Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Mijn kijk op liefde

Liefde
Dat wat twee mensen tot elkaar brengt en in liefde verbindt, is en blijft voor altijd een mysterie. Rationele verklaringen zullen het nooit onthullen. In de kwaliteit van de banden die wij onderhouden met de mensen die ons nastaan, ligt de sleutel tot het universum verborgen.
Dezelfde deur die ik voor iemand van wie ik houd open of sluit, vormt ook mijn verbinding met het totaal, met God, met alles wat voor mij betekenis heeft. Persoonlijke verwerkelijking en spirituele volwassenheid kunnen daarom nooit plaats hebben zonder aandacht voor het relatieprobleem. Ook in dit geval blijkt steeds opnieuw hoe onverwerkte gebeurtenissen en levenssituaties zich op onze weg naar onze eigen bevrijding als hindernissen en remmingen manifesteren. Vaak voert de weg naar onze diepste vervulling, de volle bloei van ons vermogen om lief te hebben en liefde te ontvangen door de diepste dalen van desillusie en zuivering. Zouden we echter bereid zijn niet alleen zelf, maar ook met onze partner de noodzakelijke stappen te ondernemen, dan kan de uiteindelijke winst onmetelijk groot zijn.

De mogelijkheden en kansen om door tussenmenselijke relaties te leren en te groeien, zijn onbegrensd. Als we de geboden mogelijkheden ten volle willen benutten, dan zullen we allereerst bereid moeten zijn om afstand te doen van alle gebruikelijke voorstellingen over hoe mensen en in het bijzonder man en vrouw met elkaar zouden moeten omgaan en leven. Alleen wat uit onze eigen authentieke ervaringen en inzichten voortspruit, zouden we als de basis voor de verwerkelijking van onze individuele relaties moeten gebruiken.
Er bestaat geen beter of slechter. We manoeuvreren ons altijd in die situaties waarin we kunnen leren wat voor ons van belang is. De veelheid van mogelijke relatievormen, inbegrepen scheiding en alleen zijn, biedt ons de gelegenheid tot genezing en transformatie. De ene weg is daarbij niet beter dan de ander.
Als onze relaties aan veranderingen onderhevig zijn, betekent dat niet dat er ergens iets verkeerd gaat. Integendeel: er bestaat op onze aarde nauwelijks iets anders wat zo onderworpen is aan voortdurend veranderende processen als relaties tussen mensen, welke op hun beurt weer deel uitmaken van een onophoudelijk groei en ontwikkelingsproces. Levende relaties zijn bewegelijk. Ze pulseren op het ritme van de dynamische wisselwerking tussen beide partners.
Als iemand zich op een starre manier aan intimiteit of afstandelijkheid vastklampt, dan onderbreekt hij het natuurlijke stromen van de liefde.
Zoals het proces van in en uitademen, ieder organisme in leven houdt, zo ook vormt de wisselwerking tussen nabijheid en distantie een vitaal aspect in iedere tussenmenselijke verbintenis. Overzien we ons leven tot nu toe, dan zullen we snel inzien dat er meerdere mensen zijn geweest die in een bepaalde periode van ons leven voor ons van zeer groot belang waren, maar die op dit moment in vergelijking met onze huidige relaties, hun intense betekenis verloren hebben.
Misschien kunnen we ons van een aantal gevallen nog de pijn, en onze tranen herinneren die het gevolg van het afscheid van mensen die we liever hadden gehouden.

Nu, op enige afstand van het verleden, zien we pas in hoe belangrijk de scheiding toen was om voor het grotere en betere in ons leven plaats te maken.
Een relatie wordt pas verbroken als er gelijktijdig iets belangrijker op ons wacht. Natuurlijk zullen we dat met ons beperkte perspectief niet altijd meteen inzien.
Dergelijke situaties worden ons geschonken opdat we een grotere liefde kunnen beleven, waarvan iedere liefdesuiting tussen mensen niet meer dan een afspiegeling is.

