Te mooi, te lief, te breekbaar
(voor Gia Marie Carangi (1960 - 1986))
Je bent geboren op 29 januari 1960 in Philadelphia. Je was het jongste kind van drie kinderen. Je vader Joseph Carangi was een restaurant-eigenaar en je moeder Kathleen Adams was een huisvrouw. Je hebt twee oudere broers. Je vader is van Italiaanse afkomst en je moeder is van Ierse/Welshe afkomst. Het huwelijk van je ouders was uitermate slecht en bouwvallig en er was sprake van huiselijke gewelddadigheid. Je had bruine ogen en bruin haar. Je leed veel pijn en je was wanhopig op zoek naar de goedkeuring van je moeder. Al die agressieve ruzies van je ouders maakten je diep ongelukkig. Jij ontbeerde emotionele aandacht. Op je elfde verliet je moeder het gezin en trouwde ze met iemand anders. Dit weggaan was zeer pijnlijk voor jou, omdat je zeer gehecht was aan je moeder. De leegte in je naar liefde hunkerende ziel werd alsmaar groter. Je was graag bij je vriendinnen en je stuurde bloemen naar meisjes, met wie je graag bevriend wilde zijn. Op de middelbare school zat je bij 'de Bowie kids', een groep die razend dol op David Bowie was, op zijn muziek en kledingstijl. Je vond het cool van Bowie dat hij speelde met de biseksualiteit. Je was duidelijk een Robbedoes, een meisje die zich als een jongen gedraagt en kleedt. Je was een openlijke lesbienne. Samen met de Bowie-fans ging je naar de homo-clubs en homo-bars. Je gedroeg je niet als een doorsnee-lesbienne. Je begon als model te werken en je stond in de kranten. Op je zeventiende ben je verhuisd naar New York City. Je werd al rap een beroemd model en het lievelingsmodel van diverse modefotografen, vooral van Francesco Scavullo (1921 - 2004), die de covers van 'Cosmopolitan' verzorgde. Hij raakte bevriend met jou en hij heeft het meeste aan jouw carrière bijgedragen. Op je achttiende was je al een gevierd model, met alle rijkdom vandien. Je was geregeld in de nachtclubs 'Studio 54' en 'Mudd Club' in Manhattan. In de eerste club kwamen o.a. Andy Warhol, Richard Gere, Madonna, Brooke Shields, Jack Nicholson, Sylvester Stallone, Calvin Klein en Gloria Vanderbilt. In de tweede club kwamen o.a. Lou Reed, David Byrne, Debbie Harry en Nico. Je gebruikte meestal cocaïne in die clubs, maar op een gegeven moment ben je ook met de heroïne begonnen. Je kon de pijn van je jeugdtrauma's niet verdragen. Drugs werken vrijwel direct, psychiaters zeuren eindeloos door. Je zocht vergetelheid en een roes van geluk via de sterkste middelen. In oktober 1978 werd je gefotografeerd door Chris von Wangenheim (1942 - 1981), die je ook naakt in beeld bracht. Je werd verliefd op zijn make-up assistente Sandy Linter. Het werd een vurige passie over en weer, maar ze was tegen je drugsgebruik en dus liep het uit op niets. Op 1 maart 1980 overleed je Nederlandse manager Wilhelmina Cooper (1939 - 1980) aan longkanker. Kapot van dit verlies, wat je moeder-scheiding triggerde, stortte je je geheel en al weer op de drugstroost. Op een Caraïbisch eiland huilde je tranen met tuiten, omdat je je drugs niet kon vinden. Je was zwaarverslaafd en je had vaak plotselinge driftbuien (je verwerkte de boosheid van je vader) of je viel zomaar voor de camera in slaap. In 'Vogue' (november 1980) waren de prikplekken van de heroïnespuiten te zien. Toen Eileen Ford (1922, New York) je heroïne-gebruik ontdekte, wilde ze niet meer met je samenwerken, ook al was je nog maar drie weken model bij haar bureau. Je wilde stoppen met de drugs, maar het fatale auto-ongeluk van je goede vriend Chris von Wangenheim heeft daar een vette streep doorgezet. De heroïne maakte een wrak van je. Je ging zelfs met wildvreemde mannen naar bed om geld voor je drugs te krijgen en je bent verkracht door een drugsdealer. Je zakte alsmaar verder af. Monique Pillard wilde je niet als model en ten einde raad kwam je via Francesco Scavullo op de cover van 'Cosmopolitan', want hij liet je niet in de steek en hij was er voor jou. In 1986 kreeg je aids door een besmette injectienaald en je ging naar het Hahnemann University Hospital, waar je moeder dag en nacht bij je was. Toen opeens wel. Op 18 november 1986 ben je overleden door de complicaties van aids. Drie dagen later ben je in alle stilte begraven, zonder iemand uit de modewereld, omdat velen er pas weken of maanden later achter kwamen, dat je was overleden. De onderzoeksjournalist Stephen Fried (1958, Harrisburg) heeft je biografie 'Thing of Beauty: The Tragedy of Supermodel Gia' geschreven, wat de basis vormde voor de film 'Gia' van Michael Cristofer (1945, Trenton), met Angelina Jolie, die jou speelt. Zoë Tamarlis Lund (1962 - 1999) schreef een scenario over jou, maar dat werd uiteindelijk de documentaire 'De zelfvernietiging van Gia'. Zoë was ook verslaafd aan heroïne en cocaïne, wat tot haar vroege overlijden leidde. Even voor de juistheid: je bént vernietigd!...
Geplaatst in de categorie: idool