Goed en Kwad
Al die schreeuwerige koppen. De sensatie.
Jarenlang lazen we het Utrechts Nieuwsblad, later de Amersfoortse Courant. Maar die werd vervangen door het AD.
Het was onze krant niet meer. We zochten wat anders.
We zochten naar verdieping.
En nu ligt daar dan, sinds twee weken, elke dag de "Trouw" op de deurmat. Vanmorgen zelfs al vóór half 7!
En Verdieping dat is het geworden!
Vorige week een artikel over: wat lezen onze wereldleiders?
Blair is verrukt van Ivanhoe, een bestrijder van onrecht. Bush is helemaal geen lezer. (Waarom verbaast me dat niet? Of had ik moeten verwachten dat hij elke dag in de bijbel las?) Clinton en Chirac gingen helemaal voor Paulo Coelho.
Dat wordt hollen naar de bibliotheek. En ja daar liggen twee delen van de trilogie: 'En op de zevende dag....'
En wel: 'De duivel en het meisje' en 'Veronika besluit te sterven'.
Coelho beschrijft in zijn voorwoord wat zijn beweegredenen zijn deze trilogie te schrijven.
Hij begint met een verhaal uit het oude Perzië, dat vele eeuwen vóór het verhaal van Adam en Eva werd opgetekend!!
Het luidt, verkort, als volgt:
Nadat hij het heelal heeft geschapen, wordt de god van de tijd zich bewust van de harmonie die om hem heerst.
Maar hij mist iemand om van al het moois te genieten.
Duizend jaar bidt hij (tot wie eigenlijk??) om een zoon.
Dan raakt hij eindelijk zwanger. Maar hij krijgt spijt.
Hij beseft hoe de balans tussen de dingen verstoord kan worden. Helaas, het enige dat hij met zijn klagen bereikt, is dat de zoon in zijn buik zich in tweeën deelt.
In Goed (Ormuz) en in Kwaad (Arima).
Het enige dat de god van de tijd nog kan doen, is bewerkstelligen, dat Ormuz eerder geboren wordt dan Amira.
Maar helaas, tijdens de bevalling dringt Amira vóór.
Bedroefd besluit de god van de tijd een bondgenoot voor Ormuz te creëren: hij schept het mensdom om aan Ormuz' zijde te vechten en zo te verhinderen dat Amira alles voor het zeggen heeft. De mens als medestrijder van het goede.
Dit in tegenstelling tot het latere verhaal van Adam en Eva, waarin de mens tot instrument van het kwaad wordt afgeschilderd.
Schitterende verhalen die aan de basis liggen van het mensdom: de eeuwige strijd tussen goed en kwaad.
Het eeuwige zoeken naar balans. Op macro- en microschaal.
Het gaat er niet om of de wereld werkelijk is geschapen door een god. Een persoonlijke god. Of die wél of niet bestaat. Het gaat over kennis van Goed en Kwaad. Over liefde dood en macht. Over veranderingsgezindheid.
En daarover schrijft Coelho. Verhalen over zoekende mensen. Over het herkennen van goed en kwaad en over het maken van keuzes.
Het is toch mooi dat er wereldleiders zijn die deze boeken lezen!
Vandaag staat er een artikel in Trouw over Harry Kuitert. Omstreden theoloog, die niet in een persoonlijke god gelooft. Een interview over zijn laatste boek: 'De dood de baas; gedichten belicht voor je begrafenis'.
Kuitert gelooft (met mij!) niet in een hiernamaals, maar is desondanks niet bang voor de dood. Hij vindt troost in gedichten. In beelden. In de verbeelding. En in de verhalen in de bijbel. Die toch ook niets anders zijn dan verhalen over Goed en Kwaad.
Vandaag ook een artikel over de vrede in Noord-Ierland.
"Blair heeft zich een ware vriend van de vrede getoond, aldus Bertie Ahern", Iers premier.
Zou in dit land de strijd tussen Goed en Kwaad eindelijk gestreden zijn?
Het zijn artikelen als deze, en er waren er méér, die een krant voor mij waardevol maken. En een hart onder de riem steken.
Geplaatst in de categorie: maatschappij
actualiteit
598
Geef je reactie op deze inzending: