In een wurggreep en draaikolk van depressie weggegleden

(voor Julia de Burgos (1914 - 1953))

Je bent geboren op 17 februari 1914 in Carolina, op Puerto Rico. Je geboortenaam was Julia Constanza Burgos Garcia.
Je vader Francisco Hans Burgos was een boer.Je moeder was Paula Garcia de Burgos. Je vader werkte voor de Nationale Garde en jullie woonden later in de wijk Santa Cruz van Carolina. Je was de oudste van dertien kinderen. Zes van jouw broers en zussen overleden door ondervoeding.

Je zat op de Muñoz Rivera Basisschool en je verhuisde naar Rio Piedras, waar je een beurs kreeg voor de University High School. In 1931 studeerde je aan de Universiteit van Puerto Rico en in 1933 behaalde je een onderwijsdiploma. Je werd lerares aan de Feijoo Elementary School in Naranjito. Je was naast dichteres ook schrijfster voor een kinderprogramma op de radio, maar vanwege je politieke overtuiging werd je ontslagen.

Je was beïnvloed door 0.a. Pablo Neruda. In 1934 trouwde je met Ruben Rodrigues Beauchamp en stopte je als lerares.
In 1936 werd je lid van de Puerto Ricaanse Nationalistische Partij en werd je verkozen tot secretaris-generaal van de Dochters van de Vrijheid, de vrouwelijke tak van de Nationalisten, die door de advocaat/politicus Pedro Albizu Campos geleid werden.
In 1937 ben je van Ruben gescheiden en verscheen je dichtbundeldebuut 'Poemas exactos een mi misma'. Je schreef daarvoor al in tijdschriften en kranten.
In 1938 verscheen je tweede bundel 'Poema en veinte surcos'. Je schreef over de sociale strijd van de onderdrukten en over het feminisme. Je ontving vele onderscheidingen en Pablo Neruda zei, dat het jouw roeping was om de grootste dichteres van Amerika te worden.

Je kreeg een relatie met Juan Isidro Jimenes Grullón, een Dominicaanse arts. Hij inspireerde je tot veel liefdesgedichten. In 1939 reisde je met Juan naar Cuba en studeerde je Grieks, Latijn en Frans aan de Universiteit van Havana.
In 1939 verscheen je derde bundel 'Canción de la verdad sencilla'.
Op je 25-ste was je al klaar met je publicaties van dichtbundels.
Je vierde dichtbundel verscheen postuum in 1954.

Kort na je aankomst op Cuba kwamen er spanningen in je relatie met Juan. Jullie gingen naar New York City, waar jij journaliste voor de progressieve krant Pueblos Hispano was. Terug op Cuba ging je relatie met Juan stuk en ging je in je eentje naar New York City terug en had je allerlei baantjes.

In 1943 hertrouwde je met Armando Marin, een muzikant uit het wonderschone eiland Viequez. In 1947 zijn Armando en jij gescheiden, waarna jij meer en meer depressief werd, inherent aan de toename van je alcoholmisbruik.
In februari 1953 schreef je één van je laatste gedichten, 'Farewell on Welfare Island', je enige Engelstalige gedicht. Je schreef het tijdens je laatste ziekenhuisopname, waarin je je eigen overlijden voorspelde en je een alsmaar meer donker wordend leven beschreef. Op 28 juni 1953 verliet je in Brooklyn het huis van een familielid en je verdween zonder te zeggen waarheen.

Op 5 juli 1953 viel je te pletter op een stoep in Spanish Harlem, Manhattan. Je was bewusteloos. Je werd naar een ziekenhuis in Manhattan gebracht en op 6 juli 1953 overleed je door een longontsteking, verergerd door levercirrose.
Je werd negenendertig jaar en je kreeg een armengraf op Hart Island.
Op 6 september 1953 werd je op de begraafplaats van Carolina herbegraven, vooral door de inspanningen van de schrijfster Margot Arce de Vázquez. Je werd als een heldin begraven en men bouwde een monument voor jou.
In het Julia de Burgos Park staat een buste van jou, gemaakt door de beeldhouwer Tomás Batista.