Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Vivaldi

Als een leeuwerik die zweeft op de thermiek van een zonontluikende zondagochtend, zo drijft de sopraanstem van Margaret Marshall door de ether, op de opwaartse kracht van Vivaldi's 'Domine Deus, Rex coelestis, Deus Pater omnipotens'.

Hier klinkt het misschien wel op de dag af 300 jaar geleden geschreven vijfde kapittel van het 'Gloria' van de rode priester uit Venetië.

Glorieus als een Gloria, een glorend glimpje van ontzag voor diegene of datgene wat deze wereld heeft doen ontkiemen, doen uitkomen en zorgt voor het onderhoud en de expansie ervan.

Een idee, een realiteit voor sommigen, waaronder ikzelf, dat uit de huidige tijdgeest verbannen lijkt te worden door de slippendragers van de antithese, die vroeger de Mammon werd genoemd.
Maar deze verwijzing is al teveel eer voor de Piranha die rondvreet in de hersenen van de huichelaars.

Zo zie je maar dat al het fijnere en hogere, het glorieuze en verheffende, in één hapslok opgesoupeerd kan worden.

Cynisme doet dat. Sarcasme kan er ook wat van. Ironie heeft slechts een stembuiging nodig om iets levend te begraven.

Vivaldi was een ambassadeur van het licht.
Van de opverende vreugde,
de stralende schoonheid,
de wervelwind van passie,
de hangende tuinen van verstilling.

Hij was een uitzonderlijke virtuoos op de vier snaren van de violine, het klassieke instrument dat de menselijke zangklank het dichtst benadert.

(Ook de Theremin uit Rusland en de Morin Khuur uit Mongolië imiteren die klank weergaloos)

De muziek die Vivaldi uit de Venetiaanse lucht van 1715 plukte, wordt van ritmische impulsen voorzien door herhalende tonen, die ervoor zorgen dat de muziek altijd blijft voortstuwen.
Ook naar boven rennende stukjes toonladder geven een opwekkende energie aan deze naar de hemel reikende lofzang aan de schepper of scheppers van het paradijs waarin we leven.

De tekst van dit, meer introverte, segment waarover we het hebben, betekent voor mij het volgende:
'Eer waardige Maker van dit domein, wetgever aan het heelal,
alles energie en inspiratie gevende scheppende kracht.'

Dit gezongen en gespeelde juweeltje van liefde en devotie lijkt niet vatbaar voor gravitatiekrachten, hetgeen misschien wel bij uitstek de kwaliteit is die we zoeken wanneer we muziek spelen of beluisteren.

Te worden meegenomen als Niels Holgersson op een wonderbaarlijke reis door de tijd, door de lucht, gedragen door de vleugels van gezang.

Dankzij Antonio's wakkere geest.

Schrijver: Ton Hettema, 16 februari 2015


Geplaatst in de categorie: bedankt

5.0 met 1 stemmen 254



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Ton Hettema
Datum:
16 februari 2015
Hé JR ik wist niet dat ie orgel speelde. Lijkt me een schitterende ervaring. Dat je daarbij hebt mogen zijn ;))
Maar hier is de link voor de eerstehands ervaring:
www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=bwJ9tAnrCh4

Is die AK een man met een
a) Grendel om een waterdichte deur of luik te sluiten.?
b) Spanstok?
c) Snor?
(Doorhalen wat niet van toepassing is)

Ik gok op Brigitte...
www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=2J2bdsRySec

Over braaf gesproken...
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
16 februari 2015
Je hebt groot gelijk over Margaret Marshall en ik ben dol op sopranen, omdat ze hemelse hoogten weten te bereiken. Je pleidooi voor Vivaldi is wel een beetje teveel doordesemd met christelijke zoetsappigheid á la Andries Knevel. Toch deed het me wel wat, toen ik in Venetië in de kerk was, waar Vivaldi orgel speelde. 'De Vier Jaargetijden' hé, maar ook wel allemaal erg braaf hé!...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)