het vrije woord
En toen was hij dood. Op klaarlichte dag afgeslacht als een varken in hartje Amsterdam. En niemand begreep waarom. Niemand kon vertellen waarom hij op zo’n gruwelijke manier aan zijn einde moest komen. Niemand, behalve natuurlijk Mohammed B., want die vond namelijk dat Theo van G. te ver was gegaan in zijn beroep op het vrije woord. En dus speelde Mohammed B. voor eigen rechter en meteen ook maar voor eigen beul en had hij eigenhandig Theo van G. het zwijgen opgelegd.
En de mensen waren verontwaardigd. Nog niet eens omdat er iemand was vermoord, want dat was in Amsterdam toch al een volksgebruik. Maar de verontwaardiging gold vooral het feit, dat met Theo van G. het vrije woord om zeep was geholpen. En als je ergens van af moest blijven in Nederland, dan was dat wel het recht om hardop uit te spreken wat je dacht. Zoals dat onvervreemdbare recht om moslims uit te maken voor een lagere kaste van geiteneukers. Liefst nog ter leering ende vermaeck, dus in prime time op de televisie.
Ergens heb ik in die turbulentie toch een slag gemist. De verontwaardiging kon ik nog wel volgen, maar dan alleen vanwege de moord. In de wereld die mij voor ogen staat, zal niemand een ander van het leven beroven om welke reden dan ook. Maar dat vrije woord-verhaal is een relikwie uit de jaren zestig. “The times they are a-changing” zong Bob Dylan en terecht gingen indertijd de nodige heilige huisjes omver, waarmee in principe ook alles bespreekbaar werd gemaakt.
Helaas zijn we daarbij uit het oog verloren hoe onze grondwet in elkaar steekt; dat primaire pakket van afspraken waaraan eenieder van ons zich zou gaan houden. We doen nu net alsof dat vrije woord het allereerste grondrecht is in onze samenleving. Fout, een misvatting waar echt een einde aan moet komen. Die vrijheid van meningsuiting wordt pas geregeld in het zevende grondrecht. Met andere woorden, je mag je mond pas open doen wanneer en zolang als je voldoet aan alle zes voorgaande grondrechten. Niet eerder.
En dat valt nog behoorlijk tegen. Want alleen al het eerste, en dus voornaamste artikel van de grondwet zegt, dat iedereen in ons land het recht heeft om ongeschonden door het leven te gaan ongeacht ras, geslacht, geloof, hoofddoekje of andere attributen die al dan niet in de smaak vallen. En probeer tegen die achtergrond nu maar eens je mening op tafel te krijgen.
Toch moet dat lukken en dat recht heb je met artikel 7 van dezelfde grondwet. Alleen zijn we inmiddels ook nog eens ons gevoel voor stijl, klasse en nuance kwijtgeraakt. Grofheden zijn verheven tot norm. Hoe botter, hoe beter en wie zich daarin niet wil herkennen of wie zich gekwetst of beschadigd voelt, moet dat dan maar voorleggen aan de rechter. En zolang dat niet gebeurt mag ongebreideld met modder worden gesmeten onder de noemer van het vrije woord. Zo werd Theo van G. als nationale martelaar dus heilig verklaard.
Maar met deze invulling van de vrije meningsuiting is voor mij wel een grens gepasseerd. Wanneer iemand met 100 km per uur door een woonwijk rijdt, wordt ook niet gewacht tot een rechter zich daarover uitspreekt. Weliswaar is moord dan niet toegestaan want het eerste grondrecht beschermt natuurlijk ook de gewraakte automobilist, maar het gaat mij om de verontwaardiging die ogenblikkelijk wordt gevoeld bij dat rijgedrag. En diezelfde verontwaardiging zou ik ook zo graag willen zien bij uitlatingen van publieke figuren in de media, die te pas en te onpas hun mening ventileren in niet mis te verstane bewoordingen.
Een belediging moet weer herkend worden als een beroep op het vrije woord, maar dan wel in conflict met artikel 1 van onze grondwet. Kortom, een geluid waar we niet op zitten te wachten. En ik verzeker je dat het dan een stuk stiller gaat worden in Nederland, zonder dat ik daar overigens één traan om zou laten. Want na ons komen weer nieuwe generaties en die beginnen altijd eerst met stiekem afkijken bij de vorige. Bij ons dus en dan behoren wij wel te weten hoe de vork in de steel zit.
yahoo.comGeplaatst in de categorie: maatschappij
grondwet
580
Geef je reactie op deze inzending: