Geert Vanistendael: Armoe

Armoe

Jij grauwe vrouw. Gehaat door lege magen,
geweerd met blote handen, blauw van kou.
Vergeefs. Jij kwam. Jij trok door alle landen,
alle hutten sloop jij binnen. En bleef.
Beroofde de schapraaien, doofde ovens.
Kinderogen staarden. De mensen vraten aarde.
Want jij had in hun buik een zwart gebod
gebrand: Gij zult slechts stenen zaaien.

We hadden haar verjaagd. Maar nee,
daar staat ze weer. Ze lonkt, omhangen
met glitter op krediet, de billen al te vet,
een waggelend banket. Ze boert en hikt:
'Ik! Ik!' Ze vleit ons, wil ons vangen.
Weg met de slet! Jáág haar uit deze tijd!


Geert Maria Mauritius Julianus Vanistendael is geboren in 1947 te Ukkel (Brussel).
Zijn vader August was de persoonlijk raadgever van bondskanselier Konrad Adenauer en kardinaal Frings van Keulen. Zijn vader publiceerde drie dichtbundels.
Hij heeft twee broers, ook behoorlijk geletterd.
Tijdens zijn jeugd woonde hij van 1948 tot 1953 in Utrecht. Het gezin was erudiet en internationaal georiënteerd.
Geert studeerde sociologie en filosofie aan de Katholieke Universiteit van Leuven. Daarna was hij werkzaam voor het Nationaal Fonds voor Wetenschappelijk Onderzoek.
Van 1978 tot 1993 was hij nieuwslezer/verslaggever bij de BRT/BRTN (nu VRT).

In 1978 verscheen zijn dichtbundeldebuut 'Bomen wijzen niet maar wuiven'.

Hij maakte verslagen over de politiek, de stadsbouw van Brussel en de architectuur.
Vanaf 1993 is hij een zelfstandig schrijver. Hij schrijft ook proza en essays en hij is vertaler,; hij vertaalde: Goethe, Heine, Brecht, Fried, Kahlau, Hölderlin.
In 1983 verscheen de bundel 'De iguanodons van Bernissart' en in 1987 'Plattegronden'.
In 1989 verscheen 'Het Belgisch labyrint', een vlijmscherpe analyse over zijn geboorteland. Hij is een kenner van de Belgische en Duitse geschiedenis en politiek.
In 1990 ontving hij de Dirk Martens Literatuurprijs.
Hij publiceerde o.a. in: Maatstaf, Nieuwwereldtijdschrift, De Morgen, Atlas, de NRC, Vrij Nederland, De Standaard.

In 1996 verscheen 'Het geduld van de dingen' en in 1998 ontving hij de AKO-Literatuurprijs.
In 2001 verscheen 'Taalmachine', poëzie.
In 2004 ontving hij de Poëzieprijs van Brussel en Vlaams-Brabant.

Hij woont en werkt in Eerbeek/Brussel, hij is getrouwd en heeft twee kinderen.
In 2007 publiceerde zijn dochter Judith Vanistendael het stripalbum 'De maagd en de neger' naar een kort verhaal van haar vader.
In 2008 schreven ze samen een hypermodern Kerstverhaal.

In 2009 ontving hij een eredoctoraat van de Open Universiteit Brussel.
Hij publiceerde 'Gesprekken met mijn dode god', over zijn vader, die een groot katholiek vakbondsman was.
In 2010 verscheen de dichtbundel 'Sociale zekerheid en andere gedichten'.

Hij schrijft beheerst en toegankelijk over de tijd, de ruimte en de verwondering. Hij is maatschappelijk sterk betrokken.
In 2010 verscheen ook 'Manneke Pis', een biografietje over dat beroemde kleuterbeeldje, dat symbool staat voor anarchisme, zelfspot en tolerantie. In 2011 was hij aanwezig bij een speciale Hölderlin-avond.
Hij noemt Nederland een wantrouwige, asociale, intolerante politiestaat vol kuddedieren, die grof, lomp en stijlloos zijn. Om je rot te schamen, laten we massaal naar België immigreren!
Zijn stem klinkt zangerig, uiterst helder, cognacborrelend en overtuigend. Hij is een beetje de vleesgeworden Olivier B. Bommel, inderdaad net zo aimabel.

'Zij bijt het eten uit de grond. Haar snede keert het bestaansrecht om, vlak bij de aarde. Wie haar schaafde, smeedde, wil geen gras, wil knol, verteerbaar blad. Metaal klemt hout. Ooit breken zij hun eden. Haar meester stoot. Zij steekt, zij doodt. Al wat het duister zoekt wordt naar het licht geheven. Zij spreidt een brokkelig bed voor oogstbaar leven'

Geert Vanistendael A Armoe

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 3 stemmen 93