Keltische hogepriesteres vol erbarming

(voor Catherine (Kate) Bush (30 juli 1958))

Je bent geboren in Bexleyheath te Zuidoost-Londen, waar je vader Robert arts was en een begaafd pianist.
Je Ierse moeder Hannah Daly was ooit een folkdanseres.
Je hebt twee oudere broers, de dichter en fotograaf John en de muziekinstrumentmaker Paddy.
Je bent opgegroeid in een boerderij te East Wickham en je zat net als John op karate, wat uit je latere danspassen valt af te leiden.
Op je elfde speelde je orgel en viool en je leerde jezelf piano spelen. Je zat op de Sint Joseph's Convent Grammar School en op een roomse meisjesschool in Abbey Wood te Londen.
Op je dertiende zette je je eigen gedichten op muziek. Later beluisterde David Gilmour van Pink Floyd een demo-tape met ruim vijftig liedjes van jou en hij stond werkelijk perplex.

Op je zestiende hielp hij je met het maken van een professionele demo-tape, samen met Andrew Powell en Geoff Emerich. Toch maakte je eerst je school af en nam je danslessen bij Lindsay Kemp, eveneens de dansleraar van David Bowie, en je werd zijn kledingassistente. Daarbij studeerde je ook nog mime bij Adam Darius in het Mime Centre.
Op je negentiende was je de zangeres van de 'KT Bush Band', met Del Palmer, Brian Bath en Vic King. In augustus 1977 maakte je je debuutalbum 'The Kick Inside' en Paddy speelde er op mee met zijn harmonica en mandoline, terwijl Stuart Elliott drumde.

Je eerste single 'Wuthering Heights' werd meteen een wereldwijd succesnummer. Ik herkende meteen de sympathieke heks in jou met die hoge stem vol charme en betovering, als een beminnelijke engel, een meesteres in klankmagie, die ons van de ondergang redt. Daar kwam natuurlijk bij dat je ongelooflijk mooi bent om te zien, waar je terecht mee voor de dag komt.
Voor 'The man with the child in his eyes' ontving je een Ivor Novello Award. Onder irritante druk van je platenmaatschappij EMI verscheen een jaar later het album 'Lionheart', maar je was ontevreden, daar je opgejaagd werd, dus richtte je je eigen platenmaatschappij op en na twee jaar verscheen 'Never for Ever', met het pittige 'Babooshka', dat ik talloze keren beluisterde, verslaafd aan je hypnotiserende stem, die zo oervrouwelijk is.

Na je eenentwintigste ging je nooit meer op tournee. Bij je album 'The Dreaming' dachten velen dat je echt gek geworden was, maar daar brak je in Amerika mee door. Je liet een eigen studio vlakbij je huis bouwen en in je album 'Hounds of Love' staat een lied over koning Arthur, gebaseerd op een gedicht van Alfred Tennyson. Je zong een duet met Peter Gabriel en dit 'Don't give up' heeft me vaak uit het zuigende moeras getrokken. Je zong zo overtuigend, dat ik me je intiemste vriend waande.
De titelsong van 'The sensual world' is geïnspireerd op 'Ulyssus' van James Joyce. Je was toen eenendertig en je gitarist Alan Murphy overleed aan aids en een longontsteking, terwijl hij een vast bandlid van 'Level 42' was, met Mark King als stoere zanger, die niet wist van zijn geaardheid.
Ook je moeder, met wie je een zeer goede band had, overleed en op 'Moments Of Pleasure' herdenk je hen.
Vier jaar later verscheen 'The Red Shoes', maar daarna heb je twaalf jaar gezwegen, omdat je een gewoon leven wilde leiden, met je geliefde, je gitarist en huidige man Danny McIntosh.
In de media werd je een aparte kluizenares genoemd, maar op je veertigste werd jullie zoon Albert geboren en je wilde gewoon als iedere normale moeder ongestoord de opvoeding doen. Je woonde in Eltham te Londen, maar voor de rust en de privacy kocht je een huis in het dorpje East-Portlemouth en een herenhuis op een eilandje in het dorp North-Berkshire.

Op je zevenenveertigste verscheen dan eindelijk 'Aerial' en in de documentaire 'Come Back Kate' smeekten je fans om nog meer terug te komen. Je vader overleed en ook al werd je nog geïnspireerd door Jeanne d'Arc, Wilhelm Reich en George Gurdjieff, de noodzaak om nog te scoren was allang verdwenen en je kon enkel in herhaling vervallen, wat je in 2011 met 'Director's Cut' letterlijk deed, want dat album staat vol nieuwe versies van oud materiaal.
Het opvolgende 'Fifty words for snow' bevat wel zeven nieuwe songs en ze snijden door mijn ziel, maar de energieke diepgang van je beginjaren blijven toch de beste jaren van je zangcarrière en daar is niets mis mee, al koester ik als fan graag iedere nieuwe klank, die je uitstoot, je blijft op mijn netvlies zitten als die arme Kathy in 'Wuthering Heights', die wanhopig aan het raam kleeft, smekend om naar binnen te mogen komen.
En nou, wat mij betreft...

Kate Bush Keltische Keltische hogepriest

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 112