Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Curare; volkomen ridicuul

- Een cel is maar twee meter lang en nauw twee meter breed -

Dit is de eerste regel van het eerste vers uit 'Het lied der achttien dooden' van Jan Campert (1902-1943).
Een excursie naar een gevangenis in mijn woon-, werk- en leefomgeving heeft mij deze waarheid doen ervaren. Na een kennismaking met dit lied (der achttien dooden) wilde ik wel eens ervaren hoe het voelt om (onterecht) te brommen. Uiteraard realiseer ik mij dat wij ongeveer zeventig jaar verder zijn in de tijd en dat de W.O.II op geen enkele manier is te vergelijken met de periode in de 21ste eeuw waarin wij ons nu bevinden.
Verschillen zijn er te veel om op te noemen. De overeenkomst is zonder enige twijfel de benepen ruimte waarin jij je bevindt als de deur achter jou wordt afgesloten, terwijl het leven stand houdt.

Het leven gaat verder in een ander tempo met gewijzigd ritme. Lectuur vulde de overgebleven tijd van deze dag, waarop duidelijk is geworden en bevestigd dat zin en onzin slechts een verschil van twee letters kent. Stomme, vervelende, soms boeiende, maar vooral duffe tijdschriften die eigenlijk de moeite van het doorbladeren niet eens zijn. Na een druk op de knop, spoelde het toilet door en werd het licht slechts gedimd. Grote broer houdt jou in de gaten. Lekker toch de slaap gevat, tot een sleutel in het slot werd gedraaid en de waarheid jou van alle kanten omringt.

Gedimd licht, boterhammen met koffie en realisering van de feiten zoals zij zich aan mij openbaarden. Zó vroeg ontbijt ik nooit, maar dun belegd hebben zij mij wel gesmaakt. Met koffie de laatste kruimels weggespoeld en daarna onder bewaking met iemand voor de deur mijn tanden gepoetst.

De frisse lucht, er is mij gevraagd of ik behoefte aan buitenlucht had, heeft mij goed gedaan. Samen met een kwartet medegedetineerden werden we in een buitencel geplaatst. Geen beton, maar aarde met bovendien geen dak, maar spijlen. Voor rokers een ruimte voor het versturen van hun signalen en voor niet-rokers zoals ik een plek voor gesprek, overpeinzing, redenering en besef. Inzicht had ik inmiddels gekregen. De nacht heeft mij wijzer gemaakt, hoewel de waarheid betreffende mijn aanhouding, vrijheidsberoving en het van mij afgenomen verhoor ten allen tijde een onterecht gegeven met feit zal zijn, daar mijn arrestatie ongrondwettelijk, mijn gevangenneming onterecht en tenslotte mijn ondervraging volkomen ridicuul was.

'Omgeven door angst en schaamte', luidt de titel van een artikel in de Verdieping van dagblad Trouw van 14 januari 2011. Hierin wordt gemeld dat geweld achter de voordeur in Nederland veelvuldig voorkomt. Hiervan zijn meer dan 200.000 Nederlanders jaarlijks slachtoffer. Ook steeds meer mannen lijden aan een vorm van serieus huiselijk geweld. Duídelijk wil en moet ik hierbij stellen dat van enige vorm van (huiselijk) geweld in huize Kuperus géén sprake is. Na een zoveelste woordenwisseling heb ik in een vlaag van onmacht de salontafel opgepakt en omgekeerd. Het geluid van een aantal op de laminaatvloer vallende boeken weergalmde als de echo van gillende kinderen in een grot. Door de aantrekkingskracht van de aarde keerde de eerder genoemde salontafel ook terug, waardoor iemand de politie heeft gebeld.

Nadat zij haar verhaal binnen verteld had en ik mijn mijn verhaal buiten verteld had, is na kort overleg tussen de agenten besloten dat ondergetekende voor één nacht mee moest!

Eerder deze beschouwing heb ik aan een artikel in dagblad Trouw gerefereerd. Dit lemma geeft aan dat mannen vooral als daders worden gezien. Cijfers bevestigen dit ook. Rond de 100.000 mensen, dit zijn zowel mannen als vrouwen, maken zich jaarlijks aan evident huiselijk geweld schuldig. Dit betreft de ernstiger vormen van zeer duidelijk huiselijk geweld. Huiselijk geweld is in drie categorieën te splitsen:

- psychisch geweld
- lichamelijk geweld
- seksueel geweld

Alle vormen van geweld veroordeel ik ten zeerste. Het gebruiken van geweld toont een teken van zwakte. Het is vaak een signaal van onmacht. Zowel lichamelijk als seksueel geweld is een vorm van agressie die stigmatiseert. Een brandmerk waarmee je niet 'te koop' wilt lopen.

Psychisch geweld daarentegen is een vorm van agressie die zo mogelijk nóg agressiever is. 'Ga héle dagen werken man', terwijl ik door een ruim twintig jaar geleden opgelopen handicap tot een w.a.o.-uitkering (van zeer bescheiden omvang) en halve dagen werken ben gedwongen.

Pogingen worden ondernomen om mij geen afspraken te laten maken met een Bloem die net als ik kunst en wandelen met de hond als hobby heeft. 'k Word in de gaten gehouden en bovendien wordt meerdere malen per week gedreigd met het verbreken van onze relatie. 'k Ben niet foutloos, nooit geweest en ik zal fouten blijven maken.

Aanleiding is de oorzaak. Trigger is de reden!

Schrijver: Annejan Kuperus, 28 januari 2011


Geplaatst in de categorie: vrijheid

0.2 met 6 stemmen 416



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)