Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

In memoriam Rijk de Gooyer en andere iconen

Nu is Rijk de Gooyer overleden. Als kind mocht ik opblijven om de radio feuilleton Mimosa te beluisteren. Toch was het echte grote moment pas aangebroken als ik in snerpend Utrechts hoorde: 'Goeiendaag Bartels.' Hele dag hoorde je die kreet. Als ik zijn lied 'Als ik boven op de dom kom' hoorde was het eveneens lachen. Het 'Paar apart' Johnny en Rijk was een hoogtepunt. De onzinnige liedjes die hij maakte en samen met zijn compaan Kraaykamp zong waren juweeltjes. Als filmacteur onovertroffen. Als fuifnummer en practical joker won hij van iedereen. Trouwens als vechtersbaas ook.
Hoeveel hij dronk acteerde hij een paar uur later de sterren van de hemel.
Zijn biografie lezen is een feest, evenals de columns samen met Maarten Spanjer en Eelke de Jong. Koos Tak die iedere dag aan zijn oorlogsroman wil beginnen, doch steeds in de kroeg strandt, is een monument van ironie.
Dat hij voor zijn dood zoveel verdriet moest ondergaan was een foutje 'bedaaankt.'

Er sterven de laatste tijd zoveel grootheden op hoge leeftijd dat het lijkt of ze op elkaar gewacht hebben. Of misschien wil God zijn dierbaren in de hemel weer eens ouderwets goed entertainment aanbieden. Jammer voor Rijk. Hij ging liever naar de hel. De hemel vond hij te saai. Hij zou zijn vrienden teveel missen in de hemel. Volgens getuigen een vaste uitspraak van hem en ondanks zijn afasie vlak voor zijn dood nog gebrabbeld.
Het is ondoenlijk om alle kwaliteiten van deze grootheid te memoreren.
Rust zacht is niet passend om Rijk toe te wensen. Daarom zeg ik 'Rijk je wordt daar weer jong en gezond: Zet de boel maar lekker op stelten.' Daarom werd je gehaald.

Voor mij als literatuurliefhebber was de dood van Harry Mulisch een ramp, ondanks alles wat hij beweerde, hoopte ik op nog een meesterwerk.
Nooit heb ik gekeken naar een koninklijke begrafenis of huwelijk.
De uitvaart van Mulisch heb ik met tranen in mijn ogen bekeken. De toespraken, vooral van zijn dochter, ontroerden mij diep.
Na afloop heb ik nog eens hartgrondig gescholden omdat deze
auteur nooit de Nobelprijs voor de literatuur heeft gekregen. Zo'n schrijver wordt maar eens in de honderd jaar geboren. Dit klopt aardig: Douwes Dekker is geboren in 1820, Mulisch in 1927.

Zelf ben ik geen Mulisch, maar ik schreef wel een boek vol galgenhumor getiteld: 'Als ik me ophang breekt het touw'.
Vraag het uw boekhandel. Ik debuteerde dit jaar. De naam moet bekend worden.

Schrijver: Eelt, 7 november 2011


Geplaatst in de categorie: afscheid

4.0 met 1 stemmen 291



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
albé
Datum:
8 november 2011
Email:
albe-7hotmail.com
Weer een prachtig "Eeltje" ...kan dit wekelijks plaats gaan vinden(natuurlijk niet steeds dezelfde)maar iedere keer erg leuk om te lezen .
Boek heb ik gelezen en zeker een prettig boek voor het slapen gaan .

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)