Is de oerknal nu echt het begin van ruimte en tijd?
Volgens onze geleerden is de 'oerknal' het begin van ruimte en tijd - tenminste: zoals wij die kennen. Ons heelal zou zich hebben ontwikkeld uit één oeratoom. Natuurwetenschappers weten echter niet of er al iets bestond vòòr die reusachtige explosie. Wat dat betreft zitten ze met de handen in het haar. Het is immers volslagen onlogisch om te denken dat een compleet heelal uit het niets te voorschijn is geplopt. Gekker kunnen we het niet maken. Maar hoe is die oerknal dan wel te verklaren?
Omdat de natuurwetenschap geen oplossing heeft voor dit probleem, lijkt het me slim het heelal vanuit een heel ander gezichtspunt te benaderen. Is materie in de kern immers niet verdichte geest? Is de kosmos niet bezield en in feite één groot geheel? Als we die gedachtegang volgen en als vertrekpunt de visies van verschillende christelijke mystici – waaronder Emanuel Swedenborg - op de kosmos nemen, is het wel mogelijk de oerknal te verklaren.
Het christendom, maar ook veel andere religies, kent de gedachte van een oorspronkelijke, zuivere geestelijke wereld, waarin een harmonieus evenwicht heerst van allerlei geestelijke wezens en krachten. Na verloop van tijd wordt die harmonie verstoord door het optreden van een tegenpool van God. Gesteund door zijn aanhang ontketent hij een revolutie, die eindigt met de nederlaag van Gods opponent.
In de christelijke theologie is dat Satan. Hij wordt uit de hemel verbannen. Samen met zijn aanhang belandt hij op aarde. Dat is voor hem een ballingsoord. Het betekent geen definitieve, uiteindelijke vernietiging van zijn macht, maar eerder een inperking ervan: voortaan mag hij heersen over de wereld van de materie. Binnen dat concept zijn wij de geestelijke wezens of engelen die samen met hem tegen God in opstand zijn gekomen. Als gevolg van die opstandigheid zijn wij beland in de materiële wereld, waarin het bestaan veel zwaarder, stugger en moeizamer is dan in de lichte geestelijke wereld waar we in een ver verleden uit zijn getuimeld. Maar die wereld is nu wel ons thuis, de vloer van waaraf we weer op moeten klimmen naar de hemel. Stapje voor stapje, tastend in het donker van een halfvijandige wereld, moeten we onze weg terug zien te vinden naar God.
Het is deze wereld, de wereld van de verdichte geest, die God voor ons heeft geschapen als een ladder naar de hemel. En de oerknal is het moment waarop de gevallen geesten - waaronder wijzelf - uit de geestelijke wereld in de harde werkelijkheid van het materiële bestaan terecht zijn gekomen.
Wij zijn niet de enige gevallen engelen. Er zijn heel veel andere planeten waarop de andere gevallen engelen wonen. En omdat ook zij in feite de geest hebben van een engel, zullen ze ook qua uiterlijk op ons lijken, al zijn er vast ook wel verschillen, afhankelijk van de omstandigheden ter plaatse zoals het klimaat, de zwaartekracht en de samenstelling van de atmosfeer. Maar het zijn wel degelijk onze broers en zussen. En omdat wij in een lang verleden samen met hen in de hemel hebben gewoond, zullen we hen ooit weerzien. Misschien duurt dat nog een hele tijd, maar misschien slagen we er binnenkort wel in om intensieve contacten met andere beschavingen aan te gaan, zodat we onze verre verwanten zullen herkennen. De oorsprong in de hemel en de val in de materie hebben zij met ons gemeen. Maar ik ben er zeker van dat ook zij voorbestemd zijn om terug te keren naar de geestelijke wereld.
Dat roept bijna automatisch de vraag op wat er met de materiële wereld zal gebeuren als alle geesten hun lessen van liefde en deemoed hebben geleerd en naar de oorspronkelijke, zuivere wereld van de geest zijn teruggekeerd. Ik denk dat daarmee hetzelfde gebeurt als met een school waaruit ook de laatste leerling is vertrokken, zonder dat er kans is dat er nieuwe leerlingen op komen dagen: die school wordt afgebroken.
