Lenenpuntenel

Ze terroriseren zo'n beetje elk reclameblok.
De twee wanhopig gelukkige jonge gezinnetjes die er blijkbaar rond de feestdagen toe veroordeeld zijn om met elkaar onder een enorme kitchboom samen met een handvol gruwelijk braaf broedsel een maaltijd te nuttigen.
De vrouw des huizes, een blond bekrulde Gretchen is gehuld in een Beierse Bierfest creatie en zou zo uit Triomf des Willens van Lenie Riefenstahl weggelopen kunnen zijn.

Een intense geur van kleffe burgerlijkheid en bordkartonnen warmte walmt me vanuit het stompzinnige decor tegemoet.
‘Doe jij even open Schat', begint de dialoog, als de bel gaat en de gasten voor de deur staan. Aan haar ijzeren glimlach is te zien dat ‘Schat', type account medewerker bij een visafslag, het niet in zijn hoofd moet halen om te reageren met;
‘Loop zelf maar even, je staat toch al.. Ik ben net met je nieuwe open haard bezig en ik heb ook die kloteboom al opgetuigd.'

Dan komen ze binnen of nee, de man die voor de deur staat wil meteen de nieuwe gezinsauto zien. In de garage stappen ze in een piepkleine treurige middenklasser, waarin je zelf de lampjes aan moet knippen, om daarna dol van enthousiasme luidkeels het hardplastic dashboard te bewonderen, waarna de trotse bezitter zijn vriend bedankt voor de tip om naar Lenenpuntenel te gaan.
Ach wimpelt de ander, daar zijn vrienden voor. LENENPUNTENEL..!

Dáár zijn dus vrienden voor om je naar de tollenaars van Lenenpuntenel te verwijzen en je hoofd in de strop van een riks contant en een riks per week te duwen.
Ach het is - en dat geef ik hem na- jaren terug al veel beter gezegd door onze Youpie, en het is natuurlijk weer reuze naïef om me er druk over te maken.

De meest irritante reclames blijven het langste hangen en dat weten ze bij bureaus als DBSTHGV en aanverwante zakkenvullers.
Maar toch in deze tijd vind ik het morele beeldvervuiling.
Die crisis, ach we Becammen en Postkredieten ons er gewoon doorheen.
Over 10 jaar, na de depressie is er ergens in Nederland een leraar Maatschappijleer die op de laptopjes een aanschouwelijk voorbeeld laat zien van hoe het toch allemaal zo gekomen is.

En die boom.. Ik zag hem vanmiddag uitgevallen naast een vuilniszak op de stoep staan.
De late midddagzon reflecteerde in het laatste sliertje engelenhaar.

lenen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 6 stemmen 384