Liesbeth Cavé: Rond

Rond

We komen in je dromen,
hangen boven je bed
een tepel, wat haar, een jonge knie

Vandaag nog staan we met draden
die ons binden
de handen tot een orchidee misschien
maar morgen

denk je bij het ontwaken aan een boog
zonder hoofd, zonder handen
in te veel duister

kom dan niet naar ons om het donker
want wij hebben onschuld
aan jouw weten

Liesbeth Cavé is geboren in 1959 te Kampen. Ze is langs de rivier de IJssel opgegroeid, waar steenuilen roepen in de nacht. In het gezin waarin zij opgroeide was er veel muziek en waren er veel boeken, Darwin en het socialisme. Ze ging in 1978 studeren in Groningen. Biologie en geneeskunde lukte haar niet, maar de HTS behaalde ze glansrijk. Tien jaar hield ze zich bezig met de veiligheid binnen bedrijven.
Ze houdt van archeologie, tekens, de groene stad en nutteloos ijzer. Ze laat zich graag inspireren door de locaties. Ze heeft veel samengewerkt met de kunstfotograaf/beeldend kunstenaar Ton Ribbels, ze deden samen diverse poëzieprojecten.
Ze schrijft sinds 1996 gedichten, dus sinds haar 37-ste, wat vrij laat is. Ze publiceerde o.a. in: Noach's Kat, Straatmagazine De Riepe en in de bundel 'Dichters in de Prinsentuin 2000'. Ze vormde ooit met Ton Ribbels en Regien Bosman Stichting de Muze. Ton verzon o.a. een poëziegenerator. In 2002/2003 hebben ze gedichten opgehangen in de treinen. Dit is nog eens herhaald op de landelijke gedichtendag, waarbij er ook life werd voorgedragen in de treinen.
De verzamelbundel 'Dichter op spoor' verscheen.
In 2003 had ze samen met Ton een mooi project in de spookachtige kerk van Heveskes (industrieterrein Delfzijl), getiteld 'Elfjes in Heveskes'. Zij dichtte o.a.: 'Dan openen ogen zich blauw naar nieuwe dagen, borsten, heupen tekenen roze'.
Ze woont niet ver van de Suikeruniefabriek vandaan, die nu is gesloopt.
Ze heeft veel gedoken, de onderwaterwereld fascineert haar bovenmate.
Ze was dus ooit veiligheidskundige en auditor. Als archeologe vond ze ooit de sleutel van een hangslot van een stenen huis dat bij een klooster hoorde, die unieke hangsloten komen uit het Oostzeegebied. In de Oekraïne vond ze een Griekse hak, ziet eruit als een soort bijl, is gebruikt voor rituelen. Oude spijkers of scheppen krijgen na lange tijd vaak de prachtigste kleuren.
Ze reisde o.a. door Egypte, Ghana en Portugal.
Ze heeft de laatste jaren metaal geconserveerd voor de stad Groningen (Stichting Monument & Materiaal).
Ze stond herhaaldelijk genoemd in het Dagblad van het Noorden.
Ze schrijft graag over vleermuizen, kriebelbeestjes, schijtlijsters en apenkoppen. Ze is lid van de dichtgroep WP99. Ze staat in de bundels 'Kunst op sokkels', 'Suikerpoëzie' en 'Liefde en koude min'. In 2005 verscheen haar dichtbundeldebuut 'Onbestendig Territorium' bij uitgeverij Monnier.
In 2006 had ze met Ton een project over moderne tekens in de watertoren van Groningen.

'vrouw die je bent, die van blauwe ijsjes houdt, groene bloemen en foute mannen, mannen als gestrande vliegers, die plannen oplaten in de storm en op hun ballen zeilen, jij die van blauwe ijsjes houdt en dromen van papier, verdwaal in hun bovenkamers'

Liesbeth Cavé Rond Rond

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 133