Dat is dan ook wat er volgens deze mystici zal gebeuren in een tijd die zò ver van ons verwijderd is dat we ons daar nog geen voorstelling van kunnen maken: de materiële wereld zal geleidelijk oplossen, verdampen en vervagen, totdat ook de laatste ster is gedoofd en alle werelden in een geestelijke bestaansvorm zijn overgegaan.
Wat met de oerknal begon, is dan opgegaan in het Licht. Omdat wij in de kern geestelijke wezens zijn met een eeuwig bestaan, zullen we dat meemaken. En we zullen dan lachen om de wetenschappers die in alle ernst dachten dat de wereld met een reusachtige dreun begon, zomaar, uit het niets – als er dan tenminste nog iemand is die zich daar druk over maakt, wat nog veel aannemelijker is.
Geplaatst in de categorie: heelal
Esoterisch christenen zijn door de eeuwen heen DOOR DE KERK vervolgd en als ketters en heksen op brandstapels gegooid, verdronken, van rotsen afgeduwd, of levenslang opgesloten in kerkers. Ik heb in meerdere eerdere levens dit helaas aan den lijve ervaren. In dit leven heb ik besloten de naam als heks als eerbetoon te dragen voor allen die geleden hebben aan de vervolgingen wegens hun geloof. Het betekent ook dat ik in dit leven niets meer met de kerk te maken wil hebben, en mij dertig jaar geleden heb laten uitschrijven als lid ervan. Dus nee, kerkelijk ben ik niet. Maar ja, esoterisch christen ben ik wel. En net zoals Hans Stolp het boeddhisme, hindoeïsme en Jung betrekt bij zijn innerlijke weg, zo betrek ik wicca en Jung bij mijn innerlijke weg. Wat niet wegneemt dat Yeshua, Magdalena, Maria en vele anderen uit de christelijke traditie voor mij zeer belangrijke figuren zijn. Zie ook mijn column 'Seksualiteit en Spiritualiteit', op 22 juni 2014 op deze site gepubliceerd.
Wat ik wel heb gedaan, dat is dat ik in deze reactiesliert (en niet in de beschouwing zelf) heb aangegeven dat het geloof in het leven en sterven van Jezus de kern is van het geloof van alle christelijke kerkgenootschappen.
Het verbaast mij trouwens dat jij jezelf nu een esoterisch christelijk gelovige noemt, terwijl jij in een heleboel teksten op deze site hebt geschreven dat je een heks bent. In jouw biografie omschrijf jij jezelf als een 'solitair eclectische natuurheks'. Hoe kun je mij dan verwijten dat jij buiten de minimale omschrijving valt die ik voor de essentie van het christelijk geloof heb gegeven?
Ik denk dat een discussie over deze inhoudelijke theologische zaken zich beter leent voor een discussie per e-mail, voordat de lezer het spoor bijster raakt. Je bent hierbij van harte uitgenodigd!
In mijn vorige reactie van vandaag heb ik weergegeven wat de essentie is van de leer van ALLE kerken (denominaties). Die kern is het geloof in de verlossingsdaad van Jezus en de navolging van Hem. Ik claim niets, maar geef weer waar alle kerken het over eens zijn. Vorig najaar heb ik me daar intensief mee bezig gehouden, omdat ik een groep christenen van verschillende kerken heb opgericht, die streeft naar christelijke eenheid en daarom vooral kijkt naar wat christenen van verschillende origine met elkaar gemeen hebben.
Esoterische opvattingen over Jezus zijn ook mogelijk, al deel ik ze niet. Van mij zul je daarbij geen last hebben, maar dat ik calvinistisch zou zijn is ver bezijden de waarheid.
Niemand hoeft het met mijn spirituele overtuiging eens te zijn. Ik schrijf ook alleen hoe het voor mij is. Maar als jij schrijft over christelijke mystiek, dan hoop ik dat je beseft dat daar veel verschillende uitleg mogelijk is. Het feit dat je bepaalde begrippen claimt als zijnde christelijk, zoals ook de kerk doet, dat is waar ik op reageer. Alsof jij beter weet dan een ander wat "de kern van de christelijke boodschap" is. Dat laat geen ruimte voor een andere interpretatie dan de jouwe. Terwijl mijn interpretatie, vanuit esoterisch christelijke denken, net zo waar is.
