Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

De zelfdestructie van een homoseksuele regisseur

(voor Rainer Werner Fassbinder (1945 - 1982))

Je bent geboren op 31 mei 1945 in Bad Wörishofen.
De nasleep van de Tweede Wereldoorlog heeft jouw jeugd en het leven van je familie zwaar bepaald. Je was het enige kind van Liselotte Pempeit, een vertaalster, en Helmut Fassbinder, een arts en dichter. Toen je drie maanden was, ging je naar een oom en tante op het platteland en na negen maanden ging je terug naar je ouders in München.
Je ouders waren tamelijk burgerlijk. Je moeder negeerde jou grotendeels. Ze besteedde haar meeste aandacht aan de medische praktijk van jouw vader. Op je zesde zijn jouw ouders gescheiden.

Je bleef bij je moeder in München. Je moeder werkte als vertaalster en ze stuurde jou vaak naar de bioscoop, zodat zij zichzelf kon concentreren. Je zag soms wel vier films per dag. Je moeder was vaak lange tijd weg om te genezen van haar tuberculose. Door je vele alleen-zijn werd je onafhankelijk en oncontroleerbaar. Rond je achtste kreeg je ruzie met de jonge minnaar van je moeder, Siggi. Op je veertiende botste je met je stiefvader Wolff Eder, een oude journalist.
Als puber vertoonde je homoseksuele kenmerken. Je werd naar een kostschool gestuurd, waaruit je herhaaldelijk ontsnapte. Op je vijftiende ging je bij je vader in Keulen wonen.

Je ging naar een avondschool en je hielp je vader met de verhuur van treurige appartementen voor immigranten. In die tijd begon je met het schrijven van korte toneelstukken, verhalen en gedichten. Op je achttiende ging je terug naar München en wilde je theaterwetenschap studeren. Je nam acteerlessen aan de Fridl-Leonard Studio, waar je Hanna Schygulla ontmoette, één van jouw latere, belangrijkste actrices, net als Irm Hermann. Je maakte 8mm-films en twee korte films, betaald door je minnaar, de acteur Christoph Roser. Je regisseerde twaalf toneelstukken en dat was een opstap naar je films. Je was fan van Jean-Luc Godard.

In 1969 verscheen je film 'Liebe ist Kalter als der Tod', met Ulli Lommel en Hanna Schygulla.
In 1969 verscheen ook 'Katzelmacher', met Schygulla in de hoofdrol, net als in 'Götter der Pest'.
In 1974 verscheen 'Angst essen Seele auf', met Brigitte Mira in de hoofdrol.
Vanaf je 21-ste maakte je meer dan veertig films en tv-drama's.
In 1979 verscheen 'Die Ehe der Maria Braun', met opnieuw Schygulla in de hoofdrol.
Je was een homoseksueel, die ook naar vrouwen verlangde. Je had ooit een blijvende, maar gebroken relatie met Irm Hermann, die jij gedwongen had om actrice te worden. Zij verafgoodde jou, maar jij vernederde en martelde haar met de meest schunnige rollen. Je was zeer sadistisch tegen haar en je sloeg haar bijna dood in de straten van Bochum. Irm werd zwanger van een ander.
Jij werd verliefd op de getrouwde acteur Gunther Kaufmann en je kocht vier Lamborghini's voor hem. Günther ging er met de componist Peer Raben vandoor, ooit korte tijd jouw minnaar.

In 1970 trouwde je met de actrice Ingrid Caven, die geregeld in jouw films verscheen. Naast Irm en Ingrid had je een relatie met Juliane Lorenz (Mannheim, 1957), nu het hoofd van de Fassbinder Foundation. Zij en Ingrid waren jarenlang in conflict over jou, zeker nadat jouw ouders alle auteursrechten aan Juliane gegeven hadden.
In 1971 begon je een relatie met de Marokkaanse Berber El Hedi Ben Salem. Dat duurde drie jaar. Er was sprake van heftig geweld en zwaar drugs- en alcoholgebruik. Je eindigde deze relatie, omdat je een alcoholist was geworden en je het geweld niet meer kon verdragen.

In Berlijn verwondde Salem drie mensen en hij werd in Frankrijk gevangen gezet. In 1977 heeft hij zichzelf in de gevangenis opgehangen. Pas kort voor je eigen overlijden vernam je van zijn zelfdoding.
Je latere minnaar Armin Meier, een analfabeet en ex-slager, pleegde ook zelfdoding.

Op 10 juni 1982 pleegde jij in München zelfdoding via een overdosis cocaïne, sterke drank en slaappillen. Je werd zevenendertig jaar en je bent op het Bogenhausener Friedhof begraven.

Schrijver: Joanan Rutgers, 27 januari 2015


Geplaatst in de categorie: idool

5.0 met 2 stemmen 171



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
29 januari 2015
Gabriëla, wat ontzettend indrukwekkend dat die zwaar getormenteerde vrouw zegt 'Ik was een joods kind, ik ben duizend keer gestorven!'.
Duizend keer qua gevoel sterven, is echt heel erg veel en zeer indrukwekkend. Ik probeer me de intense pijn van die vrouw voor te stellen, die bijna niet voor te stellen is. Als ik aan Auschwitz denk, dan kan ik voor de rest van mijn leven navrant wenen. Daarnaast snap ik niet hoe vandaag de dag mensen elkaar nog steeds vermoorden om zotte redenen. Alleen al om die reden wil ik deze aarde verlaten. De aarde lijkt wel bezeten door demonische krachten. Ik wis alles en ik blijf trouw aan de Liefdevolle Levengever. Dwars door alle rotzooi heen!...
Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
27 januari 2015
Een stormachtig leven voor de man die geboren werd toen de oorlog eindigde. Eindigde voor ons dan, want oorlogen en landen in onvrijheid, dat ging daarna, en gaat nog steeds, 'gewoon' door.

Vandaag was de herdenking van de bevrijding van Auschwitz. Indrukwekkende speeches van overlevenden. Een vrouw zei: "Ik was een joods kind. Ik ben duizend keer gestorven."

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)