Bijzonder vaak hoor je mensen zeggen: Ik wil zo graag een partner, maar als er iemand komt, en mij zin/haar totale liefde wil geven word ik bang en trek ik mij terug.
Niet iedereen is zich bewust van dit mechanisme.
Veel mensen begeven zich niet eens in situaties waarin diepere genegenheid zou kunnen ontstaan. Feit blijft dat we allemaal, maar in verschillende mate, bang zijn om werkelijk bemind te worden. Datgene waarnaar we het meest van al verlangen, kan ons doen schrikken en ons in ons diepste wezen aantasten als het ons leven binnendringt.
Om die reden hebben de meeste mensen besloten deze alles veranderende en aantastende kracht te mijden.
Wat zij liefde noemen, bestaat in regel uit geprojecteerde angsten, behoeften, verwachtingen, driftmatige neigingen en aanspraken op bezit en macht.
Daarom is het veelal mogelijk zich aan enige affaires en avonturen over te geven, zonder er innerlijk werkelijk door beroerd te worden.
Verveeld en teleurgesteld trekken velen zich vroeg of later terug op het zijspoor van schijnbare verstandigheid, die in werkelijkheid alleen neerkomt op berusting en teleurstelling.
Liefde is de sterkste macht in het universum.
In dezelfde mate als waarin wij ons voor deze liefdesenergie open stellen, veranderen ook alle gebieden van ons leven.
Liefde geneest en brengt zodoende stap voor stap alles aan de oppervlakte wat de verwerkelijking van ons ware zelf in de weg staat.
Als we door iemand intens bemind worden, komen al onze innerlijke gebieden aan het licht, terwijl zij in feite niets met deze liefde van doen hebben.
Vaak manifesteert dit zich in de vorm van angst, paniek, woede, treurigheid, jaloezie, ergernis of pijn.
Dit proces dat zich al tijdens het prille begin van de relatie begint te ontwikkelen, wordt vrij vaak verkeerd geïnterpreteerd en niet gezien als wat het in feite is: een zuivering en genezingsproces voor beide partners.
In deze fase blijken de hoge idealen en verwachtingen, die de twee geliefden bij hun eerste contacten koesterden, illusies.
Zelfs stelletjes die in potentie goed bij elkaar passen, gaan er dan onderdoor en wenden zich teleurgesteld van elkaar af, beiden vaak zelfs met het onuitgesproken voornemen om zich nooit meer voor de liefde open te stellen.
Ze voelen er niets voor nogmaals op een dergelijke pijnlijke wijze teleurgesteld en gekwetst te worden. Anderen bijten daarentegen de tanden op elkaar en zwakken de toenaderingsfrequentie af tot een draaglijk en ongevaarlijk minimum.
Iemand die zich voor de liefde wil openstellen, moet weten dat iedere vorm van liefde een bedreiging voor zijn/haar ego inhoudt.

Zie voor vervolg onder op volgende pagina onder Liefde

Schrijver: Pieter Breedveld, 21 november 2006


Geplaatst in de categorie: liefde

2.6 met 25 stemmen 1.276



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
marleen
Datum:
9 oktober 2009
Email:
pp_plushotmail.com
"tremendum et fascinosum", zo is 'God' ooit beschreven ( door mannen! ) in de fundamentele ervaring van de mens: niet echt te vertalen, maar is zoiets als siddering/ angst( symbool: de slang) en het fascinerende, mysterieuze ( symbool: de vrouw Eva)...Die APPEL, daar moet nog eens een apart boek over worden geschreven, en dan graag met humor...WAT MIJ MOETEN DOEN IS GOD LEREN LACHEN, DAT MOET HIJ LEREN VAN DE MENS...
Maar de kosmos is geduldig...God wordt/ is liefde als hij eindelijk kan lachen om zichzelf en samen met ons...
Naam:
Een bewonderaar voor deze beschouwing..
Datum:
10 januari 2008
Wauw.. ''Feit blijft dat we allemaal, maar in verschillende mate, bang zijn om werkelijk bemind te worden. Datgene waarnaar we het meest van al verlangen, kan ons doen schrikken en ons in ons diepste wezen aantasten als het ons leven binnendringt.'' Dit zegt echt alles wat ik nu voel. Dat is me dit (nieuwe) jaar twee keer overkomen, ik weet niet wat ik moet doen.
Erg goede beschouwing!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)