Reïncarnatie: feit of fictie? - deel 3
REÏNCARNATIE EN GENADE
Iets anders is de rol die de 'genade' speelt bij onze ontwikkelingsweg. Als we echt álles zouden moeten vergoeden wat we ooit - in welk leven dan ook - fout hebben gedaan, blijven we eindeloos ronddraaien in de tredmolen, het rad van de wedergeboorte. Maar waarom zouden we alles goed moeten maken wat we ooit in enig opzicht fout hebben gedaan? Vaders en moeders rekenen hun eigen kinderen toch ook niet alles aan wat zij verkeerd doen, maar strijken vaak met de hand over het hart omdat zij weten dat een kind veel fouten maakt uit onwetendheid. Zou onze hemelse Vader ons dan ook niet veel dingen willen vergeven omdat Hij heel goed beseft dat zijn kinderen handelden uit onwetendheid en gebrek aan zelfbeheersing? Er is toch ook zoiets als 'genade', waardoor we telkens weer met een schone lei mogen beginnen?
'Genade' betekent, dat God een streep onder de rekening zet. Als je oprecht en met alle kracht die in je is, wilt streven naar méér liefde en minder ego, worden je ook veel dingen vergeven. En dat betekent tegelijkertijd dat ze je dan niet meer worden aangerekend en je dus ook niets meer hoeft goed te maken in een volgend leven.
HOE HARD ZIJN DE BEWIJZEN VOOR REÏNCARNATIE NU ECHT?
Voorstanders van de reïncarnatietheorie proberen de kritiek op deze veronderstelling altijd te weerleggen door erop te wijzen dat veel reïncarnatieherinneringen blijken te kloppen met de concrete feiten en omstandigheden uit een vorig leven.
Dat is echter helemaal geen bewijs voor de juistheid van de these van de reïncarnatie. Die herinneringen behoren in de regel immers iemand toe die zich als geest nog in de aardse sferen bevindt: degene, die ze via een auraverbinding ervaart, is niet dezelfde als degene die dergelijke dingen ook concreet heeft meegemaakt.
De zgn. bewijzen voor de authenticiteit van reïncarnatie zijn in feite dus alleen maar bewijzen voor de authenticiteit van de ervaringen zelf, maar niet voor het verschijnsel reïncarnatie als zodanig. En zodra die twee dingen van elkaar zijn losgekoppeld, kan het verschijnsel reïncarnatie als zodanig niet meer bewezen worden, ook al zou je honderdduizend van zulke ervaringen verzamelen. Er is dan nl. geen link meer tussen degene die die dingen nú ervaart en de persoon die ze vroeger heeft beleefd.
Het is heel lastig om het verband tussen die twee aan te tonen. Het enige wat je dan nog kunt bewijzen is het bestaan van een geestenwereld.
Daarnaast is er nog het aspect van de zgn. ‘romantische incarnaties’. Er lopen zeker 200 mensen rond die beweren Ramses II te zijn geweest. Ook Cleopatra, Caesar en Maria Magdalena zijn erg populair. Zelfs incarnaties uit de tijd van Atlantis zijn niet ongewoon. Vaak is men dan een Atlantische priester geweest die ingewijd was in allerlei mysterieën. In de V.S. zijn er zelfs bloeiende verenigingen van mensen die menen dat ze als groep, als een soort cluster, zijn gereïncarneerd uit de Atlantische tijd. Dat zou je eigenlijk moeten rekenen tot de pure romantiek, zeker als zulke verhalen worden verwerkt in bestsellers.
HEBBEN WIJ HET NODIG OM TELKENS TE RËINCARNEREN?
Je kunt je ook afvragen in hoeverre we het nodig hebben om ons gebeurtenissen en feiten uit een voorgaand leven te herinneren. Gaat het niet in de eerste plaats om het hier en nu? Hebben we aan dit leven al vaak niet de handen vol? Waarom zouden we dan ook nog de ellende van vorige levens op onze schouders moeten nemen? Ja, er moet wel een heel wijze reden zijn voor het gegeven, dat we bij de geboorte geen herinnering meer hebben aan datgene, wat we daarvòòr - in welke sfeer of op welk hemellichaam dan ook - zijn geweest.
Natuurlijk speelt onze persoonlijke achtergrond altijd een rol mee. De één draagt duidelijk wat meer geestelijk licht in zich mee dan de ander. Wat echter doorslaggevend is, dat is de vraag wat we hier en nu met dat beetje licht en liefde doen: dáár komt het op aan. Ik geloof dat we al héél lang bestaan, ook al was dat in een andere bestaansvorm. Maar zoals ik heb gemerkt kunnen herinneringen aan de periode vòòr dit leven best wel eens berusten op fantasie of afkomstig zijn van de aura van een geest, die in een bepaald opzicht affiniteit met ons heeft.
In plaats van achterom te kijken naar de deprimerende spookbeelden en schimmen van de voorbije eeuwen kijk ik liever vóóruit naar de mens die ik en jij en wij allemaal kunnen worden: een beeld van God, een compleet, zuiver, liefdevol, stralend wezen, dat je gerust 'goddelijk' mag noemen. Ja, ik geloof dat we geschapen zijn om gelukkig te worden en dat die ontwikkeling ook ná de dood steeds verder gaat - totdat we op den duur worden opgenomen in zó'n stralend licht en in een sfeer van zó'n intense, serene vrede, dat we het ons nu nog bij lange na niet voor kunnen stellen.
Nu we op de drempel staan van een nieuw tijdperk in de geschiedenis van de mensheid en de terugkeer van Christus niet ver meer is, is er overal heel veel onrust, angst en agressie. Dat zal alleen maar toenemen. Maar laten we niet vergeten dat je af en toe ook schatten van mensen ontmoet, mensen waaraan je al een beetje kunt merken hoe die toekomstige wereld er uit zal komen te zien. Ook bij jonge mensen en kleine kinderen merk je soms al wat voor een geweldig, bruisend leven er in hen zit: ik geloof vast dat een deel van hen geestelijk al veel verder is dan wij.
REÏCARNATIES VAN ANDERE WERELDEN
Wat reïncarnatie betreft nog één opmerking tot slot. Meestal wordt er daarbij van uit gegaan, dat die levens zich allemaal hier op aarde hebben afgespeeld. Maar dat hoeft strikt genomen natuurlijk niet zo te zijn. Er is geen enkele geestelijke wet of axioma die zegt dat we van tijd tot tijd op aarde moeten (re)incarneren. Die ontwikkeling kan zich ook best - bv. als tussenschakel of als vòòrstadium van dit leven - op een ander hemellichaam hebben afgespeeld. Boeken van 'reïncarnatietherapeuten' als Pieter Langedijk bevestigen dit ook. Dat geeft al aan dat er heel veel manieren zijn om naar dit verschijnsel te kijken.
En wat er uiteindelijk van waar is.... misschien is het ook wel prettig dat we nu nog niet alles weten. We hebben nog de tijd, we hebben nog de eeuwigheid om al dat soort vragen en problemen op te lossen. Reïncarnatie is van oudsher een veelbesproken onderwerp, maar het roept ook altijd veel verwarring op. Die verwarring wordt treffend geïllustreerd door de uitspraak van de cartoonist Kamagurka: “Al in mijn vorig leven geloofde ik niet meer in reïncarnatie”.
Geplaatst in de categorie: religie
reïncarnatie
271
Geef je reactie op deze inzending: