Controversiële waaghals

(voor Balthasar Klossowski de Rola (1908 - 2001))

Je bent geboren in Parijs, waarbij je meteen de titel graaf meekreeg, daar je vader Erich van Poolse adel afstamde. Hij was kunstschilder en kunsthistoricus, terwijl je moeder Elizabeth Dorothea Spiro kunstschilderes was en van Zuid-Franse komaf.
Je had een broer Pierre, die later filosoof is geworden.
Op je zesde zat je in Berlijn en op je negende zijn je ouders gescheiden, waardoor jij met je moeder en broer naar Zwitserland ging, waar je bevriend raakte met de dichter Rainer Maria Rilke, met wie je een boek over je overleden kat maakte.

Op je twaalfde ging je terug naar Berlijn en op je vijftiende naar het Zwitserse Beatenberg. Je kreeg teken- en schilderlessen van je geduldige en aanmoedigende moeder, terwijl je hunkerde naar de zoete nabijheid van enkele schoolvriendinnen, die werkelijk alle schoonheid te boven gingen en wier mysterieuze gestalten je deden huiveren en zweten. Je kon alleen maar over hun lichamelijke geheimenissen fantaseren, want de spanning tussen hen en jou was als schrikkeldraad met een ineenschrompelend voltage.
Na de droomjaren over onbereikbare Heidi's ging je op je tweeentwintigste naar Marokko, waar je je militaire dienstplicht vervulde. In Fès raakte je verslingerd aan een verleidelijke serveerster, zij hapte en vele zwoele nachten volgden, waarbij je haar zachte, lichtbruine, gloeiende huid centimeter voor centimeter hebt bemind, je gelukzalige gezicht in haar ravenzwarte haren gedrukt.

Op je zesentwintigste schilderde je in je Parijse atelier 'De gitaarles', waarop een gitaarjuf gitaar speelt met een van onderen ontbloot meisje, terwijl het meisje naar haar ontblote rechterborst reikt. Het werd in Galerie Pierre in een apart vertrek tentoongesteld, omringd door gordijnen, want je wist dat het voor velen chockerend zou zijn en sommigen kwamen inderdaad niet verder dan je voor een ordinaire pedofiel uit te maken, terwijl je juist heel dieptepsychologisch de puberteit had geanalyseerd.
Wie naar al je naakten kijkt, registreert trouwens een zeer ingehouden erotiek, om niet te zeggen een stilstandproblematiek, ook bij de jongedames met rijpere contouren en beharingen. Je bent in je eigen puberteit blijven steken, de spanningen druipen van al je schilderijen af, je had het nog nooit met een vrouw gedaan, dat bleef je magnifieke uitgangspunt.
'Gitaarles' mocht veertig jaar lang niet meer getoond worden, alsof je jezelf censureerde. Je was beïnvloed door Pierre Bonnard, die bij je ouders over de vloer kwam. In het Louvre kopiëerde je Poussin en Masaccio.

Op je negenentwitigste trouwde je met de vier jaar jongere Antoinette de Watteville, die van Zwitserse, adellijke afkomst was. Met haar kreeg je twee zoons, Thaddeus en Stanislas. In de oorlog zat je in een boerderij te Champrovent, Bern en Genève. Je bleef gefascineerd door meisjes in de puberteit, die je soft-erotisch en exhibitionistisch afbeeldde.
André Breton en Pablo Picasso bewonderden jou. Na de oorlog ben je gescheiden van Antoinette en bewoonde je acht jaar het kasteel van Chassy met je lievelingsnicht Frederique Tison, die tevens je minnares was.

Van je drie-en-vijftigste tot je negenenzestigste was je directeur van de Académie de France in Villa Medici te Rome, te danken aan je vriend, de schrijver en verzetsheld Malraux. Vrienden van je waren De Saint-Exupery, Fellini, Guttuso, Hepburn, Artaud, Man Ray, Miró, Camus en Giacometti, waarvan de laatste je het meest trouw is gebleven.

Tijdens je reis naar Japan ontmoette je in Tokyo de studente Franse taal aan de Sophia Universiteit Setsuko Ideta, op wie je smoorverliefd werd en zij op jou, waardoor je op je negenenvijftigste met haar bent getrouwd, terwijl zij tweeentwintig was. Ze hielp je met je werk in de Villa Medici en je hebt haar vaak geschilderd, het liefste naakt.
Jullie zoon Fumio werd maar twee. Later kregen jullie een dochter, Harumi, die inmiddels heel knap is geworden en dure sieraden draagt.

Op je negenenzestigste verhuisde je naar een achttiende-eeuwse chalet in Rossinière, waar je de rest van je leven in grote afzondering hebt geleefd. Je hield van de krakende planken en het kunnen verdwalen in een groot huis, waar ooit Victor Hugo nog had gelogeerd.

Bij je begrafenis was de Franse president aanwezig en Bono Vox, de zanger van U2, zong enkele hartverscheurende liederen.
Setsuko timmert nog steeds aan de weg als begaafde en slimme kunstschilderes, maar ze mist wel de knusheid van weleer en je inspirerende, omhullende charisma.

Balthasar Klossowski Controversiële waagh Balthus

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 88