Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Lovin' Rory

(voor Aurora (Rory) Block (6 november 1949))

Je bent geboren in Princeton, maar je bent opgegroeid in Greenwich Village, Manhattan, New York City.
Je vader Allan had daar een sandalenwinkel, waar geregeld de beste folk- en blueszangers kwamen optreden. Zo waren daar Peter Rowan (1942, Boston), Maria Muldaur (1943, Greenwich Village) en John Sebastian (1944, Greenwich Village). John speelde harmonica met The Doors op het nummer 'Roadhouse Blues' en op de elpee 'Dejà Vu' van Crosby Stills Nash & Young. Verder waren daar Doc Watson, Clarence Ashley, Mississippi John Hurt en Geoff Muldaur.

Tijdens die optredens zat je dan meestal vooraan met je mooie, bruine haren en je tripte met hen mee. Je had een diepe eerbied voor die oude mannen en vrouwen, die zo puur en diepgevoelig muziek maakten. Je speelde ook gitaar voor hun en ze stonden allemaal versteld van je passie en techniek.
Je vader begeleidde je dan op zijn viool en dat allemaal tussen de lappen leer, de glazen whisky en de sigaartjes. Je stiefmoeder bespeelde ook een muziekinstrument, muziek was het allerbelangrijkste in je ouderlijke huis, iedereen speelde een ander instrument, zo waren er cello's, piano's, violen, mondharmonica's en gitaren.
Zelfs Bob Dylan wist je vaders leerwinkel te vinden, terwijl hij hard applaudisseerde na je gitaarspel.

Op je veertiende raakte je zeer gefascineerd door de oude Mississippi Delta Blues. Je beluisterde alle elpees uit de jaren dertig en je speelde de nummers na.
Op je vijftiende heb je je ouderlijke huis vaarwel gezegd en met je vriend, de gitarist Stefan Grossman, bezocht je de blueslegende Reverend Gary Davis, Son House, Mississippi Fred McDowell (1904 - 1972) en Mississippi John Hurt. Je wilde van hen de oude manier van spelen en zingen leren en daarmee deed je al vroeg in je leven een zeer geniale zet. Hurt kende je natuurlijk vanuit New York, maar ook de anderen waren gecharmeerd van je vraag en inzet, waardoor je door hen bent ingewijd in de akoestische blues-roots.
Daarna ging je naar Berkeley in Californië, waar je speelde in rokerige koffiehuizen en rumoerige clubs.

Met het pseudoniem Sunshine Kate debuteerde je op het album 'How To Play Blues Guitars'.
Op je achttiende kreeg je met je man je zoon Theile, waarna je acht jaren uit de running ging om je aan je moederschap te wijden, maar het knaagde wel diep in je ziel.
Op je zesentwintigste werd je tweede zoon Jordan geboren en je begon weer op te treden, waarbij je gezin met je mee reisde.
Bij de platenmaatschappij RCA verschenen 'Rory Block' en 'I'm in love' en bij Chrysalis Records 'Intoxication' en 'You are the One'. Je deed folk, country, pop, R & B en disco, maar uiteindelijk keerde je terug naar je eerste liefde, de blues. Je blues-leraren schreeuwden in je ziel om bijval.

Je zei de grote platenbazen vaarwel en je koos voor de kleine label Rounder Records, waar albums verschenen als 'High Blues', 'Blue Horizon', 'High Heels Blues', 'Mama's Blues', 'Angel of Merci', 'When a Woman gets the Blues' en 'Tornado'.
Je bent één van de beste slidegitaristen en dat is heel mooi te horen op je wereldhit 'Lovin' Whisky' van december 1988. Dat nummer heb je geschreven naar aanleiding van je ex-man, die verslaafd was aan alcohol. Na twintig jaar huwelijksleven schreef je één van de allergevoeligste songs ooit, meer dan een aanklacht, een integere overbrugging.

Naast de invloed van Mississippi John Hurt en Skip James was je grootste inspiratiebron absoluut Robert Leroy Johnson (1911 - 1938), die overleed door whisky, die vergiftigd was door strychnine. Een fatale samenloop van omstandigheden, want de dader wilde zijn vrouw om zeep helpen, maar die gaf de fles uit medelijden aan de arme Robert.

Je won twee WC Handy Awards voor 'Traditional Blues Female Artist' en twee voor 'Akoustic Blues Album of the Year' en later nog één.
Na 2000 verschenen er nog zeven cd's, waarvan in 2006 'The Lady And Mr. Johnson', een eerbetoon voor je idool Robert Johnson.
In 2008 verscheen 'Blues Walkin 'Like A Man: A Tribute To Son House'.

In 2010 verscheen je autobiografie 'When a woman gets the blues' en in 2011 je cd 'Shake 'Em On Down', een hommage aan Mississippi Fred McDowell, bekend van 'You Gotta Move'.

In april en mei 2012 heb je her en der optredens in Nederland, waarbij je zoon Jordan meespeelt in je band. Drieënzestig en nog steeds a damned good beauty in de zangarena, maar hou de whiskyflessen maar dicht!

Schrijver: Joanan Rutgers, 19 april 2012


Geplaatst in de categorie: muziek

4.2 met 4 stemmen 76



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)