Uitgekauwde modellen
Ik zal eerlijk zijn, ik wil geen uitgekauwd onderwerp meer aanraken.
Zodra ik de woorden waarheid, wetenschap en geloof noem, heb ik mijn woordenvrijheid gereduceerd. Alles is al gezegd. Ertussen zit geen verhelderend inzicht.
Ik wilde leven om te groeien.
Als kind al besefte ik goed dat het aan mezelf ligt. Ik heb niet lang doorgeleerd. Ik wilde me opwerken in het bedrijfsleven. De praktijk had romantiek in mijn beleving. ‘Iemand die niets van de praktijk afweet, is een nietsnut,’ hield ik mij voor.
Maar we leven in een theoretisch tijdperk. Men maakt modellen. Er wordt niet gevraagd wat praktijkmensen ervan vinden, maar men speelt met invoergrootheden van een model. Als de output van het model overeenstemt met de praktijksituatie is ook bekend wat de praktijkmensen ervan zouden moeten vinden.
Praktijkmensen worden niet als modelbouwers gezien. Blijkbaar hebben mensen een model in hun hoofd. Ze zien haarfijn of ze diepen in een gesprek van drie kwartier op of iemand een modelbouwer, kletskous of knoppendraaier is.
Kletskousen hebben de mooiste toekomst. Zij reizen de wereld rond om te vertellen wat modelbouwers kunnen uitrekenen en extrapoleren. Het lijkt net of ze de waarheid kennen. (O, ik zou dat woord niet gebruiken, het lijkt net alsof ze weten waarover ze praten.) Zij snappen de modellen zelf niet, maar ze kennen wel de output van heel veel modellen die intensief gecontroleerd zijn. Ze lijken breed ontwikkeld en gezaghebbend.
Modelbouwers kunnen goed rekenen. Ze praten met name goed over hun model en aanverwante modellen. Dit zijn specialistische en in hun ogen belangrijke zaken. De beste modelbouwers worden tot de goeroestand verheven.
Het is duidelijk: de drie genoemde groepen, modelbouwers, kletskousen en praktijkmensen krijgen een uiteenlopend beeld van de werkelijkheid.
Voor de volledigheid: pure modelbouwers bestaan niet. Iedereen is een mengelmoes van alle drie. En er zijn factoren die de herkenning van een type nog complexer maken, zoals religiositeit, intelligentie, welstand enzovoort. Hieruit blijkt dat het model dat ieder in zijn hoofd heeft een vereenvoudigding van de werkelijkheid is.
Hoewel modellen eenvoudige beschrijvingen blijven in vergelijking tot praktijksituaties, kunnen ze complex genoeg zijn. De studietijd wordt belangrijker. Je kunt de praktijksituatie nog zo goed begrijpen, maar als je niet over modellen kunt meepraten blijf je een knoppendraaier.
Let wel! Knoppendraaiers vormen de ruggengraat van de maatschappij. Er zijn niet alleen veel meer knoppendraaiers dan kletskousen en modelbouwers, maar dankzij de knoppendraaiers kan er gekletst en gebouwd worden. De status van knoppendraaiers is toch lager. Zeldzaamheid is van invloed op status. Modelbouwers beweren dat ze ook goed kunnen knoppendraaien, maar dat acht ik incorrecte uitspraken. Kletskousen zeggen ook veel te kunnen, met twee vingers in de neus en op 1 been!
Het komt maar sporadisch voor dat knoppendraaiers doorgroeien tot kletskous of modelbouwer. Maar andersom gebeurt niet, vanwege het verlies aan status. Zo hebben modelbouwers en kletskousen een goed excuus om van de knoppen af te blijven. Het blijft bij praatjes en natuurlijk instructies hoe knoppendraaiers draaien moeten.
Mijn perspectief op de wereld is die van een knoppendraaier. Ik wilde best een kletskous worden, maar het kletskousschap staat mij steeds meer tegen. Ik ben er dus niet geschikt voor. Voor modelbouwer heb ik niet lang genoeg geleerd.
Statusgroei is dus niet mogelijk, terwijl ik wilde leven om te groeien.
