Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen over woonoord

Loslaten

Warm. Minstens 25 graden is het op deze plek.
Met zicht over de twee straatjes die elkaar ontmoeten daar waar ons huis staat.
Rechts aan het eind van het ene stroomt de Vliet. Klotsende golven als er een tsjoekend bootje doorheen vaart. Vanmorgen voeren ze van rechts naar links, nu, aan het eind van de middag naar rechts, het centrum weer in.
De nieuwe buren, een jong stel, praten en lachen. Af en toe klinkt het geluid van een schuurmachine door de open ramen. De ijsklontjes in mijn Ricard zijn gesmolten in rap tempo. Karl fiets langs: € 1.00 betaalde hij voor een bakje aardbeien.
Ze zien er mooi rood uit. Voor morgenochtend, bij het ontbijt.

Nog zes weken is dit mijn meest geliefde plek om in de zon te zitten. Sinds 1995 wist ik waar ik de schommelstoel uit de kamer op de beste plek buiten moest zetten.
Als ik uit mijn werk kwam, hier om de hoek, had mijn man de stoel en een drankje al voor me klaargezet. Juist na vijven was het hier zo heerlijk om uit te rusten. Goed om te bewaren in mijn geheugen. Ik heb er genoeg foto's van gemaakt, van ons huis en hoe beeldbepalend het is als hoekhuis van dit blok huizen en de straat er omheen.

Het gebabbel van de nieuwe buren klinkt luid echoënd tussen de gevels. Mijn zus belt. Moet ze nog wat voor ons moe meenemen, of ik weet? Aardbeien. Het eerste wat me te binnen schiet. Morgen zien we elkaar bij onze moeder die in het zorgcentrum woont sinds een half jaar. Wíj waren het, die moesten afkicken van jarenlange intensieve zorg en bemoeienis met haar.
Zo zonder onze paThé heeft haar leven nog maar weinig kleur. Hartstochtelijk mist ze hem, al ziet ze ons, hun dochters, nog zo vaak.

In de hoge boom die boven het dak van ons huis uit torent klinken klokkende vogelgeluiden. Vlaamse Gaai? Ekster? Kauw? De boom herbergt veel vogelsoorten die naast elkaar hun domicilie hebben. Daarboven vliegt het zoveelste vliegtuig op Schiphol aan. Oostenwind dus. De wind die ons over zes weken naar het zuid-westen van Frankrijk zal begeleiden. Op de laatste dag van mei dragen wij ons huis over aan de nieuwe bewoners.
Het is goed zo, wij gaan verder.

Het is zoals Carin in het voorbijlopen net zei: weet je nog, ons gesprek gister? Ik werd gisteren door een vriendin voor het eten uitgenodigd, nu ga ik met een andere vriendin een terrasje pakken. Jij wilde toch zo graag zo'n huisje in Frankrijk als je me liet zien? Als je iets loslaat komt het naar je toe.

Loom lig ik in mijn stoel en ik kijk naar de boom. Ineens zie ik waar het klokkende geluid vandaan komt. Een king-size houtduif zit zijn veren te poetsen en dat moet iedereen weten.
Hoog boven de toppen in de blauwe lucht cirkelen vier buizerds. Losjes drijven ze op de luchtstroom zuidwaarts.
Als je iets loslaat, komt het naar je toe...

Schrijver: annemieke wetting, 14 april 2007


Geplaatst in de categorie: woonoord

3.5 met 11 stemmen 1.398



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)