Ineens bij het kijken naar de Tour denk ik terug aan de campingvakantie van ruim 25 jaar geleden. Wanneer we voor drie weken naar de sta caravan gingen namen we zoveel mogelijk dingen mee voor de kinderen, logisch want wat je al hebt hoef je niet meer te huren of aan te schaffen, nietwaar? Onze dochter croste over de camping op haar eigen fiets…

Mijn ouders, mijn twee broers en ik woonden in de gereformeerde pastorie in hartje Kollum. Via het tuinpad kon je naar de kerk. In de tuin stonden drie appelbomen voor de drie gebroeders. De kleuterschool was naast ons en ik hield erg veel van juffrouw Van der Zee, die lief en zorgzaam was. Op een dag moest ik in een korte broek naar school en daar…

27. Ik ben gestopt met de opleiding voor kleuterleidster. Net als de relatie met Ruud, lukt het me niet. Het theoretische deel van de opleiding gaat prima. Ik vind het leuk en interessant, maar het sociale gedoe er om heen gaat gewoon niet. Ik sluit me op in mezelf omdat ik geen contact durf te maken en bang ben voor zo ongeveer alles en iedereen…

Ik ben makkelijk te manipuleren, zo makkelijk te manoeuvreren, zo heel makkelijk te imponeren en echt, heel goedgelovig. Oké, niet altijd maar heel, heel vaak wel. Goedgelovig als ik ben (of ik wil het graag horen natuurlijk) geloofde in echt in wat ze zei: ze zei, ik hou van je Ma, echt en ik geloofde het? Hopen? Nou het was geen eigen kind…

Toen wij in Kollum en Coevorden woonden, hadden wij een stenen zomerhuis aan de rand van Gasselte. Daar konden mijn broers en ik heerlijk door de bossen struinen. We bouwden er een ondergrondse hut met drie kamers, waar we dan paprikachips knabbelden en coca cola dronken. Ik denk dat we zaklampen gebruikten. We gingen vaak een dagje naar het pretpark…

26. Het is een warme zomerdag en mijn zusje Rosa en ik gaan op de fiets naar het zwembad in het dorp zo’n tien kilometer verderop. Ik ben een jaar of tien en mijn zusje is vier jaar jonger. Mijn moeder gaat niet mee. Ze houdt niet van zwembaden. Als we bij het zwembad zijn, zie ik dat veel kinderen wel een moeder bij zich hebben. Soms is er zelfs…

14 jaar was hij en pa en ma moesten op een rapportenavond komen, niet alleen voor het bespreken van het document maar ook voor het in ontvangst nemen van....op weg erheen, waarschuwde moeder hem al: denk erom, wanneer je meer dan drie onvoldoendes hebt, lever je de computer in. Toen nog een Commodore 64, dus al best een poosje geleden! Als we naar…

25. In de zesde klas aan het einde van schooljaar wordt de lagere schoolperiode traditioneel afgesloten met een musical. Ik ben twaalf jaar en zit bij Meester in de klas. Meester organiseert audities en iedereen moet meedoen. Ik ook, maar thuis zegt Meester dat het natuurlijk uitgesloten is dat ik een rol of rolletje krijg. Want mensen zouden kunnen…

Omdat ik na vier jaar Havo-4 en Havo-5 geen diploma op zak had, besloten ze in het benedictijnse klooster in Egmond-Binnen, waar ik anderhalf jaar vertoefde, om mij naar de Havo voor volwassenen in Alkmaar te sturen, ook omdat menige zwartrok dacht, dat het kloosterleven wellicht te zwaar voor mij was, waar ik alle aanleiding toe had gegeven. Dus…

24. Ruud is een lieve jongen. Hij komt uit een hecht en liefdevol gezin. Zijn ouders zijn rustige, vriendelijke mensen. Eigenlijk zou ik me bij hen op mijn gemak moeten voelen. Als we elkaar nog maar een paar weken kennen, word ik al uitgenodigd om bij zijn familie Sinterklaas te vieren. Wij vieren thuis ook Sinterklaas, maar dat gaat meestal…

