Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Kees Winkler: Ziektebeeld

Ziektebeeld

Dichters zijn hun eigen psychiaters
hun onderbewuste is grondeloos
zij erkennen de gespletenheid des geestes
en varen wel bij een tikkeltje schizofrenie

Toen de splijtzwam mij het eerst overviel
was ik kind nog en kreeg een insulinekuur
de tweede maal moest ik met psychiaters praten
zij stelden de diagnose maar hielpen mij niet

Sindsdien probeer ik het weer zelf
mijn praatgraagheid werd een lange stilte
opgedaan in het geduld der paviljoens
met af en toe een schizoïde dagje

Het verdroeft mij niet met Judy te kunnen spreken
over de genietingen der schizofrene loge
het is oninvoelbaar en angstig tegelijk
om deel te hebben aan een grandioos concept


Kees (Cornelis) Winkler is geboren in 1927 te Hoorn. Zijn moeder was kinderarts. Kees ging naar de lagere school in Hoorn en later naar het Murmellius Gymnasium in Alkmaar.
In zijn vrije tijd slenterde hij graag door de oude steegjes en straten, waar hij naar bruikbare afleiding zocht of eindeloos rondneusde in een boekhandel.
Hij studeerde medicijnen in Amsterdam en in zijn studententijd was hij redacteur van Propria Cures, een studentikoos tijdschrift.
Na zijn artsexamen werd hij bibliothecaris bij het herseninstituut aan de Universiteit van Amsterdam.

In 1960 verscheen zijn dichtdebuut 'Tussen twee oorlogen'. Daarna publiceerde hij nog elf andere dichtbundels.
Hij schreef over alledaagse dingen, heel persoonlijk en in een eenvoudige schrijfstijl. Hij was een zogenaamde minor poet, een parlando-dichter, iemand die spreektaal gebruikte.
Hij publiceerde o.a. in: De Gids, Tirade, De Tweede Ronde, Hollands Maandblad, Maatstaf, NRC Handelsblad, Avenue.
Hij was een beminnenswaardig mens, al had hij zijn grillen net als iedereen.
In het begin van de zestiger jaren kreeg hij een psychische inzinking en hij werd enige tijd opgenomen in het Wilhelmina Gasthuis. Er werd een schizofrene psychose geconstateerd, waarvoor hij medicijnen kreeg.
Later woonde hij in het Amsterdamse Buitenveldert.

In 1972 kreeg hij de Henriëtte Roland Holst-prijs voor zijn gehele oeuvre. In 1985 publiceerde hij 'Liefde is het enige. De honderd mooiste liefdesgedichten van na 1945' met o.a. Aafjes, Achterberg en Andreus.
Hij stond in 'Poeslief', de mooiste poezengedichten.
Ook stond hij in 'Die felle...', gedichten over vossen.
'Freud is een voyeur' is een opvallende titel van een van zijn bundels.
In 1997 verschenen zijn 'Verzamelde gedichten' bij Thomas Rap.

Hans Warren schrok van zijn uiterlijk en hij was niet zachtzinnig in zijn beschrijving: 'Grof en met dolle pruilogen en telkens liet hij zijn mond openvallen. Een kop voor nachtmerries.'.

Kees dichtte: 'Als ik mijn pillen niet meer neem, word ik meer schizo dan freen.'. De laatste jaren van zijn zware leven leed hij aan de ziekte van Parkinson, een gevolg van de pillen die hij slikte, toen hij in de jaren zestig was opgenomen. Hij stierf in 2004 te Amsterdam.

'Hoe ik tot droge verlepping verviel
gevangen achter de gesloten hekken
omgeven door uitsluitend mede-gekken'

Schrijver: Joanan Rutgers, 6 april 2011


Geplaatst in de categorie: literatuur

3.4 met 5 stemmen 172



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)