Je chronische depressie totaal weggedronken

(voor Marie Grace DeRepentigny (1924 - 1964))

Je bent geboren op 8 september 1924 in Manchester, Amerika. Je groeide op in een gebroken gezin en in grote armoede.
Je begon op jonge leeftijd te schrijven en je was een leerling van de Manchester Central High School. Door te schrijven kon je je in je eigen wereldje terugtrekken en dat was voor jou een noodzakelijk overlevingsmechanisme.
Na je afstuderen trouwde je op je achttiende met George Metalious, die van Griekse afkomst was. Je was een ploeterende, niet heel bekwame huisvrouw. George en jij kregen jullie eerste kind, dochter Marsha.
Je woonde in een ellendige buurt en je bleef schrijven, want je had veel fantasie. Met George en Marsha verhuisde je naar Durham, waar George aan de Universiteit van New Hampshire studeerde. De schrijver John Irving zat ook op deze universiteit.

In Gilmanton (Durham) nam je je literaire talent serieus en je schreef gestaag door. George was naast universitair student ook directeur van een school in Gilmanton. Hij vervulde zijn dienstplicht. Jullie karakters begonnen agressief te botsen.
Op je dertigste begon je aan een manuscript over een kleine stad in New England, waar duistere geheimen rond spookten. Het heette aanvankelijk 'De Boom en de Bloesem', maar dat klonk niet hip genoeg. In een atlas zag je de naam van een stad in Texas, Payton, en daar maakte jij Peyton van en zo ontstond de titel 'Peyton Place', een prachtige verzamelnaam voor alle steden, waar lelijkheid de kop opsteekt en waar de stedelingen hun zonden en misdaden verborgen houden.
Je literaire agent M. Jacques Chambrun stuurde 'Peyton Place' naar drie grote uitgevers, maar die zagen de kwaliteit niet en dus ging de kleine uitgeverij Julian Messner ermee vandoor. De eigenares/uitgeefster was Kathryn G. Messner en zij kreeg het manuscript van de zeer enthousiaste redactrice Leona Nevler, die de grote betekenis van de roman zag en zij stimuleerde Kathryn om het uit te geven. Leona heeft het boek hier en daar gepolijst en ze werd later uitgeefster van Fawcett Books.

Op je eenendertigste verhuisde je naar een mooi, nieuw huis op een heuveltop. In 1956 is 'Peyton Place' verschenen. Het werd vervloekt door de kerkmensen en de meeste critici kraakten het af, omdat ze zich ontmaskerd voelden, maar desondanks bleef het ruim een jaar op de bestsellerlijst van The New York Times staan en werd het een internationale triomf.
Je baseerde 'Peyton Place' op drie steden: Gilmanton, de stad waar je woonde, waar velen niet blij mee waren, Laconia, een nabijgelegen, vergelijkbare stad, waar je stamkroeg stond, en Alton, de stad waar een dochter haar incestueuze, gewelddadige vader had doodgeschoten.
Een jaar na de publicatie heeft Hollywood het boek succesvol verfilmd, geregisseerd door Mark Robson. Er kwam ook een televisieserie, met Mia Farrow en Ryan O'Neal, die een kleine vijf jaar werd uitgezonden en veel roem oogstte.

Je scheidde van George en je dook meer en meer weg in de alcoholistische verdovingswerelden. Je antwoordde je critici± 'Als ik een slechte schrijfster zou zijn, dan hebben een heleboel mensen een slechte smaak!' Toch kun je kwaliteit niet aflezen aan de hoeveelheid fans. Blijkbaar heeft de kritiek je behoorlijk geraakt en door je alcoholisme was je weinig weerbaar waardoor er vreemde, onvriendelijke krachten binnendrongen, die je van je energie beroofden.
Je schreef over volwassenen en hun seksuele drijfveren, over schandalen, moord, zelfdoding, incest, hypocrisie, huiselijk geweld, alcoholisme, onwettige kinderen en vreemdgaan.
Je publiceerde in 1959 'Peyton Place Revisited' en daarna volgden 'The Tight White Collar' en 'No Adam in Eden'. Het haalde het niet bij 'Peyton Place'.
Je hertrouwde met de deejay T.J. Martin, maar dat huwelijk strandde in 1960. Je verzoende je met George, maar op erotisch gebied was het voorgoed voorbij.

Door je zware alcoholisme leed je al jaren aan levercirrose en op 25 februari 1964 ben je daaraan overleden. Je hebt jezelf fatalistisch dood gedronken, een langzame vorm van zelfdoding.

Je laatste minnaar was de Engelse journalist John Rees, die getrouwd was en vijf kinderen had, maar daar zat jij terecht niet mee. Als hij beloofde voor je dochters Marsha en Cindy te zorgen, dan erfde hij al je geld, wat je gepikeerde, gepasseerde familie wist tegen te houden, al wisten ze niet dat je voor ruim 200000 dollars schulden had.

Je werd negenendertig jaar. Je bent begraven in Smith Meeting House Cemetery in Gilmanton.

Marie Grace DeRepent Je chronische depres

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 71