Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

De depressieve ballerina onder je huid

(voor Andrée Howard (1910 - 1968))

Je bent geboren op 3 oktober 1910 in Londen. Je carrière als danseres begon als leerlinge van Lady Marie Rambert, een Poolse danseres/pedagoge, die grote invloed op het Engelse ballet had. Je studeerde in Parijs, waar je in de vroege prestaties van Léonide Massine speelde, een Russische balletdanser/choreograaf. Je speelde in 1933 in 'Les Présages', met muziek van Tchaikovsky, het eerste symfonische ballet ter wereld. Massine was de opvolger van Vaslav Nijinsky en hij werkte samen met Erik Satie en Pablo Picasso. Op 23 februari 1937 ging 'Tod und das Mädchen' van Franz Schubert in première in het Duchess Theatre in Londen. Jij danste 'das Mädchen' voor het Ballet Rambert en John Bryon danste 'der Tod'.

In 1938 was je één van de stichtende leden van Antony Tudor's Londen Ballet, samen met Hugh Laing, de partner van Antony, Agnes de Mille, Peggy van Praagh, Maude Lloyd en Walter Gore. In het begin van de Tweede Wereldoorlog ging dit dansgezelschap naar New York, waar ze dansten met Richard Pleasant's en Lucia Chase's Ballet Theatre, wat inmiddels het American Ballet Theatre was, opgericht in 1937, door Lucia Chase en Mikhail Mordkin, een voormalig danser bij het Bolshoi Ballet, die Rusland na de Oktoberrevolutie verliet en in 1924 in Amerika kwam. Lucia was een prima ballerina van hem. In 1946 danste je in 'Mardi gras', op aanbeveling van de Zuid-Afrikaanse danseres Nadia Nerina, een veelzijdige en inspirerende ballerina van The Royal Ballet in Engeland. Je danste samen met John Cranko, Kenneth MacMillan en Peter Darrell.

In 1947 creëerde jij 'The Sailor's Return' voor Ballet Rambert, naar de gelijknamige romantitel van David Garnett. Het verhaal gaat over een West-Afrikaanse prinses, die trouwt met een Engelse zeeman, waarna ze in Engeland met raciale vooroordelen te maken krijgen. In het wetenschappelijke tijdschrift 'Dance Research' merkte Suzan Jones op, dat dit balletstuk een opvallende kritiek op het racisme bood en dat in een realistische modestijl. Verder leverde jij een belangrijke bijdrage aan het ballet en wist je via een onderscheidend vermogen de vrouwelijke ervaring uit die tijd te presenteren. In 1948 verscheen de film 'Steps of the Ballet' bij Crown Film Unit, met choreografie van jou en muziek van Arthur Benjamin, een Australische componist. De regisseur was Muir Mathieson, een Schotse componist/dirigent, getrouwd met de ballerina Hermione Darnborough. De actrice Fiona M. was hun dochter.

Je danste o.a. met Gerd Larsen, Alexander Grant, Gordon Hamilton, Peter Wright en Moyra Fraser. Op 4 maart 1952 ging 'A Mirror for Witches' in première met het Sadler's Wells Ballet, in het Royal Opera House. Dit ballet was gebaseerd op de gelijknamige roman van de Amerikaanse schrijfster Esther Louise Forbes. De muziek was van de Engelse componist Trevor Denis Aplvor. Het conservatieve magazine 'The Spectator' beschreef jou als 'moedig en wijs'. Op 4 september 1958 was de première 'La Belle dame sans merci' in het Empire Theatre in Edinburgh, samen met het Edinburgh International Ballet. Het was gebaseerd op het gelijknamige gedicht van John Keats. De componist was Alexander Goehr. Jij ontwierp ook de decors en kostuums. Op 18 april 1968 pleegde je zelfdoding door een overdosis drugs. Je was zwaar depressief en je werd 57 jaar.

Schrijver: Joanan Rutgers, 6 maart 2016


Geplaatst in de categorie: idool

3.3 met 3 stemmen 82



Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Ton Hettema
Datum:
10 maart 2016
High Five Amigo!...
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
8 maart 2016
Helemaal niet reageren om je compliment binnen te kunnen laten, dacht ik eerst. Toch kan ik het maar zeer matig toelaten, omdat ik tezeer beschadigd ben. Er zitten enorm veel ruïneuze weerstanden, gruwelijkheden en landmijnen in de weg. Ik probeer het wel toe te laten, maar het lukt me voor geen millimeter. Om gek van te worden. Zelfs met mijn lievelingssong 'Sultans Of Swing' van The Dire Straits op vol volume dringt het nog niet tot mij door. Mijn voelsprieten voor lofbetuigingen zijn allang verdord en afgestorven. Geen enkele lof bereikt me meer. Ik doe alles Pro Deo en met een sombere bitterheid, die ik als kind al als onvermijdbaar ervoer. Toch begrijp ik ergens op verstandelijk niveau wel nog je integere scherpzinnigheid. High Five, friend!...
Naam:
Ton Hettema
Datum:
7 maart 2016
Goed speurwerk, goede Joanan.
Mooi dat je ons hiermee aanspoort om al die waardevolle levens weer een moment de gloed terug te geven van hun zwaar bevochten verworvenheden. Zonder hen -de dansers, de componisten, de choreografen, de schrijvers, de cineasten, de dichters en baanbrekers- zou ons leven nu heel wat kaler, grijzer, monotoner, afgestompter, en minder vrij zijn dan we ons realiseren. Waar de huidige cultuur zijn uiterste best doet om deze glanzende dimensies weg te saneren, houden jouw beschouwingen de waakvlam van de lichtende strijders brandende. Dank

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)