Ik zoek nu naar andere typen. Dat zouden typen zijn die de fase voorbij zijn waarin ze de feiten om zich heen alleen zien als een gevolg van de 3dimensionaliteit knoppendraaiers-kletskousen-modelbouwers (KKM).
Het KKModel staat voor ‘economische werkelijkheid’, voor concurrentie en financiële knechting. Financiële knechting is niet alleen het gevecht dat sommigen moeten leveren om voldoende te kunnen eten, maar vooral het gevecht van de aan geld en macht verslaafden.
Financieel geknechte concurrenten offeren niet alleen hun eigen welzijn op maar vaak ook dat van anderen.
Groei is een uitgekauwd onderwerp.
Christenen die groeien lijken steeds meer op Jezus. Managers die groeien hebben steeds meer te vertellen over steeds meer mensen. De ene groei is tastbaar, de andere wordt niet eens door iedereen erkend.
Een straatarme bedelaar die in een minieme oogopslag mensen begrijpt en doorgrondt, heeft in KKM gefaald. Een huisvrouw die werkt aan innerlijke ontwikkeling om een aangenaam persoon te zijn en haar dure studie niet voor klinkende munt heeft ingezet, is in KKM gestoord.
Groei is een uitgekauwd onderwerp.
Ik zoek naar een perspectief waaruit een beter beeld van de werkelijkheid ontstaat.
Een mens is niet goed als hij geld doneert voor kanslozen in KKM. Een mens is niet slecht als hij aan zijn kansen in KKM denkt.
Wat weten wij van de missie van anderen?
Binnen KKM lijken sommige zaken onrechtvaardig. Komt dit door het perspectief van KKM? Bergen tijd voor bergen geld.
Vanuit KKM lijken andere perspectieven op dwalingen. Kunst is nuttig als het geld opbrengt, niet als het mensen op andere perspectieven brengt. Godsdienst is nuttig als het mensen een levenszin biedt, niet als mensen erdoor gaan zweven en de hemel gaan zoeken. De hoge hemel stinkt immers naar geld.
In KKM is liefde een product van status, rijkdom en nut.
Iedereen kent de glimp van andere perspectieven, waar liefde energie is.
Ik kan niet voorbij KKM kijken. Ik weet niet of dat mogelijk is.
Ik weet wel dat er veel geschreven is over gebieden die voorbij KKM zouden liggen. Erover lezen prikkelt het voorstellingsvermogen maar daardoor zijn ze nog geen feit.
Nu ontstaat ook nog een paradox. Er bestaan geen andere reële perspectieven in KKM.
Voorbij KKM is de manier van kijken van doorslaggevende betekenis. Voorbij KKM bestaan bijna zoveel perspectieven als er mensen zijn.
KKM is een model. Meestal vergeet ik dat. Eigenlijk is KKM dus geen perspectief en is er geen paradox, alleen het verschil tussen een theoretische benadering en een reële situatie.
Gedachten zitten soms gevangen in een model, maar de werkelijkheid is voorbij elk model. En de werkelijkheid bestaat uit lagen: kleine individuele werkelijkheden maken de grote werkelijkheid.
De grote werkelijkheid denken we beter te begrijpen, want die laat zich vangen in een model.
Zie ook: http://denkwater.weblog.nl
Schrijver: Willem Houtgraaf, 30 mei 2007
hotmail.com
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: maatschappij
modellen
835
Geef je reactie op deze inzending:
Als iemand niet goed kan rekenen, kan hij door oefening beter worden dan anderen die van nature goed rekenen! Daar sta je dan, als je in hokjesgeesten denkt.
Maar dat bedoel je vast niet.
Voorbij KKM ligt de werkelijkheid met miljoenen perspectieven, maar ik zit vast in een model. (Ik kan alleen nog zien wat in mijn model past. Kun jij je losmaken?)
Je zegt: dat voorbij KKM kijken niet mogelijk is" en merkt even later op, dat: "voorbij KKM de manier van kijken van doorslaggevende betekenis is.". Op driekwart van dit betoog raak ik het spoor bijster.
Niet lang genoeg doorgeleerd zeker.