Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Hanneke van Eijken: Niemandsland

Niemandsland

Jouw ramen beplakt met historie
Koppen schreeuwen naar buiten vanuit dit aquarium
'benzine duurder', 'man gevonden op brug', en
'liefde niet in de AWBZ'.

Op het kleine gaatje tussen de b en de e
leg ik een oog op het zachte papier
Zie ik je
zwem jij als gekooide tijgerhaai rondjes langs het raam
jij met iedere vinslag zeggen lijkt

'kijk bij mij naar binnen en eet wat van mijn lucht
Proef me maar, want ik besta'

Daarbuiten worden voeten stevig in stof geplaatst
piano's naar binnen getakeld in zondagochtendlicht

'En als ik droom of drink en zeker allebei
dan ben ik daar ook en adem jij mijn mond in met lenteblad
Als ik er niet helemaal bij mag horen
laat mij dan maar een kijkdoos zijn'


Hanneke van Eijken is geboren in 1981 te Amersfoort. Ze groeide op in een dorpje in Zeeland.
Haar eerste gedichtje ging over een slak die wegliep van huis, ze was toen tien jaar.
Toen ze zeventien was, werd ze één van de winnaars van Doe Maar Dicht Maar met het gedichtje 'Kermis'.
Ze ging studeren aan de Universiteit van Utrecht, momenteel is ze afgestudeerd in Sociaal Juridische Dienstverlening en in het Europees recht.
Ze is docent en promovenda Europees recht aan de Utrechtse Universiteit. Ze had graag een keer Astrid Lindgren ontmoet om samen met haar viskoekjes te eten, op een steen in een meer.
'De kinderen van Bolderburen' is haar meest geliefde kinderboek.

Hanneke onderzoekt de rol van het Europees burgerschap in het proces van constitutionalisering van de Europese Unie.
Toen ze nog studeerde, werkte ze achter de schermen bij de Stichting Het Poëziecircus.
Vanaf 2004 is ze zelf weer hard gaan schrijven, publiceren en voordragen. Ze deed ook mee aan diverse poetryslams. De jury vond haar overtuigend met haar beeldende gedichten, een zorgvuldig taalgebruik en een juist gevoel voor metriek. Ze treedt vaak op bij literaire bijeenkomsten. Ze was te vinden in een boekhandel, een huifkar, een fietskar en als poëziedessert tijdens het Festival Mooie Woorden te Utrecht.

Ze publiceerde o.a. in: Krakatau, Meander, Lava en Beeldspraak, plus in vele bloemlezingen.
Ze schrijft over haar verwondering met betrekking tot de wereld, ze schrijft over zwangerschap, sapkuren, oude mannen, de zee en thuislozen, het liefst op bierviltjes.

Zij is nu projectcoördinator van 'I Poetry Live' van Het Poëziecircus en ze is creatief medewerkster. In 2008 zag zij een bruinvis in het Grevelingenmeer. In 2009 trad ze op tijdens 'Dichter op de gracht', een poëziecircusboot, die een kwartier vermaak schonk.
Voorbeelden voor haar zijn Mustafa Stitou en Judith Herzberg.

Ze werkt ook nog bij een instelling voor dak- en thuislozen. Ze is dus een duizendpoot met energie voor tien.
Haar stem klinkt vertederend, hypnotiserend, hees, ijl en zelfbewust. Verder heeft ze haar uiterlijk ook mee.

'Dat we draaiden en draaiden op de versleten bank van gewezen relaties, die doordat ze relaties heten alleen daarom al een nasmaak opleveren, waarvan de stoffen bekleding zich geen raad weet en zich probeert te verstoppen onder geel spons dat uit de binnenvoering komt, kus me nu maar'

Schrijver: Joanan Rutgers, 14 mei 2011


Geplaatst in de categorie: literatuur

3.5 met 2 stemmen 125



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)