Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Zwanenzang na stil verdriet

(voor Magdalena-Anca Manole (1967 - 2010))

Je bent geboren op 14 juli 1967 in Valenu de Munte (Zuid-Roemenië).
Je ouders waren Ion en Eugenia Manole. Je groeide op binnen een spirituele familie, wat je liefde voor de muziek heeft bevorderd. Je moeder zong graag volksliederen en dat heeft je geïnspireerd.
Je kreeg gitaarles van Ana Ionescu Tetelea, een volkszangeres uit Ploiesti.
Op je vijftiende werd je lid van de Cenakel Jeugd van Prahova, een koor, geleid door de dichter Lucian Avramescu (1948, Sângeru). Je studeerde aan de Universiteit van de Chemie (Olie & Gas), waar de belangrijkste dichter van de laatste tijd Nichita Stanescu (1933 - 1983) is geboren. Je bent cum laude afgestudeerd en daarna studeerde je aan de School voor Luchtverkeersleiders in de wijk Banease van Boekarest. Na je afstuderen werkte je vier jaar in deze branche.

Als zangeres Madalina Manole vormde je een groep met Stefania Ghita en jullie traden op bij vele, terugkerende festiviteiten. Je werkte ook samen met de volkszanger Victor Socaciu (1953, Brasov). En met de populaire rockband 'Rosu si Negru', met als zanger Alan Tudan (1947 - 2005).
Van 1982 tot 1985 studeerde je aan de kunstacademie Scoala Populara de Arta. Je had samengewerkt met de popzangeres Michaela Valentina Runceanu (1955 - 1989).

In 1994 trouwde je met Serban Georgescu (1952 - 2007), een componist en producer. De critici vonden dat je om het geld met hem trouwde, omdat Serban vijftien jaar ouder was, wat natuurlijk een zeer bekrompen mening was. Met het lied 'A Sentimental Man' steeg je in aanzien.
Samen met de zangeres/actrice/componiste Laura Stoica (1967 - 2006) wierf je fondsen om het Oradea State Theater te laten renoveren. Laura overleed door een auto-ongeluk, samen met haar ongeboren kind en haar verloofde. Het lied 'Lovely Child' werd een groot succes en in 1991 verscheen je debuutalbum bij Electrecord. Er werd een fanclub opgericht en je gaf concerten in Oostenrijk, Duitsland, België en Amerika.
In 1993 verscheen je album 'So What?', waarvan de meeste nummers door Serban zijn geschreven. Daarna verschenen er nog acht albums.
Je zong bij een concert van de Deense zangeres Sannie Charlotte Carlson (1970, Skaelskor) en bij een concert van het Spaanse popduo 'Los del Rio', vooral bekend van hun vrolijke lied 'Macarena'.
Op het album 'Glad, Smooth Madalina' zong je o.a. liederen van de beroemde folk-zangeressen Maria Tanase (1913 - 1963), Maria Lataretu (1911 - 1972) en Lucretia Ciobanu (1924, Topârcea).
Je verscheen in honderden televisie- en radioprogramma's. Voor Procter & Gamble presenteerde je een cosmetisch product.
Je kreeg de bijnaam 'meisje met haar van vuur', gezien de vurige kleuren, die je haren in de spotlights vertoonden.

Na de scheiding van Serban trouwde je in 2009 met Petru Mircea en jullie kregen een zoon, Petru junior. Niet lang na de scheiding was Serban twee jaar eerder overleden. Wat zelfs Petru niet doorhad, was dat je in stilte wegteerde door je verdriet om het verlies van Serban. Je kon Serban op geen enkele manier loslaten en je verlangde hartverscheurend naar hem terug.
In februari 2010 verscheen je negende en laatste album '09 Madalina Manole'. Tijdens de opname van dit album stortte je in vanwege extreme vermoeidheid. Niemand vermoedde een levensbedreigende depressie, want dat hield je jammer genoeg verborgen.
In de vroege ochtend van 14 juli 2010, op je drieënveertigste verjaardag, overleed je door zelfdoding. Je had 400 milliliter carbofuran (een hoogst giftige pesticide) opgedronken, terwijl 1 milliliter al fataal kan zijn. Je moederschap kon je (postnatale?) depressie niet wegnemen. Blijkbaar kon je niet langer verder leven zonder Serban, want je tragische liefde voor hem heeft je tenslotte daadwerkelijk weggetoverd. De pijn van de echtscheiding met hem en zijn overlijden hebben je als een trouwe zwaan naar de zelfdoding gedreven. Door zware depressie geheel verblind voor de actuele positiviteit.
Je was niet bij machte om je hart met iemand te luchten.
Je bent begraven op de begraafplaats Bolovani in Ploiesti, waar je ooit chemie studeerde, wat relateert aan je zelfdodingsmiddel, wrang genoeg. De oosters-orthodoxe kerkheersers knepen een oogje dicht, want zelfdoders mogen van oudsher niet op gewijde grond begraven worden en niet massaal geëerd worden, wat een godgeklaagde visie is, want juist zelfdoders verdienen gewijde grond, omdat zij onder andere met hun lijden het diepste het lijden van Christus Jezus hebben ervaren.
Er waren ruim veertigduizend, liefhebbende mensen bij je begrafenis aanwezig. Maar die ene ontbrak.

Schrijver: Joanan Rutgers, 18 januari 2013


Geplaatst in de categorie: idool

3.0 met 3 stemmen 144



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)