Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Wijze paria

(voor Andy Warhol)

Hij strompelde voort met een verbeten hoofd vol ergernis over de stompzinnige kwaadaardigheid van de brave burgers in hun nette kleren, marionetten van bazen en instituten. Hoe hun eigenwaarde en hooghartigheid hem vernederden, het tergde hem tot diep in zijn gevoelige ziel, de dwaze beelden die zij rondstrooiden als rattengif voor argeloze duiven.
Hij walgde van hun hang naar veilige orde en gezag, hij voelde zich overal gedwarsboomd door de valse tirannie van dominante leeghoofden en erudiete kwakzalvers, enkel hun gestolen rijkdom verdedigend als bange hazen, te blind voor het geestelijke goud van de professoren in lompen, de onterecht veroordeelden.
Pardon, wie zijn hier de werkelijk geesteszieken? Hij vocht terug met grote lachspiegels en ingenieuze dubbele bodems, zijn wegglipmethoden en terugkomacties waren onnavolgbaar en gekoppeld aan grootse, onafweerbare aanvallen. Zijn hoofd kookte, er broeiden nieuwe slalomgedachten in de borrelende lava tussen zijn hooggespannen hersens. De stugge tredmolens van de kunstarme bourgeoisie draaiden onvermoeibaar door, terwijl hij nog maar nauwelijks zijn kwast kon bewegen om ertegen in te gaan.
Neem die soepblikken nou, zo triviaal in het alledaagse leven, maar als kameraden op een doek tot kunst verheven, dat is geniaal toveren met de saaie werkelijkheid om met die spiegel de geestdodende saaiheid te verfrissen, zie heel de wereld als een roesverwekkend kunstatelier.
God kust de exentrieke eenlingen, die door velen als gek (God is ook gek/anders!) worden veroordeeld. Kolderieke feestneuzen dansen door zalen met neonkleuren uit de opdringerige, oppervlakkige reclameborden. Ook dit wordt alchemistisch omgesmeed. Met andere kleuren beroemdheden herscheppen, uitgekiend en variabel in veelheid.
Als fabrieksdirecteur en levensfilmregisseur hield hij de touwen goed in handen, en passant de inspirator van unieke topstukken uit de alleen al qua kostprijs meest succesvolle. Kende hij de toverformule of was hij het zelf? Hij baadde terecht in extravagante weelde, maar hij ging niet naast zijn beroemde schoenen lopen, hij bleef als een brave schoothond aan zijn kunstbaas toegewijd.
Kunstenaar zijn, de vreugde wanneer die droom werkelijkheid wordt, daar draaide alles om, maar als je het bent en de buitenwereld reageert er niet op, dan ben je net zo waardevol, zo wel, dan is het dubbel genieten en dat was het volop voor Andy, hanteerbaar door hoge intelligentie. Hij was meer kunst dan al zijn kunst, het glazen huis opende zijn deuren, maar in de kelders lag nog zoveel proviand dat ongezien is gebleven, moest blijven, want zo openlijk transparant impliceert een veilige accu als een imposante ijsberg. Zo warrig was zijn berehol dus niet en omdat Andy ook het merk van een schoonmaakmiddel is, wil ik die vergelijking kunstmatig erin houden. Typisch Andy! Gunst, we weten toch dat je een lief mens was, onnodig om dat te bewijzen, overbodig, dat niet, maar in de onvoltooide zielkunde zijn er betere wetten die de waarde van een bestaan aanduiden. Nee, dan de gespierde, zwetende galeislaven, die zwaar geboeid en oververmoeid door het harde spierenwerk en het karige, vieze, vitamine-arme eten met louter vervuild water ook nog eens met de genadeloze zweep kregen!
Maar wieweet was je een van hen. Niets op aarde heeft zoveel waarde als de naakte mens in alle eenvoud, complexiteit en bovenal onstuitbare goddelijkheid.

Schrijver: Joanan Rutgers, 3 september 2009


Geplaatst in de categorie: schilderkunst

3.8 met 4 stemmen 46.766



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)