Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Vlag

Ik denk, dus ik ben
(Cogito ergo sum*)

Van dualisme tot atheïsme is slechts een kleine stap; de leer van twee tegenover of onafhankelijk naast elkaar staande beginselen.
(1) Als vader van de moderne filosofie is van Descartes' hand: PRINCIPIA PHILOSOPHIAE, de beginselen van de filosofie of der wijsbegeerte. Een alternatief voor de destijds aan de universiteiten geldende aristotelische en scholastieke filosofie. Werk van deze wijsgeer, Grondslag van de filosofie, bestaat in de kern uit vier delen die door het hierboven genoemde citaat met elkaar zijn verweven als de Bijbelboeken in zowel het Oude- als Nieuwe Testament en tegelijkertijd als beide Verklaringen onderling. Gemeenschappelijk sluiten zij elkaar geenszins uit, in tegendeel zelfs, heersen de overeenkomsten. In mijn geboorteprovincie, heeft Descartes ook gestudeerd. Van zijn tijd in Nederland, die duurde van 1628 tot 1649, heeft hij zich in 1629 aan de Universiteit van Franeker ingeschreven. De keus op Nederland was gevallen, vanwege het feit dat, naar Descartes' mening althans, het klimaat er beter was om te denken... . Hier heerste vrede, terwijl elders de Dertigjarige Oorlog woedde. Veroorzaakt door religieuze spanningen tussen katholieke en gereformeerde staten. Allesbehalve Samen op Weg. Integendeel; (ook) destijds verschillende wegen.

Wij waden, soms als doelloze zielen, maar altijd in meer of mindere mate, door de tijd die ons wordt gegeven. Als jochie hoor ik het de badmeester van ons zwembad nog zeggen: 'er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan. De tijd van gaan, is nu gekomen'. Een uitdrukking die al zo'n dertig jaar in mijn langetermijngeheugen zit genesteld. Deze mooie woorden waren en zijn destijds, later en in heden zowel als toekomst in veel situaties nog altijd van toepassing. Voor zowel natuur als cultuur, moet voor wat dit 'gaan' betreft een uitzondering worden gemaakt: het Bos van de ceders van God is een goed voorbeeld, naast vanzelfsprekend vele andere 'UNESCO World Heritage Sites' die onder geen beding verloren mogen en moeten gaan. Het hiervoor genoemde bos, Horsz Arz el-Rab in de Heilige Vallei, Ouadi Qadisha, in Libanon herbergt en bewaakt deze indrukwekkende en prachtige bomen die in bergachtige gebieden overleven.

De ceder is naast het embleem van Libanon ook het symbool van de Libanese vlag. De ceders bevinden zich op een hoogte van meer dan 2000 meter. Vier van deze hebben een hoogte van 35 meter, terwijl hun stammen 12 tot 14 meter in omtrek zijn. De ceders groeien traag, maar gedurende de winter biedt een deken van sneeuw een ongelooflijk landschap. Naarmate de leeftijd van deze ceders vordert, wordt de kroon met uitstaande takken vlakker en ontwikkelen zich tafelvormige afgeplatte vlakken.

Op de vlag van Libanon wordt de ceder als nationaal symbool afgebeeld; zowel boven als onder een horizontale rode baan en in de bredere witte baan tussen de twee rode in, centraal de groene ceder. Zowel kruin als wortel raken de bovenste rode baan van onderen, als de onderste van boven.

De Cederrevolutie, een naam die brede navolging in de westerse media kreeg, is na de moord op 14 februari 2005 op voormalig eerste minister van Libanon Rafik Hariri ontstaan. Ongewenste Syrische invloed op de Libanese politiek met moord afgezworen?

Naar aanleiding van de Libanese Burgeroorlog, die van 1975 tot 1990 woedde, schreef Frank Boeijen in 1984, toen was de oorlog inmiddels negen jaar gaande, met nog zes volle jaren voor de boeg, '1.000.000 sterren'. Dit prachtig nummer staat op het album 'Kontakt' uit datzelfde jaar. Wat zou je willen wensen voor een kind in Beiroet? Eén miljoen hartenwensen en ik doe er één voor jou...!

Ook Libanon heeft dichters, denkers en schilders. Khalil Gibran was/is één van hen. Op 48-jarige leeftijd in New-York overleden en 6 januari 1883 te Bsharri in Libanon geboren. Romantisch-bloemrijke werken van Gibran zijn 'De Profeet' uit 1923 en 'Jesus, de Zoon van de mens' vijf jaar later. In dit werk heeft Gibran delen van Westerse en Oosterse mystieken gecombineerd. Hij schreef met een liefde voor het kijken over grenzen en verschillen heen. Zowel religieuzen als atheïsten voelen zich thuis bij en in het werk van deze Libanees.

Naast schrijver was Gibran ook een verdienstelijk schilder. Zijn boeken zijn van veel van zijn schilderijen voorzien. Verspreid over de wereld zijn die te bewonderen.

* Filosofische stelling van René Descartes; 1596 - 1650
1. tot volstrekt ongodsdienstig ofwel agnostisch of zelfs hedonistisch, genotzuchtig. Zonder omkijken naar...!

Schrijver: Annejan Kuperus, 16 november 2014


Geplaatst in de categorie: kunst

4.7 met 3 stemmen 148



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
19 november 2014
'Ik denk, dus ik besta' is één van de stomste beweringen, die door een massaal, debiel publiek is omhelst. Dat Descartes in Franeker heeft gestudeerd, zal wel kloppen, maar in mijn visie moet dat in de Franeker psychiatrische inrichting geweest zijn! De ratio is juist de vijand van menselijke verlichting en dat weet iedere goeroe en wijze therapeut. Prediker-gezwam baat niet. Ceder-ophemelarij eveneens niet. De verafgoding van Khalil Gibran ook niet, hoezeer ook geliefd. Het volstrekte individu moet keuzes maken en niet op basis van bestaande theorieën, maar puur vanuit zichzelf, zonder enkele inmenging. De Libanesche vlag kan net zo goed verbrand worden als alle andere vlaggen van de wereldlanden. Kunnen we elkaar eens niet meer indelen als bepaalde religieuzen en atheïsten, humanisten, kannibalen of whatever. Zelfs Gibran voorbij zeg maar. Meedogenloos afstraffend? Maatschappelijk nogmaals volop uitkotsend? Stank voor dank? Doembevestigend? Genadeloos doodverklarend?... De Wicca-wet luidt terecht, dat wat je een ander onterecht aandoet, vele malen op jezelf terug slaat! Wat je zichtbare winst schijnt te zijn, kan je onzichtbare verlies opleveren!...
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
18 november 2014
Mijn lievelingsschrijver Frederik van Eeden heeft schrijfwerk van Rabindranath Tagore vertaald, de Wij-zangen, en ik heb Tagore's werk volop gelezen. In het British Museum heb ik met open mond zijn handgeschreven brieven bewonderd, die daar onder glas lagen. Hij doet me denken aan het soefisme en zeker aan de Christusgeest, zoals geformuleerd door Rudolf Steiner. Ik erken in hem een meester als Christus Jezus, een evenzeer belangrijke mysticus. Net zo intens als de apocriefe boeken. Zachtaardig en zelfontledigend als Sint-Franciscus, hoogst eerbiedwaardig als de anonieme mystici, die de beroemde mystici groot hebben gemaakt. Overigens is Tagore net zo diepgaand mystiek als Khalil Gibran en heb ik zijn werk met dezelfde devotie gelezen. Ik denk juist bewust niet meer, dus ben ik veel meer, dan ik schijn te zijn!...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)