Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Andreas Burnier: In het meervoud

In het meervoud

Wij waren vrienden in een ver verleden
van nachtfilms, zangersfeesten, parken, dromen.
Wij waren minnaars op de hoge treden
van lustpaleizen tussen bonte bomen.

De maan bescheen de vijvers van Granada,
de zon bescheen de zuilen van ons Thebe.
Je arm was broedplaats voor de vogels van Messina,
mijn dieren trokken jou per winterslede.

In welk verdoemd en onherbergzaam noorden
werd alles anders, raakten onze namen
op drift, tot wij elkanders naam verloren?

In welke nacht zag ik kobolden, gnomen, trollen
ontrukken aan jouw lijf al wat wij samen
daarin geschreven hadden en wat ik verwoordde?


Catharina Irma Dessaur (Andreas Burnier) is geboren in 1931 te Den Haag. Ze was de oudste dochter binnen een vrijzinnig, joods gezin.
In de oorlog was zij drie jaar op verschillende adressen ondergedoken geweest, apart van haar ouders. Dit heeft haar sterk vernederd en verbitterd.
Na die oorlog ging ze naar het lyceum in Den Haag om daarna medicijnen en filosofie te gaan studeren aan de universiteit van Amsterdam. Catharina voltooide die studie niet, daar een vervelende hoogleraar haar onderschatte en weigerde om haar te begeleiden.
In 1952 trouwde ze met de uitgever J.H. Zeijlmans van Emmichoven. Ze kregen twee kinderen. Haar schoonvader F.W. Zeijlmans van Emmichoven onderrichtte haar over de antroposofie en later bestudeerde ze het boeddhisme en het hindoeïsme.
In 1961 liep haar huwelijk op de klippen en ging zij haar studie hervatten. Ze studeerde cum laude af in de sociale wetenschappen en aan de universiteit van Leiden promoveerde ze in de sociale criminologie.

In 1965 debuteerde ze in 'Tirade' en haar debuutroman 'Een tevreden lach' verscheen. Ze koos voor het pseudoniem Andreas Burnier, een bewust gekozen mannelijke naam.
Ze werkte bij het ministerie van CRM en het Criminologisch Instituut in Leiden.
In 1967 ontving ze de Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs.

Ze is nooit blij geweest met haar fysieke vrouw-zijn; tijdens haar eerste menstruatie knipte ze haar haren eraf, ze wilde haar borsten wegbezweren en ze ging als jongen verkleed naar de kroeg. Toch was ze een superknappe jongevrouw.

Van 1973 tot 1988 was ze hoogleraar criminologie aan de katholieke universiteit van Nijmegen. In Nijmegen leidde ze een schimmig, geïsoleerd leven, ze walgde van de volkse platvloersheid en ze werd veracht door collega-vrouwen. Als professor droeg ze altijd een donkerblauw pak, waardoor ze inderdaad wel een man leek, is de transformatie toch gelukt! Ze heeft zich levenslang onderdrukt gevoeld, als vrouw, als Jodin en als verborgen homoseksueel. Dit was tevens haar grootste inspiratiebron.
Ze was heel duidelijk in haar feministische opvattingen, ze vond dat de feministen teveel klaagden en te weinig de hand in eigen boezem staken, de individuele verantwoordelijkheden werden onderbelicht. Bij vele feministen, die de structuren beschuldigden, was ze daarom niet geliefd.

Ze schreef ook essays, artikelen en brieven. Ze nam het op voor de homoseksuele bevrijding en de algehele, humane waardigheid. Ze vergeleek euthanasie met nazi-praktijken en ze stelde vele ethische, filosofische vragen, waardoor ze de euthanasie per definitie crimineel vond.

In 1980 ontving ze de Jan Gresshofprijs, in 1983 de Annie Romeinprijs en in 1987 de Busken Huetprijs. Ook kreeg ze de Verzetsprijs van de Stichting Kunstenaarsverzet.
Ze wilde lange tijd niets meer weten van het religieuze jodendom, vooral door de verschrikkelijke oorlogservaringen, pas aan het einde van haar leven, na een bezoek aan Dachau (1988), was er weer voldoende sympathie, waardoor ze de talmoed en de kabbala ging bestuderen.

Catharina stierf in 2002 in haar huis te Amsterdam door een hersenbloeding. Ze ligt begraven op 'Gan Hashalom' in Hoofddorp.

'Kon ik je maar terugdraaien in de tijd als een privéfilm, zodat je weer dierbaar was, niet de verbitterde feeks die woede en wrok spuwt, het laagste allooi zoekt op weg naar de goot'

Schrijver: Joanan Rutgers, 15 november 2011


Geplaatst in de categorie: literatuur

4.0 met 3 stemmen 226



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)