Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Ierse nonnen blijken wrede duivelinnen

De stichteres van de Zusters van Bon Secours was Josephine Potel, op 14 maart 1799 geboren in Becortel. Op haar 22-ste ging ze naar Parijs, waar ze twaalf vrouwen om zich heen verzamelde, net als Jezus ooit twaalf discipelen had, met wie ze goede werken wilde verrichten. Ze zorgden voor de zieken, de armen, de stervenden, de rijken, de armen, de gelovigen en de atheïsten.
Vandaag de dag zeggen ze nog steeds: 'Centraal in onze missie is het herkennen van Christus in elke persoon, die wij verzorgen!'.
Josephine overleed in 1824 aan tuberculose.
Momenteel is hun orde wereldwijd gevestigd.

Zij vestigden zich ook in het Ierse dorp Tuam, waar zij een nonnenklooster lieten bouwen, genaamd 'The House', het zogenaamde Huis van God. Daar konden zwanger geraakte meisjes bevallen, verborgen voor de buitenwereld, want het ongewenst zwanger zijn voor ongetrouwde vrouwen was voor de roomse kerk en de aanhangers een ware doodzonde. Ze hielpen de zwangeren met de bevalling, waarna de kersverse moeders werden weggestuurd naar een woonplek in Ierland. Die jonge moeders werden vaak met de nek aangekeken en als goddeloos beschouwd. Die moeders hoopten natuurlijk, dat de nonnen hun kind liefdevol en zorgzaam zouden doen opgroeien, maar dat bleek achteraf gezien een grote misvatting.

De kinderen werden zwaar mishandeld en verwaarloosd, ze leden aan ondervoeding, ze droegen geen schoeisel, en ze kregen ziekten als de mazelen, buikgriep, longontsteking en tuberculose. Daarbij kregen ze geen medische zorg. Veel kinderen zijn hierdoor overleden. Twee kinderen per week. De kinderen, die deze ontberingen overleefden werden geadopteerd of liever verkocht aan rijke, kinderloze echtparen.
Het klooster is in 1961 verlaten en gesloopt.

In 1975 hebben twee spelende kinderen een gruwelijke ontdekking gedaan. Ze ontdekten een oud massagraf in een grote, betonnen, septische put. Het was tot de rand gevuld met schedels en botten. De plaatselijke historica Catherine Corless ging op onderzoek uit en ze vond 796 namen van vergeten kinderen. De wolven in schaapskleren hadden 796 onschuldige kinderen systematisch vermoord en mogelijk eerst verbrand, waarna ze zonder bekisting in de put werden gesmeten.
Catherine Corless had enkele van deze kinderen gekend, omdat ze bij haar in de klas werden geplaatst. Deze verschoppelingen werden door de nonnen als minderwaardigen behandeld. Ze moesten apart zitten en ze werden door de andere leerlingen gepest, ook door Catherine.

Het anonieme massagraf zal binnenkort worden geopend en dan zal het aantal slachtoffers waarschijnlijk nog hoger uitpakken.
Ik ben er kapot van, wat een horror-nonnen, wat een walgelijke martelpraktijken en wrede moordpraktijken. En wat een uiterst respectloze, koelbloedige, goddeloze manier van begraven. In een oude put voor uitwerpselen nota bene, het kan niet schandaliger!

De weerloze, overgeleverde, getiranniseerde kinderen overleden tussen 1925 en 1961. Het is dus best mogelijk dat er nog enkele misdadige nonnen in leven zijn. Er zijn mensen, die daar weet van hebben. Die acht ik medeverantwoordelijk als zij hen nu nog steeds de hand boven het hoofd durven te houden. Roomse rakkers, roomse stakkers, roomse satansmakkers!...

De roomse kerk is van plan om de namen van de indirect vermoorde kinderen op de website van de Zusters van Bon Secours te zetten. Alsof dat ineens een alles vergevend en vergetend eerherstel zou zijn.
Het is een verschrikkelijke misdaad, die er in Tuam is gepleegd, ze zouden er een kathedraal moeten bouwen ter nagedachtenis aan die honderden arme kinderen, die juist met de grootst mogelijke liefde hadden moeten worden verzorgd.
Hun plannetje is een misselijk makende aanfluiting en slechts bedoeld om hun roomse systemen draaiende te houden, om hun zustertjes met bloed aan hun handen (ze zijn toch zo historisch gevoelig?) van alle blaam te zuiveren, een soort biecht-absolutie-pakket.
De paus zou het vliegtuig naar Dublin moeten nemen en dan zo snel mogelijk naar Tuam om voor de televisie-camera's in huilen uit te barsten!

En dan nog, het is het zoveelste bewijs, dat georganiseerde godsdiensten niet deugen en dat we wereldwijd met die boosaardige, onheil verspreidende, mensen zelfs vermoordende ongein moeten ophouden.

De bewoners van Tuam zijn nu geld bij elkaar aan het sprokkelen om een gedenkwaardig herdenkingsmonument op te richten.

Schrijver: Joanan Rutgers, 5 juni 2014


Geplaatst in de categorie: misdaad

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 499



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
6 juni 2014
Beste Ineke, waardige collega,

Dankjewel voor je onverwachtse compliment, want dat doet me echt goed, omdat ik vaak het gevoel heb, dat ik mijn creatieve geesteskrachten maar zo'n beetje neerkwak, zoals Appel schilderde, terwijl mijn intentie toch echt meer op die van Monet gelijkt. Het ontroert me dat je mijn grote mensenliefde hebt ontdekt, tenminste voor hen, die zwaar geleden hebben en grote offers hebben gebracht. Zwaar menselijk leed, zoals bij die weerloze kinderen in Tuam, houdt me wekenlang uit balans. Hypersensitief als ik ben. Heel fideel van je om mij te bedanken voor mijn reacties op jouw geschriften en ik ben blij dat er nog vele inzendingen zullen volgen. Kom ik vanzelfsprekend weer met mijn scherpe commentaren, waarvan ik hoop, dat je er weer profijt van hebt. Dank voor je positieve reactie en het respect is wederzijds!

Joanan, Gouda
Naam:
I.Broeckx
Datum:
5 juni 2014
Email:
inekebroeckxhetnet.nl
Beste Joanan,

Met veel interesse heb ik je vele artikelen gelezen, die vooral getuigen van een grote mensenliefde, een groot engagement en een diep
mededogen met je medemens, tevens verontwaardiging
over inderdaad ten hemel schreiende misstanden,
waarvan de menselijke geschiedenis overvol is.
(En overvol zal blijven?)
Eindelijk bedank ik je tevens voor je vele commentaren op mijn schrijfsels, waarmee ik vaak
vereerd was (ijdelheid der ijdelheden!) en die instructief waren en mij gesteund en geholpen hebben.
Ik heb nog veel kopij voor Nederlands.nl
die ik in de loop der jaren verzameld heb en die ik gaandeweg wil indienen

Met dank en veel respect

Ineke Broeckx Tilburg

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)