Ruim 400 portretten voor de mooiste vrouw van Londen
(voor Hazel Martyn-Lavery (1886 - 1935))
Je bent geboren als Hazel Martyn in 1886 in Chicago. Je vader was Edward Jenner Martyn, een rijke zakenman van Ierse afkomst, die kunst verzamelde. Je werd formidabel opgeleid en je was erg geïnteresseerd in literatuur, muziek en schilderkunst.
Op je zeventiende studeerde je aan de Académie Julian in Parijs en kreeg je les van Tony Robert-Fleury.
In 1904 trouwde je met Edward Livington Trudeau, een arts in het Bellview Hospital in New York. Je moeder had dit huwelijk voor je geregeld. Na vijf maanden overleed je kersverse man. Tijdens die vijf maanden ging je op studiereis naar Bretagne, waar je verliefd werd op de roomse, Ierse kunstschilder John Lavery. In 1909 trouwde je met John en woonde je in Londen. Het was een solide en hecht huwelijk, ook al was het bij tijden heftig en gingen jullie beiden vreemd. Jullie dochter heette Alice.
In 1913 ontmoette je de IRA-rebellenleider/politicus Michael Collins, die jou bewonderde, net als de minister-president Herbert Asquith, Lord Londonderry en Sir Shane Leslie. In datzelfde jaar bezocht je Lord en Lady Kenmare in Killarney House.
John Lavery was op 20 maart 1856 geboren in Belfast. Hij was al vroeg wees. Hij studeerde aan de Haldane Academy in Glasgow en rond zijn 25-ste aan de Académie Julian. Hij was lid van de kunstenaarskolonie in Grez-sur-Loing. Zijn eerste vrouw Kathleen MacDermott overleed in 1891 aan tuberculose, enkele maanden na de geboorte van hun dochter Eileen, de latere Lady Sempill, die op haar 44-ste aan tuberculose overleed.
Door een schilderij van koningin Victoria werd John bekend. In Londen was hij bevriend met James McNeill Whistler, die hem met zijn estheticisme beïnvloedde. Door zijn slechte gezondheid kon hij niet vechten als militair en dat werd nog verergerd door een auto-ongeluk. Hij schilderde boten en vliegtuigen. In 1918 kreeg hij de ridderorde en werd jij Lady Lavery. Je woonde in een riant huis in South Kensington.
Je poseerde meer dan 400 keer voor John. Tijdens de eerste wereldoorlog werd hij een officiële schilder voor de Engelse regering. In 1921 was hij werkzaam aan de Koninklijke Academie en werd jij rooms-katholiek. Je was de meest beroemde gastvrouw in Londen. Je leerde je buurman Winston Churchill schilderen, wat zijn depressie verminderde.
Op 20 augustus 1922 werd Collins tijdens de Ierse burgeroorlog bij zijn huis in Cork doodgeschoten. Hij werd 31 jaar. Hij was voor de Ierse onafhankelijkheid en hij deed concessies. Op zijn lichaam lag een gedichtenbundel van Rossetti, met een brief van jou erin. Je was diep geschokt. Collins had geen affaire met jou, want anders had de IRA jou ook vermoord. Je was wel hopeloos verliefd op hem, maar hij bleef trouw aan zijn geliefde Kitty Kiernan. Kitty en jij omarmden elkaar op zijn begrafenis. Na de moord op Collins schilderde John Collins op zijn sterfbed, getiteld 'Michael Collins, Love of Ireland'.
Je huis bleef het middelpunt voor Ierse, artistieke en politieke kopstukken, o.a. George Bernard Shaw. Jij was bijzonder mooi en je was bevriend met de schrijver Hilaire Belloc en Lady Ottoline Morrell. Van 1928 tot de jaren zeventig verscheen jouw door John geschilderde portret op de Ierse bankbiljetten. Je reisde vele keren met John naar de Middellandse Zee en Noord-Afrika.
Je overleed in 1935 in Londen; je werd negenenveertig jaar. De uitvaartdienst was in het Brompton Oratorium en je bent begraven in de Putney Vale Cemetery.
In 1941 is John bij jou begraven.
Geplaatst in de categorie: idool
Ik vraag me af wie er in hemelsnaam de gereïncarneerde Bommen Berend wil zijn.
Nooit een onopvallende medeburger... zoals de meesten van ons!
Neemt natuurlijk niet weg het feit dat ik je weet te imponeren met Downton Abbey taferelen. Heb je bij Ivo Niehe gezien dat de ware eigenaars van dat bouwwerk krom moeten liggen voor al die filmploegen? En nee, zeer lief mens, Hazel Lavery stond niet symbool voor die decadente perikelen in Downton Abbey. Ze was terecht de oogappel van haar man, wat meer waardevolle kunst opleverde, dan al die series van Downton Abbey. Missen, verbonden zijn, het gaat vaak vreemde en niet te bedenken wegen.