Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Hoe je hart verkilde door harteloze killers

(voor Hana Brady (1928 - 1944))

Je bent geboren als Hana Bradová op 16 mei 1928 in Nove Mestro, Tsjecho-Slowakije, waar ski's werden gemaakt.
Je vader heette Karel en je moeder Markéta. Je drie jaar oudere broer heet George. Je vader runde de Brady General Store, wat uitgroeide tot een groothandel. Hij was een echte familieman en hij voetbalde, acteerde, deed mee aan skiwedstrijden en hij was een vrijwilliger bij de brandweer. Je moeder werkte ook in de winkel, ze was goedlachs en een warme, liefdevolle persoonlijkheid. Al haar vrije tijd besteedde ze aan George en jou. Jullie werkten ook mee in de winkel door de schappen bij te vullen.
Je had veel poppen en je lievelingspop heette Nana. Je kon heel goed skiën en je at verrukkelijke gebakjes in een tearoom te Rokytno. Je had mooi, helderblauwe ogen. Je oma Emma uit Praag nam vaak lekkernijen mee, want ze trakteerde haar kleinkinderen graag. In de winters gingen jullie zondags samen skiën en schaatsen, in de zomers lekker in de vrije natuur picknicken.

Op 15 maart 1939 marcheerden de nazi's Tsjecho-Slowakije binnen en de Joden werden streng onderdrukt. Er kwamen reis- en winkelbeperkingen en kunstvoorwerpen, juwelen en banksaldo's werden gestolen. Ook je vaders radio.
In de herfst van 1940 kon je niet meer naar school, maar je ouders regelden een jonge vrouw en een oude professor, die jullie les gaven. Je kon je vrienden niet meer zien. Je ging vaak op speelse wijze vechten met George en je had een onuitputtelijke energie en enthousiasme.

In het voorjaar van 1941 werd je moeder gearresteerd door de Gestapo en ze werd naar het vrouwen-concentratiekamp Ravensbrück gestuurd. Ze had namelijk illegaal geld verstuurd naar haar ontsnapte broer. Jullie ontvingen misschien nog één of twee brieven van haar. De pijn van het gemis maakte je rillerig van de vrieskou, die zich overal uitbreidde.

In de herfst van 1941 kwam je vader met drie gele sterren van stof aanzetten, want die werd je verplicht te dragen. Omdat er een opstandige man was, die zo'n gele ster niet wilde dragen, werden in september 1941 als overdreven represaille alle mannen van Nove Mesto gearresteerd en in Iglau in een Gestapo-gevangenis gestopt, ook jouw vader. George en jij werden opgevangen door oom Ludvik en tante Heda. Hun dochter Vera deelde graag haar slaapkamer met jullie.

In april 1942 kregen George en jij het schriftelijk bevel om jullie op 14 mei 1942 te melden bij het deportatie-centrum in Trebic. Op je elfde verjaardag was je op weg naar het concentratiekamp Theresienstadt.
In Theresienstadt werd je gescheiden van George, hij ging naar de barakken en jij ging naar de meisjes-kazerne in een voormalige school. Je oma Emma belandde ook in Theresienstadt, zwaar ondervoed; ze had de ziekte van Parkinson, gecombineerd met levensmoeheid overleed ze na drie maanden.
Je vader ging via de Cejl-gevangenis in Brno naar het concentratiekamp Auschwitz, waar hij op 14 juli 1942 is vermoord.
Je moeder werd op 29 oktober 1942 in Auschwitz vermoord. Je wist dit niet, maar je voelde steeds meer verdriet in je hart opkomen.

Jij verbleef in Kinderheim L410 en George in Kinderheim L417. Je kreeg kunstlessen van de Bauhaus-kunstenaar Friedl Dicker-Brandeisova, die ook in Auschwitz omkwam. Je moest groenten en fruit kweken voor het nazi-leger, afstoffen, reinigen, vegen, de bedden/kamers in orde houden, leren naaien en volksdansen.
In september 1944 werd George van Terezin naar Auschwitz gestuurd, waar hij werkte in een satelliet-kamp. Je hebt je ouders en George nooit weergezien. Op 23 oktober 1944 vertrok jij van Terezin naar Auschwitz, waar ze jou meteen vergast hebben.

Je bent dertien jaar geworden. O, het kwaad dat mensen andere mensen kunnen aandoen!...

George wist in januari 1945 tijdens een dodenmars te ontsnappen en naar Nove Mesto terug te keren, waar zijn oom en tante hem het intrieste lot van zijn ouders en van jou moesten vertellen.
De Japanse onderzoekster Fumiko Ishioka ontdekte jouw koffer in het Auschwitz Museum, maar ze wist niet dat het een replica was. Daar kwam ze later achter, want je originele koffer ging in 1984 naar een tentoonstelling in Birmingham. Deze is daar met andere oorlogsmonumenten door neo-nazi's verbrand. Op de koffer stond met dikke letters 'Waisenkind' (weeskind) en dat was op een gegeven moment helaas de waarheid.

Fumiko ontmoette George in Toronto en ze zag vele foto's van jou. Hij en zijn vrouw hebben drie zonen en één dochter, bewust genaamd Lara Hana. Karen Levine schreef 'Hana's Suitcase' en de documentaire 'Odyssey of Hope: Hana's Suitcase' verscheen.
Emil Sher schreef het toneelstuk 'Hana's Suitcase Onstage'.

Je tante Heda zat ook in Theresienstadt en ze overleefde de nazi's. Haar dochter Vera woont nabij Nove Mesto. In 2008 verscheen de film 'Inside Hana's Suitcase'. Dat je originele pakkoffer door gewetenloze vandalen in vlammen is opgegaan is heel navrant, maar het blijft een akkefietje vergeleken met wat die laffe, hersenloze, zielloze smeerlappen jou hebben aangedaan.

Schrijver: Joanan Rutgers, 17 mei 2013


Geplaatst in de categorie: idool

3.7 met 3 stemmen 67



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Petra Hermans
Datum:
20 juni 2013
Email:
worldpoet546live.nl
Hoe verschrikkelijk het moet zijn, om een naderend
einde, opgelegd door nazi's, te voelen.
Meedogenloze voltrekking om kinderadem weg te
snijden. Konden àl die kinderen, vrouwen en mannen
überhaupt nog krijsen en gillen??

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)