaag de dag werkt het zo niet meer. Tien jaar geleden ben ik verhuisd naar een wereldberoemd gebouwencomplex waar veel mensen nog…