Anneke Wasscher: De herenstoel

De herenstoel

langzaam leunt het leven aan
een lift tilt hem naar boven, dan
zit hij in zijn stoel bij 't raam

vanaf vandaag is dit een thuis
waar uitgaan wordt gebonden
de vrijheid buiten blijft

hij ziet zichzelf in spiegelbeeld
en weegt de waarheid in het
licht van schemer

een smalle man in herenstoel
de franje is er al van af, decorum
fors gekrompen, de stof raakt op

patronen in bekleding gaan
vervagen, zoals vergetelheid
de sleetse dagen wist

zijn schim heeft weinig raakvlak
met verzakte zitting, maar arm
kent houvast van de houten arm

herenstoel is steunpilaar, een
schuilplek waar hij weg kan kruipen
in het ruim van plaats

heiwee kijkt nog even op de
klok en veinst dat aankomst
is vertraagd door pijn van tijd

Anneke Wasscher is geboren in 1946 te Aalsmeer. Ze was ooit een correcte secretaresse en een toeristisch informatrice met brede glimlach. Naast haar betaalde banen heeft ze ook veel vrijwilligerswerk gedaan. Haar lievelingshobby's zijn lezen en amateurtoneel. In 1973 verhuisde ze naar Leek in de provincie Groningen, omdat haar man in Noord Nederland een baan kreeg.
Als kind schreef ze al gedichten en korte verhalen, maar door haar werk en het runnen van een gezin had ze in de avonduren geen puf meer voor schrijfwerk, misschien dat ze soms wel eens wat schreef, maar dat verdween dan in een lade. In 1981 deed ze maatschappelijk werk, specifiek in de verslavingszorg. Sinds 2006 nam ze de pen weer volop op, wat ergens ook een logisch gevolg van haar prepensioen was, er had al die jaren zoveel gesmeuld, ineens sloeg de vlam in de pan en haar dichtwerk begaf zich in een automatische stroomversnelling, waarbij ze ging publiceren in vele tijdschriften en echt niet alleen de Libelle. Haar schrijfwerk verscheen in diverse verzamelbundels en ze begon in 2009 haar eerste optreden in de plaatselijke boekhandel, tijdens Gedichtendag. Het applaus stimuleerde haar om op deze voet verder te gaan en dus trad ze regelmatig op in geheel Nederland en dat doet de keurig geklede Anneke nog steeds. Haar interieur ziet er steriel verzorgd uit, ze is qua uiterlijk geen romantische dichteres, bijna wilde ik haar bij de Biedermaier-stroming plaatsen, maar daarvoor zijn haar onderwerpen en uitvoeringen net iets te gewaagd. Ze mag in haar werk nog vele grenzen overtreden, want de Tachtigers hebben niet voor niets de brave poëzie om zeep geholpen.

Ze ontving al vele prijzen en nominaties, in 2010 bijvoorbeeld de eerste prijs bij een gedichtenwedstrijd over de Waddenzee en in 2011 ontving ze de virtuele vredestrofee bij Pomgedichten. Haar inspiratie put ze uit haar herinneringen aan bepaalde mensen en uit mensen in het hier en nu. Ze is lid van een schrijfclub, waardoor ze minder uitgebreid dicht. Ze schrijft ongeveer veertig gedichten per jaar, wat best wel wat meer kunnen worden. Ze won ook de Gorcumse SNS Literatuurprijs en ze is twee keer genomineerd voor de Piet Paaltjens schrijversprijs. Ze is extra gestimuleerd door haar schrijfdocente, de dichteres Aly Freije. Ze is het niet eens met de foute-woorden-lijst van Ingmar Heytze, dat recht heeft ze natuurlijk, maar Ingmar is geen kleine dichter en zijn visie vind ik volkomen terecht, maar ook dan mag je het er niet mee eens zijn.
In de verslavingszorg kwam ze nadrukkelijk in aanraking met het menselijk tekort en de gebrokenheid van verslaafde mensen.
Ze houdt van het werk van Neeltje Maria Min, Ingrid Jonker, Vasalis, Rutgers Kopland, Jos Versteegen, Gerrit Kouwenaar en Ramses Nasr.
Ze is ook enthousiast over slam-dichters.
Ze wil dolgraag een eerste dichtbundel laten uitgeven, maar als dat niet lukt, dan wil ze dat in eigen beheer doen, ze kan het ook via Gedichten.nl doen, ik ben daar te a-technisch voor, maar het lijkt mij dat zij daar wel raad mee weet, dus bij deze, Anneke, grijp je kans! Of je moet voor het eindeloze manuscript-versturen kiezen, wat echt frustratieverhogend werkt. Trouwens, de meeste uitgevers zitten al voor jaren volgeboekt en dan nog, ze toveren één keer per jaar iemand uit de grabbelton, ze gokken maar wat. Misschien kun je ook eens wat gedichten op Gedichten.nl publiceren.

'De angst wordt vindingrijk, zodat ze nu alleen nog maar in monologen spreekt, ze geeft de wanen weg aan wie ze hebben wil, haar vrede heeft een onderduikadres bij gratie van de roes, een synoniem voor leven kent ze niet'

Anneke Wasscher De h De herenstoel

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.3 met 7 stemmen 1.126