Zomer 1997

In de zomer van 1997 leerde Bjarne de andere leden van het Troebel Water Collectief steeds beter kennen. Ze hadden ieder hun eigenaardige rugzakje, vol met troebele gevoelens over het leven met zijn onvolkomenheden.

Els was een dominante vrouw. Ze had een kind uit een eerdere relatie en ze liet zich niet de kaas van het brood eten. In sommige opzichten leek haar karakter op dat van Bjarne. In andere opzichten waren ze totaal verschillend. Ze had een korte relatie gehad met Bart, die ook lid van het collectief was, maar de twee hadden een punt achter de relatie gezet, toen bleek hoe veeleisend Els was met haar behaagzieke manier van aandacht vragen.

Bart was een intelligente jongeman, maar hij leed aan achterdocht, waarschijnlijk veroorzaakt door schizofrenie. Hans was een oudere persoon, goedaardig, maar ook onverschillig in zaken waar Bjarne zich juist druk om maakte.

De zomer stond in teken van huisbezoeken aan de verschillende deelnemers van het collectief. Het bezoek aan Kevin was hilarisch. Het was een conceptkunstenaar, die allerlei vage theorieën had over zijn werk. Hij woonde in de Amsterdamse Rivierenbuurt.

In rap tempo meldde zich nieuwe leden aan voor het collectief, dat kennelijk in een behoefte voorzag voor mensen die de weg in de maatschappij waren kwijtgeraakt. Een aantal leden kende elkaar al uit het verleden toen ze samen op de dagopvang zaten.
Bjarne had daar geen ervaring mee en hij vond het jammer dat het slachtofferschap zo ingebakken zat in de ziel van veel leden, die een ellendig verleden achter de rug hadden door hun psychiatrische handicap.

Roel was een sleutelfiguur in het Troebel Water Collectief. Hij was aangesteld om de boel te begeleiden, maar zijn achtergrond van alcoholmisbruik zorgde voor cynisme en sarcasme, waarvan hij zichzelf nauwelijks bewust was.

Bjarne voelde zich kwetsbaar en onzeker, maar terug naar zijn sociale isolement wilde hij niet.

Op een middag werd er afgesproken bij Anneke, een van de nieuwe leden van het collectief. Het was een babbelzieke vrouw, die over allerlei situaties spookverhalen had, die door de andere leden werden begrepen. Bjarne snapte er geen jota van. Het leek alsof deze leden een andere geheime taal spraken, waar hij nauwelijks toegang toe had, vanwege zijn individualiteit en eigenzinnigheid.

Toen er twee weken later werd afgesproken om buiten in de natuur te gaan tekenen, kwamen alleen Anneke en Bjarne opdagen. Bjarne tekende voorzichtig wat statige bomen na, terwijl zijn brein luisterde naar de klaagzang van Anneke, die vermoedelijk twintig jaar ouder dan hij was.

collectief leden kunst creatief tekenen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.3 met 3 stemmen 177