Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Sfinxachtige strateeg

(voor Frederic Leighton (1830 - 1896))

Je bent geboren in de betere kringen van Scarborough, waar je vader arts was en je opa was zelfs arts aan het Russische hof in Sint-Petersburg geweest, waar hij een enorm kapitaal aan over had gehouden.
Je had twee zussen, Alexandra en Augusta.
Door de rijkdom van je ouders reisde je als kind door heel Europa, waarbij je veel kunstwerken hebt gezien.

Je zat op de University College School in Londen en van je zestiende tot je tweeëntwintigste zat je op een kunstschool in Frankfurt, waar je schilderlessen kreeg van de Oostenrijkse historieschilder Eduard von Steinle.
Je studeerde tevens in Berlijn, Brussel en Parijs.
Op je tweeëntwintigste zat je in Rome, waar je les kreeg van de landschapsschilder Giovanni Costa. Je vond het wel prettig tussen al die schilderende mannen, maar voor de vorm ging je 's avonds met hen mee naar de cafés om aangeschoten met de behaagzieke vrouwtjes te flirten. Terwijl de anderen meestal verder gingen dan het geflirt, kwam jij om een of andere reden nooit verder dan dat. Om hen ging je eens naar een prostituee, maar wat zij niet wisten was dat je alleen maar schetsen van haar hebt gemaakt, voor de dubbele prijs en geheimhoudingsplicht.

In Florence studeerde je aan Academie voor Schone Kunsten en je schilderde de processie van de Madonna, geschilderd door de twaalfde-eeuwse kunstschilder Cimabue, die de leermeester van Giotto was. Het schilderij werd gekocht door koningin Victoria.

Op je vijfentwintigste ging je voor vier jaar naar Parijs, waar je bevriend was met Ingres, Delacroix, Corot en Millet. Je maakte ondertussen nog een reis naar Algerije, waar je voor het eerst met een schandknaap hebt gerommeld, wat je altijd geheim hebt gehouden, want het was nog ver voor de gevangenisstraf van Oscar Wilde.
In Londen vond je aansluiting bij de Prerafaëlieten en terug in Rome werd je de vriend van Robert Browning, dichter en toneelschrijver, en zijn vrouw Elizabeth Barrett Browning, die een succesvolle dichteres was, maar die levenslang verslaafd was aan laudanum en later morfine, wat ze gebruikte tegen een pijnlijke ziekte, door het hallucinerende karakter ervan werd haar fantasie danig gestimuleerd, dat wel, maar ze stierf vrij snel na je kennismaking en van Robert mocht jij, omdat je ook beeldhouwer was, haar grafmonument maken, wat nog steeds te zien is op het Engelse kerkhof in Florence, want daar woonde ze met Robert.

Je kreeg een zeer trouwe en intieme vriendin in de operazangeres Adelaide Sartoris, die vijftien jaar ouder was en een zorgzame moederfiguur voor jou, ze was getrouwd en ze had drie kinderen, waarvan haar dochter May door jou veelvuldig is geschilderd, als tiener en als getrouwde vrouw. Daarbij had je ook intiem contact met de pessimistische romanschrijver George Makepeace Thackery, die door de homoseksuele handelingen weer wat zonlicht op zijn gelaat toeliet.
Daarnaast had je geregeld betaalde seks met duistere gigolo's. Dat was in Londen niet anders, maar je wist het voor de buitenwereld geheim te houden, want je kende de maatschappelijke consequenties.

Men zegt dat je samen met een model een kind kreeg, wat best mogelijk is, want je deed er alles aan om je ware aard te verdoezelen en dat je ook met haar niet wilde trouwen, gaf menige vriend toch wel te denken.
Je werd leraar op de Koninklijke Academie en vier jaar later zelfs directeur en je werd geridderd op Windsor Castle.
Je was bevriend met de romanschrijfster George Sand, die vele minnaars had versleten, waaronder Alfred de Musset en Chopin. In het verborgene versleet jij immers ook vele mannen, dat was de overeenkomst.

Op 'Eenzaamheid' schilderde je een zittende vrouw, die haar hoofd melancholisch ondersteunt en weemoedig naar onderen staart, waarschijnlijk in een mythische grot. Jij bent die vrouw, evenals vele andere Griekse en Romeinse mythologische vrouwen, die je hebt vereeuwigd. Dat is ook het geheim van waarom je het zo zielsmooi hebt gedaan. Als gecamoufleerde homofiel begreep je het lijden van hun vrouwelijke ziel als weinig anderen.

'Het bad van Psyche' is het meest blote wat je hebt geschilderd, naast een blote vrouw die aan de zee zit, van de achterkant gezien met een mooi deel van haar linkerborst zichtbaar en de bruine haren heel elegant opgekruld. Het is in jouw beleving een hermafrodiet, wat je maar amper liet doorschemeren en bij al je etherische vrouwen is het seksuele afwezig, zelfs Venus en Psyche lijken op marmeren beelden.

Aan 2 Holland Park Road in Londen liet je een reusachtig huis bouwen door je vriend, de architect George Aitchison, die er dertig jaar over gedaan heeft. Je propte het vol met hoogstaande kunstwerken en je maakte er het beeldhouwkunstwerk 'Atleet worstelt met een Python', waarmee je een renaissance startte. Ook nu is het daar nog te bewonderen, want is nu het Leighton House Museum, ook al schonk je al je bezittingen aan je zussen.

Een dag voor je overlijden werd je als eerste kunstenaar ooit in de adelstand verheven, zodat je slechts één dag Baron van Stretton was, want na je hartaanval is de titel meteen teruggenomen, daar je ongetrouwd was.

Voor mij blijf je de meesterschilder van het weergaloze 'Flaming June', waarop een slapende vrouw in foetushouding ligt, in een golvende, oranje doorkijkjurk en haar bruine haren reiken tot de grond. Daar heb je onbewust je prachtige, dromende, feeërieke ziel volmaakt weergegeven.

Schrijver: Joanan Rutgers, 4 maart 2012


Geplaatst in de categorie: schilderkunst

2.8 met 4 stemmen 156



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)