Ja, het is jammer dat je je zo aan die begrippen stoort, maar dat heeft toch echt niets met mijn teksten te maken, maar met het feit dat je een mens- en wereldbeeld, dat tegen het jouwe aanschuurt, moeilijk kunt verdragen.
Veel van jouw persoonlijke verhalen waardeer ik beslist, maar jouw wereldbeeld deel ik niet. Ik vind dat ook niet erg. Er zijn honderden religies, filosofieën en mensbeelden. Het lijkt me ontzettend belangrijk dat iedereen op dat gebied in zijn waarde wordt gelaten. Daar wil ik graag mee afsluiten.
"In feite zijn wij beschadigde lichtdragers die moeten proberen om de onzuiverheid, die in ons geslopen is, door liefde en deemoed te overwinnen."
Ik weet niet of je het zelf doorhebt, maar je schrijft vanuit een diep geworteld calvinistisch mensbeeld. Dat er iets mis met de mensen is, dat ze zondig zijn, schuld met zich meedragen, alleen verwoord je het anders, met woorden als 'beschadigd'.
Je overgiet het calvinistische gedachtengoed met een new age achtig sausje, maar het blijft calvinistisch, het blijft hel en verdoemenis, erger nog, want in je betoog zelfs hier op aarde, waar we allemaal als een soort 'straf' terecht zijn gekomen "door verkeerde keuzes die we vroeger hebben gemaakt". Als jij dat wilt geloven, het zij zo. Maar ik kan daar helemaal niets mee. Ik geloof in karma, zonder oordeel. Er is geen goed of kwaad, er is alleen oorzaak en gevolg.
Mijn wereldbeeld gaat nog een stuk verder, want dit heelal beschouw ik als een atoom van een nog veel groter geheel, en ook dat totale heelal kent voor mijn gevoel een enorm aantal scheppingen. Misschien ga ik daar nog eens dieper op in.
Materie is niet per definitie het duister. Het immateriële is niet per definitie het licht. Licht en duister zijn complementaire begrippen die zowel in de materiële wereld als ook in de immateriële wereld voorkomen. Waar het om gaat is de keus die we maken, zowel hier op aarde, als ook in andere incarnaties elders of in de geesteswereld.
Ik dacht ooit dat het in de geesteswereld alleen maar licht was, maar dat is niet zo. En het is ook niet zo dat je 'voor straf' naar het duister gaat. Noch aan gene zijde, noch hier op aarde of waar dan ook. Overal is het duister. Overal is ook het licht. En overal maken we weer opnieuw een keuze om wel of niet in het licht te leven.
Als alle lessen geleerd zijn en iedereen hier op aarde voor het licht gekozen heeft, dan wordt het leven hier op onze planeet er een van rust, vrede, sereniteit, wijsheid in de hoogste vorm. Er zijn sommige beschavingen in het universum die al zover zijn. Bijvoorbeeld de Pleiaden. De lichtwezens die daar wonen, hebben een lichtere energie en communiceren voornamelijk telepathisch. Het duurt nog wel een miljoen jaar of wat voordat we hier op aarde zover zijn.
De duistere krachten zullen dan weer andere planeten zoeken om te wonen. En het licht zal ook daar weer zijn intrede doen, zoals dat ook hier nu op aarde gebeurt. Uiteindelijk zal op iedere planeet, in ieder zonnestelsel, het licht zegevieren. Maar er zullen altijd weer nieuwe zonnestelsels geboren worden, en het proces van licht en duister zal zich oneindig blijven herhalen.
Want het universum is oneindig.
Begin en einde zijn aardse begrippen, waar de mens dingen mee verklaren wil. Maar er was geen begin, en er zal geen einde zijn. Het universum is er altijd geweest, en het zal er voor altijd en eeuwig zijn.