Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Opgroeien is overleven

Het leven is enkel overleven en ervoor zorgen dat je na elke tegenslag er maar snel weer bovenop komt. Diegenen die achterblijven, worden ook achtergelaten. Het is keihard en ik denk niet dat dat nog zal veranderen.
Lagere school. Je bent nog jong en je gelooft nog in alles: brandweerman worden/prinses worden, trouwen met een trouwe, lieve, mooie man/vrouw en 5 kinderen krijgen. Bovendien doe je het op school fantastisch! Je lacht met 90% en huilt met 80%. En elke vrijdag mag je op de speeltuin onder de kersenboom. De vakanties lijken elkaar te volgen alsof er maar één schooldag tussen komt. En wat maakt dat uit? Naar school gaan is een feest! Vakantie staat gelijk aan cadeautjes. Je ontvangt alles met open armen want alles wat erin wordt gegooid is met liefde gegeven. Je houdt van het leven hoewel je de definitie van ‘het leven’ nog niet kent.

Middelbare school. Waarom verloopt alles plots iets moeilijker? Alles raast door je kop, vooral die hormonen. Ouderen worden misselijk van je getwijfel en mijden je. Na het eerste rapport merk je dat je een lach kan opbrengen met 50%. Je wil plots een realistischere job uitoefenen dan prinses worden en je bent totaal niet verliefd en wil nooit trouwen, behalve dan met die jongen van het 6e jaar. Alles wordt onmogelijk en je mooie dromen worden aan diggelen geslagen. Dingen die in je armen worden gegooid blijken niet alleen met liefde gegeven. Er zitten zaken tussen waarbij je moet nadenken en je maakt de keuze het te elimineren.

Hoge school/Universiteit. Je wil van je hobby je beroep maken maar weet dat dat enkel een droom kan zijn. Het trouwen zit er niet meer in want je hebt al je vertrouwen kwijtgeraakt in de liefde door iemand die zelf niets van liefde afwist. Je weet dat niets nog in je armen wordt gegooid. Je wil dat ook niet meer omdat je je armen gesloten houdt. Hoe meer teleurstellingen, hoe meer je op je hoede zal zijn. Misschien is dat nog het slimste. Je wikt en weegt alles af en zal pas iets aanvaarden als je het met je verstand hebt beredeneerd. Wat is emotie nog? Slechts een gevoel dat enorm misleidend kan zijn. Je wil je kinderlijke naïviteit eigenlijk niet opgeven maar je hebt geen keuze.

Ik zal mezelf even citeren uit “Waarom mannen onzekerder zijn over vrouwen dan vrouwen over mannen” dat ik schreef:
“De mensen zijn gestopt met oplossingen zoeken, men zoekt manieren om zich te beschermen. Gevoelens compleet negeren is er daar eentje van. Gevoelens onderdrukken doen mannen en vrouwen om zich te beschermen tegen de tegenslagen die ze misschien wel zouden tegenkomen. Een puur verstandelijke relatie ontstaat dus en de teleurstellingen verdwijnen. Het is een psychologische reactie die wil beletten van ongelooflijk gekwetst te worden en steeds je vertrouwen in de liefde te verliezen want, het was toch iets moois, die liefde, waarover ze vroeger praatten. Op termijn is dit natuurlijk geen gezonde manier.”

Niet gezond, maar wel veilig…

Schrijver: leen veldeman, 6 januari 2007


Geplaatst in de categorie: maatschappij

3.7 met 3 stemmen 801



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)