Het was vrijdagavond, Emma was al een paar dagen van huis, Frits en ik misten haar enorm, we zaten samen op de bank met op de achtergrond de bluesmuziek van John Lee Hooker. Ik had een glas rode wijn ingeschonken en had op aanraden van Frits een boek met de gedichten van de in 1935 op zevenenveertigjarige leeftijd overleden Portugese dichter Fernando…

23. Als ik een jaar of twintig ben, word ik door een buurman, die enkele modezaken bezit, gevraagd of ik er iets voor voel om modeshows te lopen. Mijn eerste gedachte is: nee, never, nooit! Dat durf ik niet! Hij vraagt mij er nog eens rustig over na te denken. Dat doe ik en ik besluit uiteindelijk om het te proberen. Ik vind mezelf verlegen en…

Het imposante schoolgebouw bestaat niet meer, maar het stond naast het winkelcentrum van Heerenveen. Het was een Pabo met een Havo-afdeling. Ik heb er drie jaar les gekregen, zonder een diploma te behalen. De leraar Nederlands ontdekte, dat ik een domineeszoon was, waardoor hij steevast 'godverdomme' in zijn zinnen plaatste, wanneer hij tegen mij…

22. Meester heeft door dat ik bij hem in huis woon. Nadat ik jarenlang het gevoel heb gehad onbelangrijk te zijn en onzichtbaar te moeten zijn, is dat een nogal verwarrende ontdekking. Vooral als er andere mannen in de buurt zijn, laat Meester duidelijk merken dat hij mij kent. Maar het voelt niet goed. Ik vind zijn aandacht niet prettig.…

Het schoolgebouw had de uiterlijke allure van een gymnasium, met twee grote, dikke voordeuren, gevangenisdeuren. De fietsenrekken stonden vooraan langs de snelweg richting het centrum. Het duurde erg lang voordat ik door had in welk lokaal ik moest zijn, want de grote aankomsthal en al die slingerende gangen duizelden me en maakten me paniekerig…

Jaren erna mocht ik corresponderen met 'hem'. Af en toe kwam hij op bezoek en dan gingen we meestal wandelen om even van huis te zijn. Ik denk dat ik wel meer dan 100 brieven van hem ontving en andersom. Hij heeft mijn brieven nog, dat weet ik. Enfin, mijn leven ging door en vooral de jeugdvereniging van de kerk was belangrijk. Daar ontmoette…

In de vijfde klas had ik een bebaarde meester, die sprekend op Calvijn leek en minstens zo streng was. Terwijl wij naar de gymzaal wandelden trapte hij mij op straat keihard tegen mijn achterwerk, omdat ik volgens hem niet snel genoeg liep. 'Wacht maar tot ik groot ben!', dacht ik vernederd en boos. Terwijl ik de stempel van Sint-Willibrord te…

21. Ik ontdek dat er jongens en mannen zijn die naar me kijken. Niet alleen op school, maar ook als ik op straat loop of naar huis fiets. Vrachtwagenchauffeurs toeteren, bouwvakkers fluiten, de jongen van de fietsenstalling bloost als ik een kaartje bij hem koop. Ik was altijd degene die verlegen was en als eerste bloosde. Dat er nu jongens zijn…

20. Al heel jong heb ik geleerd alles wat me raakt weg te stoppen en er niet over te praten. De eerste tien jaar van mijn leven probeer ik nog wel open te zijn en een beetje spontaan. Maar later lukt dat niet meer en huilen lukte vanaf toen ook niet meer. Als ik een jaar of tien ben en van school naar huis loop, komt er uit een tuin een klein…

Het bleek mijn laatste hoop op een baan in de gewone maatschappij te zijn, de opleiding tot ziekenverzorgende in een school te Veenendaal, streng christelijk bolwerk. Ik was samen met Jean B. de enige, mannelijke deelnemer aan deze opleiding. Jean en ik bivakkeerden in een huis in Driebergen, waar we huurkamers hadden, naast elkaar. Ik zat persoonlijk…