Ronald Ohlsen: De stad en ik
De stad en ik
Als er geen mens op straat is en de stad
en ik zijn als vanouds een keer weer samen,
dan komt terug wat ik hier ooit bezat
en mompel ik die voor- en achternamen.
Ik ken ze nog, ik heb ze liefgehad,
die lotgenoten die naar mij toe kwamen,
met wie ik uren op terrassen zat
of blokte in de bieb voor een tentamen.
Als het maar stil genoeg is, komen zij
onzichtbaar maar aanwezig naast me lopen.
De tijd verstreek, maar niets ging echt voorbij.
Kom, zeg ik dan, we gaan een biertje kopen,
of: slapen we in jouw bed of bij mij?
En weer gaat er een wereld voor me open.
Ronald Wolter Heine Ohlsen is geboren in 1968 in het Academisch Ziekenhuis te Groningen.
Hij schrijft poëzie, proza en toneelstukken.
Hij groeide eerst op in Delfzijl en hij stoomde door naar het Atheneum op het Ommelander College te Appingedam. Wie die gehuchten kent, weet dat daar niet veel te beleven valt, enkel negatief geroddel en saaiheid ten top.
In 1987 verhuisde Ronald naar Groningen om er Nederlandse taal- en letterkunde en Algemene letteren te gaan studeren aan de Rijksuniversiteit, beroemd geworden door W.F. Hermans. Hij was toen een jonge knul van 19, die gulzig het nachtelijk studentenleven indook. Mooie kroegen genoeg op en rondom de Markt. In 1994 was hij afgestudeerd en werd hij eerst campinghost/entertainer in Italië. In het land van Casanova heeft hij getracht die beroemde reputatie te overtreffen. Omdat dat in het honderd liep, keerde hij met de staart tussen zijn benen terug.
Vervolgens werd hij onderzoeker aan de Rijksuniversiteit Groningen. Hij werkte aan de RUG als docent en als zakelijk leider van de Groningse universiteitstheaters. Organisatietalent te over.
Hij gaf schrijfcursussen, wat in 2000 resulteerde in het Schrijflaboratorium.
In 1996 verscheen zijn romandebuut 'De godvergeten middenstand', over zijn miserabele jeugd in het bekrompen Delfzijl, waar hij later nog een gewraakte documentaire over maakte (AVRO). Het autobiografische boek gaat over iemand die jarenlang smoorverliefd is op ene Esmée, ook op het Atheneum, maar het loopt gek genoeg op niets uit. Acht jaar later ontdekt de hoofdpersoon dat zij seksueel misbruikt is door 'keurige middenstanders' uit Delfzijl. Hij wreekt haar via zijn schrijfwerk.
Toneelwerken van hem zijn: De Maanvis, Pompeii, Een kus van Sofie, Appassionata.
Hij stond in 'Sprong naar de sterren', dé verzamelbundel volgepropt met nieuw talent van 1999.
In 2000 verscheen zijn roman 'Gedoodverfde engelen', waarin een hedonist zijn ondraaglijke eenzaamheid bestrijdt met eindeloze feesten en tomeloze seks/oververhitte liefde. Hij vlucht naar Venetië, waar hij de schim van zijn overleden broer ontmoet, die zijn tegendeel was. Hij keert teleurgesteld terug. Wederom grotendeels autobiografisch.
Van 2005 tot 2007 was hij de stadsdichter van Groningen. Hij hield een aantal lezingen in Newcastle upon Tyne en eveneens bij het Institut Néerlandais te Parijs.
Hij publiceerde o.a. in: Passionate, Vrijstaat Austerlitz, MillenniuM, Rottend Staal Nieuwsbrief en Schrijver & Caravan.
Hij was gastredacteur van Propria Cures en Passionate.
Zingen doet hij soms ook. Zijn stem heeft een ietwat Gronings accent, is helder, guitig en vol zelfspot. Hij maakte zelfs een slapstickje over de Groningstalige Tom-Tom.
In 2007 verscheen dan eindelijk zijn debuutbundel 'Lente in Sydney', gevuld met vrije en vormvaste gedichten, in zo'n tien jaar tijd geschreven.
Uiterlijk heeft hij de onmiskenbare trekken van een welgespekte hockeyfanaat, maar hij zit liever in obscure kroegen zijn speciale bieren te proeven, loerend naar halfblote studentes.
Ooit bezocht hij het huis waar August Strindberg zijn 'Inferno' schreef. In 2010 maakte de kunstschilder Klaas Geertsma een portret van hem. Ik neem aan dat Ronald dat gekocht heeft.
Hij trad veel op, o.a. bij: Geen Daden Maar Woorden, Oerol - Terschelling, Lowlands, Winterschrift, De Wintertuin, Poetry International, Crossing Border, Noorderzon.
Zijn agenda zit propvol, maar het is te hopen dat hij voldoende tijd weet vrij te maken voor de realisatie van zijn tweede bundel. Gewoon even wat minder gedool in die Groningse kroegen!
Geplaatst in de categorie: literatuur
Ronald Ohlsen
344
Geef je reactie op deze inzending: